Bob Boone
 | |||||||||
| łapacz | |||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Robert Raymond Boone | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 19 listopada 1947 | ||||||||
| Odbijał | prawą | ||||||||
| Rzucał | prawą | ||||||||
| Debiut | 10 września 1972 | ||||||||
| Ostatni występ | 27 września 1990 | ||||||||
| Statystyki | |||||||||
| Średnia uderzeń | 0,254 | ||||||||
| Home runy | 105 | ||||||||
| Uderzenia | 1838 | ||||||||
| RBI | 826 | ||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||
| |||||||||
| Kariera menedżerska | |||||||||
| |||||||||
Robert Raymond Boone (ur. 19 listopada 1947) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łapacza.
Kariera zawodnicza
Boone studiował na Stanford University, gdzie w latach 1965–1969 grał w drużynie uniwersyteckiej Stanford Cardinal[1]. W czerwcu 1969 został wybrany w szóstej rundzie draftu przez Philadelphia Phillies, w którym zadebiutował 10 września 1972 w meczu przeciwko Chicago Cubs[2]. Rok później w głosowaniu na najlepszego debiutanta w National League zajął 3. miejsce[2].
W lipcu 1976 po raz pierwszy zagrał w Meczu Gwiazd, a w 1978 po raz pierwszy otrzymał Złotą Rękawicę[2]. W sezonie 1980 zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Phillies pokonali Kansas City Royals 4–2[3].
W grudniu 1981 został zawodnikiem California Angels[2]. 30 września 1984 był łapaczem w ostatnim meczu sezonu zasadniczego przeciwko Texas Rangers, w którym Mike Witt zanotował perfect game[4][5]. W latach 1989–1990 grał w Kansas City Royals[2].
Kariera menedżerska
W 1995 został menadżerem Kansas City Royals i pełnił tę funkcję przez trzy sezony. W latach 2001–2003 prowadził Cincinnati Reds[6].
| Sezon | Klub | Liga | Mecze | Zwycięstwa | Porażki | Proc. zw. i por. |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1995–1997 | Kansas City Royals | AL | 387 | 181 | 206 | 0,468 |
| 2001–2003 | Cincinnati Reds | NL | 428 | 190 | 238 | 0,444 |
| Łącznie w karierze | 815 | 371 | 444 | 0,455 | ||
Życie prywatne
Bob Boone jest synem Raya Boone’a, dwukrotnego uczestnika Meczu Gwiazd i mistrza MLB z Cleveland Indians w 1948 roku oraz ojcem Breta Boone’a i Aarona Boone’a, którzy również wystąpili w All-Star Game[7].
Nagrody i wyróżnienia
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 4× All-Star | 1976, 1978, 1979, 1983 | [2] |
| 7× Gold Glove Award | 1978, 1979, 1982, 1986–1989 | [2] |
| Zwycięzca w World Series | 1980 | [3] |
Przypisy
- ↑ Hall of Fame – Bob Boone. Stanford University. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Bob Boone Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2016-06-18]. (ang.).
- ↑ a b 1980 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2016-06-18]. (ang.).
- ↑ Los Angeles Angels no-hitters. nonohitters.com. [dostęp 2016-06-18]. (ang.).
- ↑ September 30, 1984 California Angels – Texas Rangers Play by Play and Box Score. baseball-reference.com. [dostęp 2016-06-18]. (ang.).
- ↑ a b Bob Boone Managerial Record. baseball-reference.com. [dostęp 2016-06-18]. (ang.).
- ↑ Ray Boone. sabr.org. [dostęp 2016-06-18]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: Dealphungo, Licencja: CC BY-SA 3.0
Bob Boone at Phillies Alumni Weekend introducing Mike Lieberthal for Wall of Fame induction.
Pictograms of Olympic sports - Baseball. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.