Bob Dylan’s Greatest Hits
Kompilacja Boba Dylana | ||||
Wydany | 27 marca 1967 | |||
---|---|---|---|---|
Nagrywany | 1962–1966 | |||
Gatunek | ||||
Długość | 40:44 | |||
Wydawnictwo | Columbia USA | |||
Producent | John Hammond, Tom Wilson, Bob Johnston | |||
Oceny | ||||
Album po albumie | ||||
|
Bob Dylan’s Greatest Hits – pierwszy kompilacyjny album Boba Dylana gromadzący jego najpopularniejsze nagrania z lat 1962–1966 i wydany w 1967 r.
Historia i charakter albumu
Jest to pierwszy zbiorczy album Boba Dylana. Dokonano wyboru jego najpopularniejszych utworów, zwłaszcza tych, które ukazały się na singlach.
Po motocyklowym wypadku Boba Dylana w lipcu 1966 r. i jego odosobnieniu się w Woodstocku, firma Columbia stanęła przed dylematem, co dalej robić, gdyż wszystkie kontrakty Dylana zostały zerwane. Nie wiadomo także było, kiedy w ogóle artysta pojawi się znowu w studiu nagraniowym i kiedy uda się na jakieś tournée. Równocześnie było to apogeum popularności muzyka w latach 60., jeszcze wzmocnionej przez jego nagłe zniknięcie.
Columbia postanowiła tę popularność wykorzystać i wydała jego pierwszą kolekcję 10 piosenek, z których właściwie wszystkie zostały uprzednio wydane na singlach.
Publiczność była tak spragniona nowego albumu Dylana, że kompilacja ta cieszyła się dużą popularnością. W USA dotarła do miejsca 10 i znajdowała się na liście najpopularniejszych albumów przez 21 miesięcy[2]. Był to pierwszy album Dylana, który osiągnął status platynowej płyty.
Tym samym cele Columbii zostały osiągnięte. Firma zarobiła pieniądze, utrzymała nazwisko artysty na rynku i roznieciła zainteresowanie jego ewentualnym następnym albumem.
Okładka i zdjęcie zostały wykonane przez Rowlanda Schermana. Scherman sfotografował Dylana podczas jego koncertu 28 listopada 1965 w Waszyngtonie. Po wydaniu albumu w marcu 1967 r. okładka i zdjęcie otrzymały nagrodę Grammy.
Wczesne wydania albumu zawierały „meduzowaty” plakat Dylana; jego czarną twarz (profil) okalały wijące się różnokolorowe włosy przypominające węże.
Wznowienie albumu w 1997 r. zawierało inną, dłuższą wersję „Positively 4th Street”.
Spis utworów
1. „Rainy Day Women #12 & 35” 4:40 2. „Blowin’ in the Wind” 2:51 3. „The Times They Are a-Changin’” 3:16 4. „It Ain’t Me Babe” 3:38 5. „Like a Rolling Stone” 6:12 6. „Mr. Tambourine Man” 5:31 7. „Subterranean Homesick Blues” 2:22 8. „I Want You” 3:09 9. „Positively 4th Street” 4:12 10. „Just Like a Woman” 4:53 40:44
Opis albumu
- Producent – John Hammond, Tom Wilson, Bob Johnston
- Studio – Columbia Studio A i Studia Columbii Nowy Jork; Columbia Music Row Studios w Nashville, stan Tennessee.
- Daty nagrania – pomiędzy 9 lipca 1962 a 10 marca 1966
- Okładka/zdjęcie – Rowland Scherman
- Plakat – Milton Glaser
- Czas trwania – 40:44
- Firma nagraniowa – Columbia
- Numer katalogowy – CK 65975
- Data wydania – 27 marca 1967
- Wznowienie – CK 9463 (1997 r.)
Listy przebojów
Album
Rok | Lista | Pozycja |
---|---|---|
1967 | Billboard USA. Albumy popowe | 10 |
1967 | Wielka Brytania. Albumy popowe | 3 |
Przypisy
- ↑ Bob Dylan’s Greatest Hits – Bob Dylan | Songs, Reviews, Credits | AllMusic, allmusic.com [dostęp 2021-04-09] (ang.).
- ↑ Trager 2004 ↓, s. 67.
Bibliografia
- Oliver Trager: Keys to the Rain. The Definitive Bob Dylan Encyclopedia. Nowy Jork: Billboard Books, 2004. ISBN 0-8230-7974-0.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: User:Estoy Aquí, Behnam N, Licencja: CC BY 2.5
5/5 stars used for ratings on en.wikipedia