Bob Bryan

Bob Bryan
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Robert Charles Bryan

Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1978
Camarillo

Wzrost

193 cm

Gra

leworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1998

Zakończenie kariery

2020

Trener

David Macpherson, Dave Marshall

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

116 (13 listopada 2000)

Australian Open

3Q (2000)

Roland Garros

1Q (2000)

Wimbledon

2R (2001)

US Open

2R (1998)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

119

Najwyżej w rankingu

1 (8 września 2003)

Australian Open

W (2006, 2007, 2009–2011, 2013)

Roland Garros

W (2003, 2013)

Wimbledon

W (2006, 2011, 2013)

US Open

W (2005, 2008, 2010, 2012, 2014)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złotoLondyn 2012tenis ziemny
(gra podwójna)
brązPekin 2008tenis ziemny
(gra podwójna)
Igrzyska panamerykańskie
brązWinnipeg 1999gra podwójna

Robert Charles Bryan (ur. 29 kwietnia 1978 w Camarillo, Kalifornia) – amerykański tenisista, mistrz szesnastu turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej (Karierowy Wielki Szlem i Niekalendarzowy Wielki Szlem) i siedmiu w grze mieszanej, czterokrotny triumfator ATP World Tour Finals w grze podwójnej, lider rankingu ATP w grze podwójnej, złoty medalista igrzysk olimpijskich z Londynu (2012) oraz brązowy medalista igrzysk olimpijskich z Pekinu (2008) w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa 2007 wraz z drużyną Stanów Zjednoczonych. Brat bliźniak Mike’a Bryana, z którym współtworzył parę deblową.

Życie prywatne

Robert Bryan jest synem Wayne’a i Kathy Bryanów, nauczycieli tenisa. Jego brat bliźniak, Mike Bryan, jest od niego starszy o dwie minuty. Ojciec Wayne jest prawnikiem, muzykiem, narodowym trenerem tenisowym, komentatorem i trzykrotnie został wybrany Trenerem Roku przez WTT. Angażował się w wiele działań organizacji ATP, między innymi Dni Dziecka organizowane podczas różnych turniejów. Matka Kathy, z domu Blake, to była tenisistka, która czterokrotnie występowała w wielkoszlemowym Wimbledonie i doszła do ćwierćfinału gry mieszanej w 1965 roku.

Bob Bryan lubi grać w koszykówkę. Razem z bratem założył zespół muzyczny, w którym gra na keyboardzie, a Mike na bębnach i gitarze. Organizują koncerty podczas imprez tenisowych i spotkań charytatywnych na całym świecie. Podczas US Open 2009 wydali własny album, zatytułowany Let it rip.

Dnia 13 grudnia 2010 roku poślubił w Miami prawniczkę Michelle Alvarez. 31 stycznia 2012 roku na Florydzie urodziła się ich córka, Micaela Brooke Bryan. Dziewczynka otrzymała imię na cześć swojej prababci Micaeli oraz na cześć mamy Michelle i wuja Michaela.

Kariera tenisowa

Robert Bryan, znany na światowych arenach jako Bob Bryan, rozpoczął treningi tenisowe już w wieku dwóch lat. Był tenisistą leworęcznym z jednoręcznym backhandem. Od sierpnia 1994 roku występował w turniejach juniorskich Międzynarodowej Federacji Tenisowej. W 1996 roku razem z bratem Mikiem zwyciężył w wielkoszlemowym US Open w grze podwójnej chłopców. W klasyfikacjach do lat osiemnastu zajmował najwyżej 31. miejsce w singlu i 12. w deblu, miało to miejsce na zakończenie sezonu 1996.

W sierpniu 1995 roku bracia Bryanowie po raz pierwszy zagrali w seniorskim turnieju wielkoszlemowym w grze podwójnej. W pierwszej rundzie US Open ulegli 0:6, 4:6 Grantowi Connellowi i Patrickowi Galbraithowi. Pierwszy profesjonalny mecz wygrali w Atlancie, w kwietniu 1996 roku, pokonując Marka Keila i Dave’a Randalla 7:6, 7:6. W lipcu 1997 roku Amerykanin zadebiutował w zawodach ATP World Tour w grze pojedynczej. W pojedynku otwarcia w Los Angeles musiał uznać jednak wyższość rodaka Glenna Weinera i odpadł wynikiem 4:6, 3:6. W roku 1998 otrzymał status profesjonalnego tenisisty.

W sierpniu wygrał swój pierwszy mecz w drabince głównej turnieju ATP. Stało się to w Indianapolis, a pokonał 6:1, 0:6, 6:1 rodaka Steve’a Campbella (przegrał potem z Marcelo Riosem). Odnosił sukcesy w mniejszych zawodach, challengerach i futuresach, głównie na terenie Stanów Zjednoczonych. W marcu 1999 roku Bryanowie dotarli do ćwierćfinałów dwóch ważnych turniejów, w Indian Wells i Miami, co zapewniło im awans do grona stu najlepszych deblistów świata. Pokonali tam m.in. Jonasa Bjorkmana, Patricka Raftera i Fabrice’a Santoro. Miesiąc później po raz pierwszy zagrali w finale w Orlando, pokonani przez Jima Couriera i Todda Woodbridge’a.

W czerwcu 2000 Bob Bryan osiągnął swój najlepszy indywidualny rezultat, awansując do ćwierćfinału w Queen’s Club w Londynie. Pokonał po drodze m.in. Tima Henmana, a potem Maksa Mirnego, przegrał z Pete’em Samprasem. Liczne sukcesy w challengerach zapewniły mu 113. miejsce na światowej liście singlowej ATP, według notowań z dnia 13 listopada. Nigdy potem nie był klasyfikowany wyżej w tym rankingu. We wrześniu 200 awansował wspólnie ze swoim bratem po raz pierwszy do wielkoszlemowego ćwierćfinału, podczas US Open, pokonani przez Ricka Leacha i Ellisa Ferreirę. W lutym 2001 w Memphis Bryanowie po raz pierwszy zakończyli zawody jako niepokonani. Zapewniło im to awans do czołowej pięćdziesiątki deblowej klasyfikacji ATP. Latem wygrali również w Queen’s Clubie i znaleźli się w półfinale Wimbledonu, pokonując w trzecim meczu Björkmana i Woodbridge’a. W tym sezonie zdobyli jeszcze mistrzostwa w Newport i Los Angeles, doszli ponadto do finału w Waszyngtonie. Zostali siódmym deblem świata na koniec sezonu i pierwszym rodzeństwem, które wspólnie wygrało cztery turnieje w jednym roku (dotychczasowymi rekordzistami byli bracia Gullicksonowie, którzy w latach 1978 i 1982 wygrywali po trzy imprezy).

Rok 2002 Bryanowie rozpoczęli od finału w Adelaide i ćwierćfinału Australian Open. Tydzień po tygodniu zwyciężali w Acapulco i Scottsdale, eliminując między innymi najlepszych wówczas na świecie Donalda Johnsona i Jareda Palmera. Latem triumfowali w Newport, a potem w zawodach z serii Masters Series w Toronto po finale z najwyżej rozstawionymi Markiem Knowlesem i Danielem Nestorem. Zagrali w półfinale Wimbledonu i US Open, wieńcząc sezon triumfem w Bazylei. Zostali sklasyfikowani w gronie dziesięciu najlepszych deblistów globu. Bob Bryan wystąpił też w finale gry mieszanej US Open (pierwszy wielkoszlemowy finał w karierze) w parze z Katariną Srebotnik. Pokonali ich Mike Bryan i jego partnerka Lisa Raymond.

W kwietniu 2003 roku bliźniacy wywalczyli kolejny tytuł, w Barcelonie. W czerwcu po raz pierwszy został wielkoszlemowym mistrzem w grze podwójnej, a puchar przywiózł z paryskiego French Open. W finale Amerykanie w dwóch setach pokonali Paula Haarhuisa i Jewgienija Kafelnikowa. Dzięki temu sukcesowi Bryan awansował na trzecie miejsce w deblowym rankingu ATP. Finał US Open przegrał w deblu z Bjorkmanem i Woodbridge’em, natomiast u boku Katariny Srebotnik zdobył swoje pierwsze mistrzostwo mikstowe. Wynik z Nowego Jorku sprawił, że Bryanowie zostali nowymi liderami klasyfikacji ATP w grze podwójnej, według notowań z 8 września 2003 roku. Zastąpili na tym miejscu Maksa Mirnego, ale po sześciu tygodniach ponownie musieli oddać prowadzenie Białorusinowi.

W styczniu 2004 jako najwyżej rozstawieni Bryanowie awansowali do finału Australian Open, pokonani przez Michaela Llodrę i Fabrice’a Santoro. Od 2 lutego do 6 czerwca byli najlepszymi deblistami świata według rankingów, stracili tę pozycję po French Open na rzecz Jonasa Björkmana. W listopadzie wygrali Masters Cup, rozgrywane w Houston. W finale ich przeciwnikami byli Wayne Black i Kevin Ullyett. Amerykanin dodatkowo obronił mikstowy tytuł na US Open, tym razem jego partnerką była Wiera Zwonariowa.

W roku 2005 Bryanowie wygrali po raz trzeci z rzędu przynajmniej pięć trofeów w jednym sezonie. Zdobyli swoje drugie mistrzostwo w wielkoszlemowym US Open, ale zagrali w finałach wszystkich czterech takich turniejów (jako drugi debel w ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat, wcześniej w 1999 dokonali tego Mahesh Bhupathi i Leander Paes). Powrócili na pierwsze miejsce w światowych notowaniach. W Waszyngtonie odnieśli swój trzysetny wspólnie wygrany mecz. Ponadto zagrali w półfinałach Masters Cup, do których zakwalifikowali się po raz trzeci z rzędu. Jednocześnie Bob Bryan zrezygnował z profesjonalnych występów w grze pojedynczej na rzecz kariery deblowej. W 2006 bracia zdobyli Karierowego Wielkiego Szlema, triumfując po raz pierwszy na kortach Wimbledonu po finale z Fabrice’em Santoro i Nenadem Zimonjiciem. W swoim trzecim z rzędu finale Australian Open zdobyli pierwszy tytuł w Melbourne. Jako trzecia para w historii ery open wystąpili w siedmiu finałach wielkoszlemowych z rzędu (poprzednio tego dokonali Todd Woodbridge i Mark Woodforde). Bryan zwyciężył w grze mieszanej w US Open. Partnerowała mu Martina Navratilova i był to ostatni mecz w jej wieloletniej karierze. Ponadto został mikstowym wicemistrzem Wimbledonu u boku Venus Williams.

W 2007 Amerykanie obronili tytuł z Australian Open i przegrali finał Wimbledonu. Zakończyli sezon na pierwszym miejscu po raz czwarty w ciągu pięciu lat (nikt wcześniej nie osiągnął takiego rezultatu). Wywalczyli prawo gry w Masters Cup, jednak zrezygnowali z występu z powodu kontuzji łokcia Mike’a. W listopadzie weszli w skład amerykańskiej drużyny, która zdobyła Puchar Davisa. W roku 2008 bliźniacy zostali wyprzedzeni w klasyfikacji rankingowej przez Daniela Nestora i Nenada Zimonjicia. Przegrali z nimi finałowy mecz Masters Cup, którego zwycięzcy mieli zostać liderami rankingu na koniec sezonu. Ponadto wywalczyli brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w Pekinie; przegrali z późniejszymi mistrzami olimpijskimi, Rogerem Federerem i Stanislasem Wawrinką. Zdobyli szósty tytuł wielkoszlemowy, triumfując w US Open. Bracia spotkali się również w mikstowym finale Wimbledonu, gdzie Bob w parze z Samanthą Stosur okazali się lepsi od Mike’a i Katariny Srebotnik. Bryan wygrał też Roland Garros razem z Wiktoryją Azaranką.

W sezonie 2009 Bryanowie odnieśli mistrzostwo Australian Open, finał Wimbledonu i półfinał French Open. Zostali najlepszym deblem w historii amerykańskich rozgrywek o Puchar Davisa, zapisując na swoim koncie najwięcej zwycięstw w historii. Powrócili na pierwsze miejsce rankingu deblowego na koniec sezonu dzięki triumfowi w World Tour Finals. Po raz piąty w karierze okazali się najlepszymi graczami w grze podwójnej na koniec roku, czym wyrównali rekord Woodbridge’a i Woodforde’a, a rok później zostali samodzielnymi liderami w tej statystyce. W 2010 zwyciężyli we wszystkich finałach, w jakich wystąpili, w tym w Australian Open (czwarty triumf w Melbourne). W lutym zostali pierwszą drużyną w erze open, która wygrała sześćset profesjonalnych meczów. We wrześniu po raz trzeci zostali mistrzami US Open. Amerykanin dodatkowo wywalczył tytuł w Nowym Jorku w grze mieszanej razem z Liezel Huber i jako pierwszy mężczyzna od czasów Kevina Currena (1982) wygrał dwie konkurencje na Flushing Meadows.

W styczniu 2011 roku wywalczyli dziesiąte mistrzostwo wielkoszlemowe, w Australian Open i jedenaste w Wimbledonie. Pod koniec roku wyprzedzili Johna McEnroe’a na pozycji lidera klasyfikacji ilości tygodni spędzonych na pierwszym miejscu światowych list deblowych – ich rodak był numerem jeden przez 269 tygodni.

W sezonie 2012 Bryanowie zostali finalistami turnieju Australian Open, w finale którego przegrali z Leanderem Paesem oraz Radkiem Štěpánkiem. Podczas French Open również doszli do finału, w którym przegrali z Maksem Mirnym i Danielem Nestorem. Na Wimbledonie dotarli do półfinału, w którym przegrali z triumfatorami, Jonathanem Marrayem i Frederikiem Nielsenem. W turnieju rangi ATP World Tour 250 w Londynie także osiągnęli finał, w którym przegrali z Mirnym i Nestorem. Razem z bratem zdobyli złoty medal igrzysk olimpijskich z Londynu (2012) w grze podwójnej. W meczu finałowym pokonali debel Michaël Llodra-Jo-Wilfried Tsonga wynikiem 6:4, 7:6(2). Oprócz tego zwyciężyli jeszcze w Sydney, Monte Carlo, Nicei i Toronto. We wrześniu Bob Bryan wywalczył dwunasty tytuł wielkoszlemowy, na US Open, po zwycięstwie w finale 6:3, 6:4 nad Leanderem Paesem i Radkiem Štěpánkiem.

Rok 2013 Amerykanin zaczął, wspólnie z bratem, od zwycięstwa w Sydney, w ramach przygotowań do Australian Open. W Melbourne bliźniacy wygrali po raz trzynasty w imprezie wielkoszlemowej, wyprzedzając w ilości tytułów w zawodach tej rangi Australijczyków Johna Newcombe’a i Tony’ego Roche’a, którzy triumfowali w zmaganiach wielkoszlemowych dwanaście razy. W połowie marca Amerykanin, wraz ze swoim bratem, odniósł sukces wygrywając po raz pierwszy w karierze zawody w Indian Wells. W finale para z USA pokonała Treata Hueya i Jerzego Janowicza. W Monte Carlo, kolejnym turnieju rangi ATP World Tour Masters 1000, bracia osiągnęli finał, ulegając w nim parze Julien BenneteauNenad Zimonjić. Kolejne dwa tytuły o randze ATP World Tour Masters 1000 Bryanowie wywalczyli w Madrycie i Rzymie. Na początku czerwca, po dziesięciu latach, bliźniacy odnieśli zwycięstwo w Rolandzie Garrosie. Do finału awansowali bez straty seta, a w spotkaniu o tytuł pokonali 6:4, 4:6, 7:6(4) Michaëla Llodrę i Nicolasa Mahuta. Dziewięćdziesiąty tytuł w karierze Bob Bryan wywalczył w Londynie (Queen’s). Wspólnie ze swoim bratem wygrał w decydującym pojedynku z Alexanderem Peyą i Bruno Soaresem. Następnie po raz trzeci w karierze triumfowali na kortach Wimbledonu, pokonując w meczu mistrzowskim parę Ivan DodigMarcelo Melo wynikiem 3:6, 6:3, 6:4, 6:4. Podczas US Open Series bracia Bryanowie byli najlepsi w Cincinnati. Na początku listopada bliźniacy odnieśli zwycięstwo w halowym turnieju w Paryżu.

Pierwszy finał braci w sezonie 2014 nastąpił podczas zawodów w Memphis, gdzie przegrali z Erikiem Butoracem i Ravenem Klaasenem 4:6, 4:6. Następnie triumfowali w Delray Beach 6:2, 6:3 z Františkiem Čermákiem i Michaiłem Jełginem. Od początku marca przez kolejne sześć tygodni Amerykanie odnosili same zwycięstwa w turniejach ATP World Tour. W Indian Wells wygrali w finale 6:4, 6:3 z Alexandrem Peyą i Bruno Soaresem. W Miami pokonali 7:6(8), 6:4 Juana Sebastiána Cabala i Roberta Faraha w meczu mistrzowskim. W Houston w spotkaniu finałowym okazali się lepsi od Davida Marrero i Fernando Verdasco, z którymi zwyciężyli 4:6, 6:4, 11–9. W zawodach na korcie ziemnym w Monte Carlo wygrali w finale z Ivanem Dodigiem i Marcelo Melo 6:3, 3:6, 10–8. W Madrycie bracia osiągnęli finał, w którym przegrali z Danielem Nestorem i Nenadem Zimonjiciem 4:6, 2:6. Na Wimbledonie Amerykanie przegrali w finale 7:6(5), 6:7(3), 6:4, 3:6, 7:5 z parą Vasek PospisilJack Sock. Zrewanżowali się w Cincinnati, pokonując przeciwników 6:3, 6:2. Kolejny triumf osiągnęli w US Open, triumfując 6:3, 6:4 nad Marcelem Granollersem Markiem Lópezem. W Szanghaju bracia wygrali 6:3, 7:6(3) z Julienem Benneteau i Édouardem Rogerem-Vasselinem, natomiast w Paryżu pokonali 7:6(5), 5:7, 10-6 Marcina Matkowskiego i Jürgena Melzera. Pod koniec sezonu wygrali turniej ATP World Tour Finals w Londynie, w meczu mistrzowskim pokonując Ivana Dodiga i Marcelo Melo 6:7(5), 6:2, 10-7.

Pierwsze turniejowe zwycięstwo Bryanów w sezonie 2015 nastąpiło w Delray Beach, gdzie pokonali Ravena Klaasena oraz Leandera Paesa 6:3, 3:6, 10-6. Następnie obronili tytuł w Miami dzięki wygranej 6:3, 1:6, 10-8 z Vaskiem Pospisilem i Jackiem Sockiem. Kolejny wygrany finał zanotowali w Monte Carlo, pokonując w nim 7:6(3), 6:1 Włochów Simone Bolelliego i Fabia Fogniniego. Na French Open para awansowała do finału, w którym musiała uznać wyższość Dodiga i Melo – Amerykanie przegrali 7:6(5), 6:7(5), 5:7. Kolejne zwycięstwa Amerykanie osiągnęli w Stanach Zjednoczonych – w Atlancie pokonali Colina Fleminga i Gilles’a Müllera 4:6, 7:6(2), 10-4, zaś w Waszyngtonie wygrali 6:4, 6:2 z Ivanem Dodigiem oraz Marcelo Melo. Szóste zwycięstwo w tym sezonie zanotowali w Montrealu, gdzie pokonali parę Daniel Nestor–Édouard Roger-Vasselin 7:6(5), 3:6, 10–6.

W sezonie 2016 pierwszy wspólny finał braci Bryanów miał miejsce w drugiej połowie lutego podczas zawodów w Delray Beach, lecz ulegli Oliverowi Marachowi oraz Fabrice Martinowi, nie broniąc tytułu wywalczonego w poprzedniej edycji. Kolejne turnieje w Indian Wells i Miami zakończyli odpowiednio na ćwierćfinale i półfinale. W kwietniu duet ten wygrał dwa turnieje rozgrywane w Houston i Barcelonie, a w międzyczasie odpadli w 1/8 finału w Monako. Ostatni finał w sezonie osiągnęli podczas French Open ponosząc porażkę z Feliciano Lópezez i Markiem Lópezem.

W 2020 roku bracia Bryan ogłosili zakończenie kariery zawodowej[1].

Finały w turniejach ATP Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra mieszana (7–2)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerkaPrzeciwnicyWynik finału
Finalista1.6 września 2002US Open, Nowy JorkTwardaSłowenia Katarina SrebotnikStany Zjednoczone Lisa Raymond
Stany Zjednoczone Mike Bryan
6:7(9), 6:7(1)
Zwycięzca1.7 września 2003US Open, Nowy JorkTwardaSłowenia Katarina SrebotnikRosja Lina Krasnorucka
Kanada Daniel Nestor
5:7, 7:5, 10–5
Zwycięzca2.11 września 2004US Open, Nowy JorkTwardaRosja Wiera ZwonariowaAustralia Alicia Molik
Australia Todd Woodbridge
6:3, 6:4
Finalista2.9 lipca 2006Wimbledon, LondynTrawiastaStany Zjednoczone Venus WilliamsRosja Wiera Zwonariowa
Izrael Andy Ram
3:6, 2:6
Zwycięzca3.9 września 2006US Open, Nowy JorkTwardaStany Zjednoczone Martina NavrátilováCzechy Květa Peschke
Czechy Martin Damm
6:2, 6:3
Zwycięzca4.7 czerwca 2008French Open, ParyżCeglanaBiałoruś Wiktoryja AzarankaSłowenia Katarina Srebotnik
Serbia Nenad Zimonjić
6:2, 6:3
Zwycięzca5.6 lipca 2008Wimbledon, LondynTrawiastaAustralia Samantha StosurSłowenia Katarina Srebotnik
Stany Zjednoczone Mike Bryan
7:5, 6:4
Zwycięzca6.7 czerwca 2009French Open, ParyżCeglanaStany Zjednoczone Liezel HuberStany Zjednoczone Vania King
Brazylia Marcelo Melo
5:7, 7:6(4), 10–7
Zwycięzca7.11 września 2010US Open, Nowy JorkTwardaStany Zjednoczone Liezel HuberCzechy Květa Peschke
Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi
6:4, 6:4

Gra podwójna (119–59)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerPrzeciwnicyWynik finału
Finalista1.25 kwietnia 1999OrlandoCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanStany Zjednoczone Jim Courier
Australia Todd Woodbridge
6:7(4), 4:6
Zwycięzca1.25 lutego 2001MemphisTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanStany Zjednoczone Alex O’Brien
Stany Zjednoczone Jonathan Stark
6:3, 7:6(3)
Zwycięzca2.17 czerwca 2001Londyn (Queen’s)TrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanFilipiny Eric Taino
Stany Zjednoczone David Wheaton
6:3, 3:6, 6:1
Zwycięzca3.15 lipca 2001NewportTrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanBrazylia André Sá
Stany Zjednoczone Glenn Weiner
6:3, 7:5
Zwycięzca4.29 lipca 2001Los AngelesTwardaStany Zjednoczone Mike BryanStany Zjednoczone Jan-Michael Gambill
Stany Zjednoczone Andy Roddick
7:5, 7:6(6)
Finalista2.19 sierpnia 2001WaszyngtonTwardaStany Zjednoczone Mike BryanCzechy Martin Damm
Niemcy David Prinosil
6:7(5), 3:6
Finalista3.6 stycznia 2002AdelaideTwardaStany Zjednoczone Mike BryanZimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
5:7, 2:6
Finalista4.24 lutego 2002MemphisTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanStany Zjednoczone Brian MacPhie
Nenad Zimonjić
3:6, 6:3, 4–10
Zwycięzca5.3 marca 2002AcapulcoCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanCzechy Martin Damm
Czechy David Rikl
6:1, 3:6, 10–2
Zwycięzca6.10 marca 2002ScottsdaleTwardaStany Zjednoczone Mike BryanBahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
7:5, 7:6(6)
Zwycięzca7.14 lipca 2002NewportTrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanAustria Jürgen Melzer
Niemcy Alexander Popp
7:5, 6:3
Zwycięzca8.4 sierpnia 2002TorontoTwardaStany Zjednoczone Mike BryanBahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
4:6, 7:6(1), 6:3
Finalista5.18 sierpnia 2002WaszyngtonTwardaStany Zjednoczone Mike BryanZimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:3, 3:6, 5:7
Zwycięzca9.27 października 2002BazyleaDywanowa (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanBahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
7:6(1), 7:5
Finalista6.23 lutego 2003MemphisTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanBahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
2:6, 6:7(3)
Finalista7.16 marca 2003Indian WellsTwardaStany Zjednoczone Mike BryanPołudniowa Afryka Wayne Ferreira
Rosja Jewgienij Kafielnikow
6:3, 5:7, 4:6
Zwycięzca10.27 kwietnia 2003BarcelonaCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanPołudniowa Afryka Chris Haggard
Południowa Afryka Robbie Koenig
6:4, 6:3
Zwycięzca11.7 czerwca 2003French Open, ParyżCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanHolandia Paul Haarhuis
Rosja Jewgienij Kafielnikow
7:6(3), 6:3
Zwycięzca12.22 czerwca 2003NottinghamCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanAustralia Joshua Eagle
Stany Zjednoczone Jared Palmer
7:6(3), 4:6, 7:6(4)
Zwycięzca13.17 sierpnia 2003CincinnatiTwardaStany Zjednoczone Mike BryanAustralia Wayne Arthurs
Australia Paul Hanley
7:5, 7:6(5)
Finalista8.7 września 2003US Open, Nowy JorkTwardaStany Zjednoczone Mike BryanSzwecja Jonas Björkman
Australia Todd Woodbridge
7:5, 0:6, 5:7
Zwycięzca14.16 listopada 2003HoustonTwardaStany Zjednoczone Mike BryanFrancja Michaël Llodra
Francja Fabrice Santoro
6:7(6), 6:3, 3:6, 7:6(3), 6:4
Zwycięzca15.11 stycznia 2004AdelaideTwardaStany Zjednoczone Mike BryanFrancja Arnaud Clément
Francja Michaël Llodra
7:5, 6:3
Finalista9.18 stycznia 2004SydneyTwardaStany Zjednoczone Mike BryanSzwecja Jonas Björkman
Australia Todd Woodbridge
6:7(3), 5:7
Finalista10.31 stycznia 2004Australian Open, MelbourneTwardaStany Zjednoczone Mike BryanFrancja Michaël Llodra
Francja Fabrice Santoro
6:7(4), 3:6
Zwycięzca16.22 lutego 2004MemphisTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanPołudniowa Afryka Jeff Coetzee
Południowa Afryka Chris Haggard
6:3, 6:4
Zwycięzca17.7 marca 2004AcapulcoCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanArgentyna Juan Ignacio Chela
Chile Nicolás Massú
6:2, 6:3
Finalista11.16 maja 2004HamburgCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanZimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
4:6, 2:6
Zwycięzca18.13 czerwca 2004Londyn (Queen’s)TrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanBahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
6:4, 6:4
Zwycięzca19.19 lipca 2004Los AngelesTwardaStany Zjednoczone Mike BryanAustralia Wayne Arthurs
Australia Paul Hanley
6:3, 7:6(6)
Finalista12.24 października 2004MadrytTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanBahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
3:6, 4:6
Zwycięzca20.31 października 2004BazyleaDywanowa (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanArgentyna Lucas Arnold Ker
Argentyna Mariano Hood
7:6(9), 6:2
Zwycięzca21.14 listopada 2004HoustonTwardaStany Zjednoczone Mike BryanZimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
4:6, 7:5, 6:4, 6:2
Finalista13.29 stycznia 2005Australian Open, MelbourneTwardaStany Zjednoczone Mike BryanZimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
4:6, 4:6
Finalista14.20 lutego 2005MemphisTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanSzwecja Simon Aspelin
Australia Todd Perry
4:6, 4:6
Zwycięzca22.27 lutego 2005ScottsdaleTwardaStany Zjednoczone Mike BryanAustralia Wayne Arthurs
Australia Paul Hanley
7:5, 6:4
Finalista15.17 kwietnia 2005Monte CarloCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanIndie Leander Paes
Serbia i Czarnogóra Nenad Zimonjić
walkower
Finalista16.8 maja 2005RzymCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanFrancja Michaël Llodra
Francja Fabrice Santoro
4:6, 2:6
Finalista17.5 czerwca 2005French Open, ParyżCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanSzwecja Jonas Björkman
Białoruś Maks Mirny
6:2, 1:6, 4:6
Zwycięzca23.12 czerwca 2005Londyn (Queen’s)TrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanSzwecja Jonas Björkman
Białoruś Maks Mirny
7:6(9), 7:6(4)
Finalista18.2 lipca 2005Wimbledon, LondynTrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanAustralia Stephen Huss
Południowa Afryka Wesley Moodie
6:7(4), 3:6, 7:6(2), 3:6
Zwycięzca24.7 sierpnia 2005WaszyngtonTwardaStany Zjednoczone Mike BryanZimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:4, 6:2
Zwycięzca25.11 września 2005US Open, Nowy JorkTwardaStany Zjednoczone Mike BryanZimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:1, 6:4
Zwycięzca26.6 listopada 2005ParyżDywanowa (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanBahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
6:4, 6:7(3), 6:4
Zwycięzca27.29 stycznia 2006Australian Open, MelbourneTwardaStany Zjednoczone Mike BryanCzechy Martin Damm
Indie Leander Paes
4:6, 6:3, 6:4
Zwycięzca28.5 marca 2006Las VegasTwardaStany Zjednoczone Mike BryanCzechy Jaroslav Levinský
Szwecja Robert Lindstedt
6:3, 6:2
Finalista19.19 marca 2006Indian WellsTwardaStany Zjednoczone Mike BryanBahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
4:6, 4:6
Finalista20.2 kwietnia 2006MiamiTwardaStany Zjednoczone Mike BryanSzwecja Jonas Björkman
Białoruś Maks Mirny
4:6, 4:6
Finalista21.11 czerwca 2006French Open, ParyżCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanSzwecja Jonas Björkman
Białoruś Maks Mirny
7:6(5), 4:6, 5:7
Zwycięzca29.9 lipca 2006Wimbledon, LondynTrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanFrancja Fabrice Santoro
Serbia Nenad Zimonjić
6:3, 4:6, 6:4, 6:2
Zwycięzca30.30 lipca 2006Los AngelesTwardaStany Zjednoczone Mike BryanStany Zjednoczone Eric Butorac
Wielka Brytania Jamie Murray
6:2, 6:4
Zwycięzca31.6 sierpnia 2006WaszyngtonTwardaStany Zjednoczone Mike BryanAustralia Paul Hanley
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:3, 5:7, 10–3
Zwycięzca32.13 sierpnia 2006TorontoTwardaStany Zjednoczone Mike BryanAustralia Paul Hanley
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:3, 7:5
Finalista22.20 sierpnia 2006CincinnatiTwardaStany Zjednoczone Mike BryanSzwecja Jonas Björkman
Białoruś Maks Mirny
6:3, 3:6, 7–10
Zwycięzca33.22 października 2006MadrytTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanBahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
7:5, 6:4
Zwycięzca34.28 stycznia 2007Australian Open, MelbourneTwardaStany Zjednoczone Mike BryanSzwecja Jonas Björkman
Białoruś Maks Mirny
7:5, 7:5
Zwycięzca35.4 marca 2007Las VegasTwardaStany Zjednoczone Mike BryanIzrael Jonatan Erlich
Izrael Andy Ram
7:6(2), 6:2
Zwycięzca36.1 kwietnia 2007MiamiTwardaStany Zjednoczone Mike BryanCzechy Martin Damm
Indie Leander Paes
6:7(7), 6:3, 10–7
Zwycięzca37.15 kwietnia 2007HoustonCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanBahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
7:6(3), 6:4
Zwycięzca38.22 kwietnia 2007Monte CarloCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanFrancja Julien Benneteau
Francja Richard Gasquet
6:2, 6:1
Finalista23.13 maja 2007RzymCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanFrancja Fabrice Santoro
Serbia Nenad Zimonjić
4:6, 7:6(4), 7–10
Zwycięzca39.20 maja 2007HamburgCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanAustralia Paul Hanley
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:3, 6:4
Finalista24.17 czerwca 2007Londyn (Queen’s)TrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanBahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
6:7(4), 5:7
Finalista25.7 lipca 2007Wimbledon, LondynTrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanFrancja Arnaud Clément
Francja Michaël Llodra
7:6(5), 3:6, 4:6, 4:6
Zwycięzca40.22 lipca 2007Los AngelesTwardaStany Zjednoczone Mike BryanStany Zjednoczone Scott Lipsky
Stany Zjednoczone David Martin
7:6(5), 6:2
Zwycięzca41.5 sierpnia 2007WaszyngtonTwardaStany Zjednoczone Mike BryanIzrael Jonatan Erlich
Izrael Andy Ram
7:6(5), 3:6, 10–7
Finalista26.19 sierpnia 2007CincinnatiTwardaStany Zjednoczone Mike BryanIzrael Jonatan Erlich
Izrael Andy Ram
6:4, 3:6, 11–13
Zwycięzca42.21 października 2007MadrytTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanPolska Mariusz Fyrstenberg
Polska Marcin Matkowski
6:3, 7:6(4)
Zwycięzca43.28 października 2007BazyleaTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanStany Zjednoczone James Blake
Bahamy Mark Knowles
6:1, 6:1
Zwycięzca44.4 listopada 2007ParyżTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanKanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
6:3, 7:6(4)
Finalista27.13 stycznia 2008SydneyTwardaStany Zjednoczone Mike BryanFrancja Richard Gasquet
Francja Jo-Wilfried Tsonga
6:4, 4:6, 9–11
Finalista28.17 lutego 2008Delray BeachTwardaStany Zjednoczone Mike BryanBiałoruś Maks Mirny
Wielka Brytania Jamie Murray
4:6, 6:3, 6–10
Finalista29.24 lutego 2008San JoseTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanStany Zjednoczone Scott Lipsky
Stany Zjednoczone David Martin
6:7(4), 5:7
Finalista30.9 marca 2008Las VegasTwardaStany Zjednoczone Mike BryanFrancja Julien Benneteau
Francja Michaël Llodra
4:6, 6:4, 8–10
Zwycięzca45.6 kwietnia 2008MiamiTwardaStany Zjednoczone Mike BryanIndie Mahesh Bhupathi
Bahamy Mark Knowles
6:2, 6:2
Zwycięzca46.4 maja 2008BarcelonaCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanPolska Mariusz Fyrstenberg
Polska Marcin Matkowski
6:3, 6:2
Zwycięzca47.11 maja 2008RzymCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanKanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
3:6, 6:4, 10–8
Finalista31.18 maja 2008HamburgCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanKanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
4:6, 7:5, 8–10
Finalista32.27 lipca 2008TorontoTwardaStany Zjednoczone Mike BryanKanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
2:6, 6:4, 6–10
Zwycięzca48.3 sierpnia 2008CincinnatiTwardaStany Zjednoczone Mike BryanIzrael Jonatan Erlich
Izrael Andy Ram
4:6, 7:6(2), 10–7
Zwycięzca49.7 września 2008US Open, Nowy JorkTwardaStany Zjednoczone Mike BryanCzechy Lukáš Dlouhý
Indie Leander Paes
7:6(5), 7:6(10)
Finalista33.16 listopada 2008SzanghajTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanKanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
6:7(3), 2:6
Zwycięzca50.18 stycznia 2009SydneyTwardaStany Zjednoczone Mike BryanKanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
6:1, 7:6(3)
Zwycięzca51.31 stycznia 2009Australian Open, MelbourneTwardaStany Zjednoczone Mike BryanIndie Mahesh Bhupathi
Bahamy Mark Knowles
2:6, 7:5, 6:0
Zwycięzca52.1 marca 2009Delray BeachTwardaStany Zjednoczone Mike BryanBrazylia Marcelo Melo
Brazylia André Sá
6:4, 6:4
Zwycięzca53.12 kwietnia 2009HoustonCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanStany Zjednoczone Jesse Levine
Stany Zjednoczone Ryan Sweeting
6:1, 6:2
Finalista34.19 kwietnia 2009Monte CarloCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanKanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
4:6, 1:6
Finalista35.3 maja 2009RzymCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanKanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
6:7(5), 3:6
Finalista36.5 lipca 2009Wimbledon, LondynTrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanKanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
6:7(7), 7:6(3), 6:7(3), 3:6
Zwycięzca54.2 sierpnia 2009Los AngelesTwardaStany Zjednoczone Mike BryanNiemcy Benjamin Becker
Niemcy Frank Moser
6:4, 7:6(2)
Finalista37.23 sierpnia 2009CincinnatiTwardaStany Zjednoczone Mike BryanKanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
6:3, 6:7(2), 13–15
Zwycięzca55.11 października 2009PekinTwardaStany Zjednoczone Mike BryanBahamy Mark Knowles
Stany Zjednoczone Andy Roddick
6:4, 6:2
Finalista38.8 listopada 2009BazyleaTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanKanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
2:6, 3:6
Zwycięzca56.29 listopada 2009LondynTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanBiałoruś Maks Mirny
Izrael Andy Ram
7:6(5), 6:3
Zwycięzca57.31 stycznia 2010Australian Open, MelbourneTwardaStany Zjednoczone Mike BryanKanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
6:3, 6:7(5), 6:3
Zwycięzca58.28 lutego 2010Delray BeachTwardaStany Zjednoczone Mike BryanNiemcy Philipp Marx
Słowacja Igor Zelenay
6:3, 7:6(3)
Zwycięzca59.11 kwietnia 2010HoustonCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanAustralia Stephen Huss
Południowa Afryka Wesley Moodie
6:3, 7:5
Zwycięzca60.2 maja 2010RzymCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanStany Zjednoczone John Isner
Stany Zjednoczone Sam Querrey
6:2, 6:3
Zwycięzca61.16 maja 2010MadrytCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanKanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
6:3, 6:4
Zwycięzca62.1 sierpnia 2010Los AngelesTwardaStany Zjednoczone Mike BryanStany Zjednoczone Eric Butorac
Antyle Holenderskie Jean-Julien Rojer
6:7(6), 6:2, 10–7
Zwycięzca63.15 sierpnia 2010TorontoTwardaStany Zjednoczone Mike BryanFrancja Julien Benneteau
Francja Michaël Llodra
7:5, 6:3
Zwycięzca64.22 sierpnia 2010CincinnatiTwardaStany Zjednoczone Mike BryanIndie Mahesh Bhupathi
Białoruś Maks Mirny
6:3, 6:4
Zwycięzca65.11 września 2010US Open, Nowy JorkTwardaStany Zjednoczone Mike BryanIndie Rohan Bopanna
Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi
7:6(5), 7:6(4)
Zwycięzca66.10 października 2010PekinTwardaStany Zjednoczone Mike BryanPolska Mariusz Fyrstenberg
Polska Marcin Matkowski
6:1, 7:6(5)
Zwycięzca67.7 listopada 2010BazyleaTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanKanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
6:3, 3:6, 10–3
Finalista39.15 stycznia 2011SydneyTwardaStany Zjednoczone Mike BryanCzechy Lukáš Dlouhý
Australia Paul Hanley
7:6(6), 3:6, 5–10
Zwycięzca68.30 stycznia 2011Australian Open, MelbourneTwardaStany Zjednoczone Mike BryanIndie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
6:3, 6:4
Zwycięzca69.10 kwietnia 2011HoustonCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanStany Zjednoczone John Isner
Stany Zjednoczone Sam Querrey
6:7(4), 6:2, 10–5
Zwycięzca70.17 kwietnia 2011Monte CarloCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanArgentyna Juan Ignacio Chela
Brazylia Bruno Soares
6:3, 6:2
Finalista40.24 kwietnia 2011BarcelonaCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanMeksyk Santiago González
Stany Zjednoczone Scott Lipsky
7:5, 2:6, 10–12
Zwycięzca71.8 maja 2011MadrytCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanFrancja Michaël Llodra
Serbia Nenad Zimonjić
6:3, 6:3
Zwycięzca72.12 czerwca 2011Londyn (Queen’s)TrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanIndie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
6:7(2), 7:6(4), 10–6
Zwycięzca73.2 lipca 2011Wimbledon, LondynTrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanSzwecja Robert Lindstedt
Rumunia Horia Tecău
6:3, 6:4, 7:6(2)
Finalista41.14 sierpnia 2011MontrealTwardaStany Zjednoczone Mike BryanFrancja Michaël Llodra
Serbia Nenad Zimonjić
4:6, 7:6(5), 5–10
Zwycięzca74.30 października 2011WiedeńTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanBiałoruś Maks Mirny
Kanada Daniel Nestor
7:6(10), 6:3
Zwycięzca75.6 listopada 2011WalencjaTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanStany Zjednoczone Eric Butorac
Jean-Julien Rojer
6:4, 7:6(9)
Zwycięzca76.14 stycznia 2012SydneyTwardaStany Zjednoczone Mike BryanAustralia Matthew Ebden
Finlandia Jarkko Nieminen
6:1, 6:4
Finalista42.29 stycznia 2012Australian Open, MelbourneTwardaStany Zjednoczone Mike BryanIndie Leander Paes
Czechy Radek Štěpánek
6:7(1), 2:6
Zwycięzca77.22 kwietnia 2012Monte CarloCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanBiałoruś Maks Mirny
Kanada Daniel Nestor
6:2, 6:3
Zwycięzca78.26 maja 2012NiceaCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanAustria Oliver Marach
Słowacja Filip Polášek
7:6(5), 6:3
Finalista43.9 czerwca 2012French Open, ParyżCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanBiałoruś Maks Mirny
Kanada Daniel Nestor
4:6, 4:6
Finalista44.17 czerwca 2012Londyn (Queen’s)TrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanBiałoruś Maks Mirny
Kanada Daniel Nestor
3:6, 4:6
Zwycięzca79.4 sierpnia 2012LondynTrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanFrancja Michaël Llodra
Francja Jo-Wilfried Tsonga
6:4, 7:6(2)
Zwycięzca80.12 sierpnia 2012TorontoTwardaStany Zjednoczone Mike BryanHiszpania Marcel Granollers
Hiszpania Marc López
6:1, 4:6, 12–10
Zwycięzca81.7 września 2012US Open, Nowy JorkTwardaStany Zjednoczone Mike BryanIndie Leander Paes
Czechy Radek Štěpánek
6:3, 6:4
Zwycięzca82.7 października 2012PekinTwardaStany Zjednoczone Mike BryanArgentyna Carlos Berlocq
Uzbekistan Denis Istomin
6:3, 6:2
Zwycięzca83.12 stycznia 2013SydneyTwardaStany Zjednoczone Mike BryanBiałoruś Maks Mirny
Rumunia Horia Tecău
6:4, 6:4
Zwycięzca84.26 stycznia 2013Australian Open, MelbourneTwardaStany Zjednoczone Mike BryanHolandia Robin Haase
Holandia Igor Sijsling
6:3, 6:4
Zwycięzca85.24 lutego 2013MemphisTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanStany Zjednoczone James Blake
Stany Zjednoczone Jack Sock
6:1, 6:2
Zwycięzca86.17 marca 2013Indian WellsTwardaStany Zjednoczone Mike BryanFilipiny Treat Huey
Polska Jerzy Janowicz
6:3, 3:6, 10–6
Finalista45.14 kwietnia 2013HoustonCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanWielka Brytania Jamie Murray
Australia John Peers
6:1, 6:7(3), 10–12
Finalista46.21 kwietnia 2013Monte CarloCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanFrancja Julien Benneteau
Serbia Nenad Zimonjić
6:4, 6:7(4), 12–14
Zwycięzca87.12 maja 2013MadrytCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanAustria Alexander Peya
Brazylia Bruno Soares
6:2, 6:3
Zwycięzca88.19 maja 2013RzymCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanIndie Mahesh Bhupathi
Indie Rohan Bopanna
6:2, 6:3
Zwycięzca89.9 czerwca 2013French Open, ParyżCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanFrancja Michaël Llodra
Francja Nicolas Mahut
6:4, 4:6, 7:6(4)
Zwycięzca90.16 czerwca 2013Londyn (Queen’s)TrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanAustria Alexander Peya
Brazylia Bruno Soares
4:6, 7:5, 10–3
Zwycięzca91.6 lipca 2013Wimbledon, LondynTrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanChorwacja Ivan Dodig
Brazylia Marcelo Melo
3:6, 6:3, 6:4, 6:4
Zwycięzca92.18 sierpnia 2013CincinnatiTwardaStany Zjednoczone Mike BryanHiszpania Marcel Granollers
Hiszpania Marc López
6:4, 4:6, 10–4
Finalista47.27 października 2013WalencjaTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanAustria Alexander Peya
Brazylia Bruno Soares
6:7(3), 7:6(1), 11–13
Zwycięzca93.3 listopada 2013ParyżTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanAustria Alexander Peya
Brazylia Bruno Soares
6:3, 6:3
Finalista48.11 listopada 2013LondynTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanHiszpania David Marrero
Hiszpania Fernando Verdasco
5:7, 7:6(3), 7–10
Finalista49.16 lutego 2014MemphisTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanStany Zjednoczone Eric Butorac
Południowa Afryka Raven Klaasen
4:6, 4:6
Zwycięzca94.23 lutego 2014Delray BeachTwardaStany Zjednoczone Mike BryanCzechy František Čermák
Rosja Michaił Jełgin
6:2, 6:3
Zwycięzca95.16 marca 2014Indian WellsTwardaStany Zjednoczone Mike BryanAustria Alexander Peya
Brazylia Bruno Soares
6:4, 6:3
Zwycięzca96.30 marca 2014MiamiTwardaStany Zjednoczone Mike BryanKolumbia Juan Sebastián Cabal
Kolumbia Robert Farah
7:6(8), 6:4
Zwycięzca97.13 kwietnia 2014HoustonCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanHiszpania David Marrero
Hiszpania Fernando Verdasco
4:6, 6:4, 11–9
Zwycięzca98.20 kwietnia 2014Monte CarloCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanChorwacja Ivan Dodig
Brazylia Marcelo Melo
6:3, 3:6, 10–8
Finalista50.11 maja 2014MadrytCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanKanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
4:6, 2:6
Finalista51.5 lipca 2014Wimbledon, LondynTrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanKanada Vasek Pospisil
Stany Zjednoczone Jack Sock
6:7(5), 7:6(3), 4:6, 6:3, 5:7
Zwycięzca99.17 sierpnia 2014CincinnatiTwardaStany Zjednoczone Mike BryanKanada Vasek Pospisil
Stany Zjednoczone Jack Sock
6:3, 6:2
Zwycięzca100.7 września 2014US Open, Nowy JorkTwardaStany Zjednoczone Mike BryanHiszpania Marcel Granollers
Hiszpania Marc López
6:3, 6:4
Zwycięzca101.12 października 2014SzanghajTwardaStany Zjednoczone Mike BryanFrancja Julien Benneteau
Francja Édouard Roger-Vasselin
6:3, 7:6(3)
Zwycięzca102.2 listopada 2014ParyżTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanPolska Marcin Matkowski
Austria Jürgen Melzer
7:6(5), 5:7, 10–6
Zwycięzca103.16 listopada 2014LondynTwarda (hala)Stany Zjednoczone Mike BryanChorwacja Ivan Dodig
Brazylia Marcelo Melo
6:7(5), 6:2, 10–7
Zwycięzca104.22 lutego 2015Delray BeachTwardaStany Zjednoczone Mike BryanPołudniowa Afryka Raven Klaasen
Indie Leander Paes
6:3, 3:6, 10–6
Zwycięzca105.5 kwietnia 2015MiamiTwardaStany Zjednoczone Mike BryanKanada Vasek Pospisil
Stany Zjednoczone Jack Sock
6:3, 1:6, 10–8
Zwycięzca106.19 kwietnia 2015Monte CarloCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanWłochy Simone Bolelli
Włochy Fabio Fognini
7:6(3), 6:1
Finalista52.6 czerwca 2015French Open, ParyżCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanChorwacja Ivan Dodig
Brazylia Marcelo Melo
7:6(5), 6:7(5), 5:7
Zwycięzca107.2 sierpnia 2015AtlantaTwardaStany Zjednoczone Mike BryanWielka Brytania Colin Fleming
Luksemburg Gilles Müller
4:6, 7:6(2), 10–4
Zwycięzca108.9 sierpnia 2015WaszyngtonTwardaStany Zjednoczone Mike BryanChorwacja Ivan Dodig
Brazylia Marcelo Melo
6:4, 6:2
Zwycięzca109.16 sierpnia 2015MontrealTwardaStany Zjednoczone Mike BryanKanada Daniel Nestor
Francja Édouard Roger-Vasselin
7:6(5), 3:6, 10–6
Finalista53.21 lutego 2016Delray BeachTwardaStany Zjednoczone Mike BryanAustria Oliver Marach
Francja Fabrice Martin
6:3, 6:7(7), 11–13
Zwycięzca110.10 kwietnia 2016HoustonCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanDominikana Víctor Estrella
Meksyk Santiago González
4:6, 6:3, 10–8
Zwycięzca111.24 kwietnia 2016BarcelonaCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanUrugwaj Pablo Cuevas
Hiszpania Marcel Granollers
7:5, 7:5
Zwycięzca112.15 maja 2016RzymCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanKanada Vasek Pospisil
Stany Zjednoczone Jack Sock
2:6, 6:3, 10–7
Finalista54.4 czerwca 2016French Open, ParyżCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanHiszpania Feliciano López
Hiszpania Marc López
4:6, 7:6(6), 3:6
Finalista55.28 stycznia 2017Australian Open, MelbourneTwardaStany Zjednoczone Mike BryanFinlandia Henri Kontinen
Australia John Peers
5:7, 5:7
Zwycięzca113.1 lipca 2017EastbourneTrawiastaStany Zjednoczone Mike BryanIndie Rohan Bopanna
Brazylia André Sá
6:7(4), 6:4, 10–3
Zwycięzca114.30 lipca 2017AtlantaTwardaStany Zjednoczone Mike BryanHolandia Wesley Koolhof
Nowa Zelandia Artem Sitak
6:3, 6:4
Finalista56.3 marca 2018AcapulcoTwardaStany Zjednoczone Mike BryanWielka Brytania Jamie Murray
Brazylia Bruno Soares
6:7(4), 5:7
Finalista57.17 marca 2018Indian WellsTwardaStany Zjednoczone Mike BryanStany Zjednoczone John Isner
Stany Zjednoczone Jack Sock
6:7(4), 6:7(2)
Zwycięzca115.31 marca 2018MiamiTwardaStany Zjednoczone Mike BryanRosja Karen Chaczanow
Rosja Andriej Rublow
4:6, 7:6(5), 10–4
Zwycięzca116.22 kwietnia 2018Monte CarloCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanAustria Oliver Marach
Chorwacja Mate Pavić
7:6(5), 6:3
Finalista58.13 maja 2018MadrytCeglanaStany Zjednoczone Mike BryanChorwacja Nikola Mektić
Austria Alexander Peya
3:5 krecz
Zwycięzca117.24 lutego 2019Delray BeachTwardaStany Zjednoczone Mike BryanWielka Brytania Ken Skupski
Wielka Brytania Neal Skupski
7:6(5), 6:4
Zwycięzca118.30 marca 2019MiamiTwardaStany Zjednoczone Mike BryanHolandia Wesley Koolhof
Grecja Stefanos Tsitsipas
7:5, 7:6(8)
Finalista59.28 lipca 2019AtlantaTwardaStany Zjednoczone Mike BryanWielka Brytania Dominic Inglot
Stany Zjednoczone Austin Krajicek
4:6, 7:6(5), 9–11
Zwycięzca119.23 lutego 2020Delray BeachTwardaStany Zjednoczone Mike BryanWielka Brytania Luke Bambridge
Japonia Ben McLachlan
3:6, 7:5, 10–5

Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP Tour Masters 1000 (gra podwójna)

Turniej19951996199719981999200020012002200320042005200620072008200920102011201220132014201520162017201820192020Wygrane turniejeBilans w turnieju
Wielki Szlem
Australian Open1R1RQF3RFFWWQFWWWFW3R3R3RFSFQF3R6 / 2177–15
French Open2R2R2RQFWSFFFQFQFSF2RSFFWQFFF2R3R2 / 2068–18
Wimbledon3R1RSFSFQF3RFWFSFFQFWSFWFQFQF2R3RNH3 / 2072–17
US Open1R1R1R1R1RQF2RSFF3RW3RQFWSFW1RWSFW1RQFSF3R5 / 2467–19
Bilans spotkań0–10–10–10–13–34–46–414–414–313–421–318–217–316–319–316–216–220–322–116–310–413–411–44–19–42–1N/A284–69
ATP Finals
ATP FinalsRRWWSFRRFWSFSFRRFWSFSFRR4 / 1538–24
ATP Tour Masters 1000
Indian WellsQF1R1RQFF2RSFF1RQFSF1R2RQFWWQFQF1RF2RNH2 / 2142–18
MiamiQF3RQF3RSFSF1RFWWSFQF2RSF1RWWSFSFWWNH6 / 2163–15
Monte Carlo1RQFFWQFFQFWWFWW2RWNH6 / 1434–7
Stuttgart/Madryt2RSF1RF1RWWQF2RWW2RWF2RQFQFF1RNH5 / 1934–14
RzymQF1R2RSFFQFFWFWQFQFWSF2RWSFQF4 / 1836–14
Montreal/Toronto2RWSF2RSFWSFFSFWFWQF2RWQFQFQFNH5 / 1839–13
Cincinnati1R1R1RQFQFW2R2RFFWFWSFSFWWQFSFQF2R5 / 2140–16
SzanghajNie ATP Tour Masters 1000QFSFQF2RSFW2RSFNH1 / 812–7
Paryż1R2R1R1RWSFW2RQFSF2R2RWWQFQFQF4 / 1722–13
Hamburg2R1RSFFQFSFWFNie ATP Tour Masters 10001 / 816–7
Bilans spotkań0–00–00–10–05–32–38–812–815–812–814–723–629–423–617–923–516–716–626–430–317–615–88–716–211–50–0N/A338–124
Ranking na koniec sezonu
119766365016158632282411131112114511142731N/A

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     SF, przegrał w półfinale

     QF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     RR, odpadł w fazie grupowej

     –, nie startował w turnieju głównym

     NH, turniej nie odbył się

Przypisy

  1. Bryan Brothers Announce Retirement, Ending Legendary Doubles Partnership (ang.). Association of Tennis Professionals, 2020-08-27. [dostęp 2022-06-28].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Tennis pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Israel.svg
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Flag of FR Yugoslavia.svg
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Serbia and Montenegro (1992–2006).svg
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Chile.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of India.svg
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of Yugoslavia (1992–2003); Flag of Serbia and Montenegro (2003–2006).svg
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Flag of Croatia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of the Dominican Republic.svg
The flag of the Dominican Republic has a centered white cross that extends to the edges. This emblem is similar to the flag design and shows a bible, a cross of gold and 6 Dominican flags. There are branches of olive and palm around the shield and above on the ribbon is the motto "Dios,Patria!, Libertad" ("God, Country, Freedom") and to amiable freedom. The blue is said to stand for liberty, red for the fire and blood of the independence struggle and the white cross symbolized that God has not forgotten his people. "Republica Dominicana". The Dominican flag was designed by Juan Pablo Duarte, father of the national Independence of Dominican Republic. The first dominican flag was sewn by a young lady named Concepción Bona, who lived across the street of El Baluarte, monument where the patriots gathered to fight for the independence, the night of February 27th, 1844. Concepción Bona was helped by her first cousin María de Jesús Pina.
Flag of New Zealand.svg
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Bob Bryan at the 2009 Wimbledon Championships 01.jpg
Autor: Justin Smith, Licencja: CC BY-SA 2.0
Bob Bryan during the 2009 Wimbledon Championships
Flag of Curaçao.svg
The flag of Curaçao is a blue field with a horizontal yellow stripe slightly below the midline and two white, five-pointed stars in the canton. The geometry and colors are according to the description at Flags of the World.