Bob Falkenburg
 | |
| Pełne imię i nazwisko | Robert Falkenburg |
|---|---|
| Państwo | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | 6 stycznia 2022 |
| Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Zakończenie kariery | 1955 |
| Gra pojedyncza | |
| Najwyżej w rankingu | 7 (1948) |
| Roland Garros | 4R (1954) |
| Wimbledon | W (1948) |
| US Open | SF (1946) |
| Gra podwójna | |
| Wimbledon | W (1947) |
| US Open | W (1944) |
Robert Falkenburg, Bob Falkenburg (ur. 29 stycznia 1926 w Nowym Jorku, zm. 6 stycznia 2022 w Santa Ynez[1][2]) – amerykański tenisista, zwycięzca Wimbledonu w grze pojedynczej i podwójnej, reprezentant Brazylii w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
Pochodził z rodziny o korzeniach niemieckich. W tenisa grała również jego siostra Jinx (później znana aktorka i modelka) oraz brat Tom, razem z którym zdobył tytuł mistrza USA szkół średnich (Interscholastic) w 1942 w grze podwójnej. W tym samym roku (w barwach Los Angeles Fairfax High) Bob triumfował w tych rozgrywkach również w singlu. W 1942 i 1943 był także mistrzem USA juniorów, a w 1946 mistrzem szkół wyższych (US Intercollegiate), reprezentując barwy University of Southern California. Służył w armii pod koniec II wojny światowej.
Wysoki, szczupły Falkenburg był zawodnikiem praworęcznym, dysponującym potężnym serwisem, po którym chętnie atakował wolejem (zwłaszcza bekhendowym) przy siatce. Dysponował dobrym smeczem, był znany z szybkości, a Jack Kramer porównywał jego grę do słynnego zawodowca Pancho Gonzáleza. Słabszą stroną Falkenburga był forhend. Na jego grę wpływ miały także kłopoty z oddychaniem, na które zawodnik znalazł swoistą receptę – często rezygnował z walki w setach, w których wysoko przegrywał, regenerując w tym czasie siły. Nie miało to jednak wpływu na waleczność, którą wykazywał przy rzeczywiście ważnych punktach. Typowym meczem dla gry Falkenburga był finał Wimbledonu w 1948. Amerykanin zmierzył się w nim z Johnem Bromwichem i jeden z setów oddał do zera. Kiedy jednak przegrywał 3:5 w decydującej partii, nie zrezygnował z walki, obronił trzy meczbole i doprowadził pojedynek do zwycięskiego dla siebie końca. Był to jego największy singlowy sukces w karierze.
Bromwich zrewanżował się Falkenburgowi w ćwierćfinale rok później, również w pięciu setach (3:6, 9:11, 6:0, 6:0, 6:4). Falkenburg wygrał Wimbledon w deblu w 1947 w parze z Jackiem Kramerem, a w 1944 triumfował w grze podwójnej na mistrzostwach USA, partnerując Donowi McNeillowi. W wieku 18 lat był jednym z młodszych triumfatorów debla w tej imprezie. W grze pojedynczej na mistrzostwach USA musiał się zadowolić półfinałem w 1946 i ćwierćfinałem w 1947 (w obu turniejach przegrywał z Kramerem) oraz ćwierćfinałem w 1948. W 1943 po raz pierwszy znalazł się w najlepszej dziesiątce rankingu amerykańskiego. Najwyżej w tej klasyfikacji był w 1948 (na 5. miejscu), w tymże roku znalazł się także na 7. miejscu nieoficjalnego rankingu światowego pisma „Daily Telegraph”.
Po sukcesie wimbledońskim nie osiągnął już znaczących rezultatów. Nigdy nie powołany do amerykańskiej ekipy w Pucharze Davisa, wystąpił w latach 1954–1955 w czterech meczach międzypaństwowych w barwach Brazylii, gdzie osiedlił się na początku lat 50. (zawarł związek małżeński, później przyjął także obywatelstwo). W ramach Pucharu Davisa przegrał pojedynki z kilkoma liczącymi się rywalami, m.in. Brytyjczykiem Tony Mottramem oraz Australijczykami Lew Hoadem i Kenem Rosewallem. Po zakończeniu kariery sportowej odniósł w Brazylii sukces jako biznesmen w branży spożywczej, m.in. założył sieć barów fast foodowych Bob’s.
W 1974 został wpisany do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Osiągnięcia w turniejach wielkoszlemowych
- Wimbledon
- gra pojedyncza – wygrana 1948
- gra podwójna – wygrana 1947 (z Jackiem Kramerem)
- mistrzostwa USA
- gra podwójna – wygrana 1944 (z Donem McNeillem)
- gra mieszana – finał 1945 (z Doris Hart)
Finały singlowe w turniejach wielkoszlemowych
- Wimbledon 1948 – 7:5, 0:6, 6:2, 3:6, 7:5 z Johnem Bromwichem
Przypisy
- ↑ Howard Fendrich: Bob Falkenburg, tennis star who gave Brazil fast food, dies (ang.). The Washington Post, 2022-01-11. [dostęp 2022-01-12].
- ↑ Joel Drucker: In Memoriam: Hall of Famer Bob Falkenburg (ang.). Międzynarodowa Tenisowa Galeria Sławy, 2022-01-11. [dostęp 2022-01-12].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Roitberg, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bob Falkenburg with his Jaguar XK120 in front of the first Bob's ice-cream shop at rua Raimundo Correa, in Copacabana, Rio de Janeiro in 1952