Bob Paisley
Pełne imię i nazwisko | Robert Paisley | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||
Data i miejsce śmierci | |||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||
| |||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||
| |||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||
Robert „Bob” Paisley (ur. 23 stycznia 1919 w Hetton-le-Hole – zm. 14 lutego 1996 w Liverpoolu) – angielski piłkarz i trener piłkarski. Jeden z najbardziej utytułowanych menedżerów w historii brytyjskiego futbolu[1]. Z Liverpoolem związany był przez pół wieku: jako piłkarz, fizjoterapeuta, trener i ostatecznie menedżer[2]. Jako szkoleniowiec zdobył z klubem sześciokrotnie mistrzostwo Anglii, trzy Puchary Europy, Pucharze UEFA, trzykrotnie triumfował w Pucharze Ligi Angielskiej, pięciokrotnie w rozgrywkach o Tarczę Wspólnoty i raz w Superpucharze Europy.
Życiorys
Kariera piłkarska
Urodzony w Hetton-le-Hole, Paisley w maju 1939 dołączył do amatorskiej drużyny, Bishop Auckland[3]. Jednak wybuch II wojny światowej opóźnił rozpoczęcie kariery przez Anglika. W Liverpoolu zadebiutował 5 stycznia 1946 w meczu będącym pierwszym powojennym spotkaniem zespołu. Był to pojedynek rozegrany w ramach trzeciej rundy Pucharu Anglii przeciwko Chester City, wygrany przez Liverpool 2:0. Swoją pierwszą bramkę strzelił 1 maja 1948 na Anfield Road w 22. minucie zwyciężonego 2:1 ligowego spotkania z Wolverhampton Wanderers.
W sezonie 1946–1947 zdobył z klubem pierwsze od 24 lat mistrzostwo. Był pewnym członkiem zespołu, a kolejny sukces odniósł w sezonie 1949–1950, wygrywając Puchar Anglii. W półfinale tych rozgrywek, strzelił gola w wygranym 2:0 meczu przeciwko Evertonowi, jednak w zwycięskim finale z Arsenalem, rozegranym na Wembley nie pojawił się na boisku[3]. W następnym sezonie został kapitanem drużyny.
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery w 1954, dołączył do sztabu szkoleniowego Liverpoolu pełniąc funkcję fizjoterapeuty. Następnie stał się trenerem drużyn rezerwowych. Przybycie w 1959 Billa Shankly'ego sprawiło, że klub zaczął odnosić sukcesy. Szkot utworzył tzw. Boot Room, miejsce spotkań jego najbliższych współpracowników, do których należał również Paisley. Podczas piętnastu lat, Shankly zdobył z klubem trzy mistrzostwa kraju, dwa Puchary Anglii oraz Puchar UEFA[4]. W lipcu 1974 Szkot odszedł na emeryturę, a jego następcą został Paisley[5].
Anglik trenował klub przez dziewięć lat i poprawił osiągnięcia poprzednika. Liverpool zdobył w tym czasie sześciokrotnie tytuł mistrzów Anglii oraz dwukrotnie zajmował w lidze drugie miejsce. Ponadto drużyna wygrała trzykrotnie Puchar Ligi, raz triumfowała w Pucharze UEFA i Superpucharze Europy, pięciokrotnie wygrała Tarczę Wspólnoty oraz trzy razy zwyciężyła w Pucharze Europy, potwierdzając swoją dominację w kraju i w Europie[3]. W uznaniu za swoje osiągnięcia, Paisley sześciokrotnie wybrano Trenerem Roku w Anglii[2]. Jedynym trofeum, którego nie zdobył, był Puchar Anglii; w 1977 Liverpool zajął drugie miejsce, zaś w dwóch kolejnych latach przegrywał w półfinale rozgrywek[3][4].
Rezygnacja i śmierć
Paisley, po 44 latach pracy w klubie, w 1983 przeszedł na emeryturę[6]. Jego następcą został Joe Fagan, jeden z członków Boot Roomu[4]. Paisley pozostał w klubie jako dyrektor, jednak w 1992 zdiagnozowano u niego chorobę Alzheimera[4]. Zmarł w lutym 1996, a dla uczczenia pamięci, wejściową bramę na stadion nazwano jego imieniem[4].
W 1983 odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego IV klasy (OBE)[7]. W 2002 otrzymał miejsce w Galerii Sław Angielskiego Futbolu[5][7], a w 2008 w Galerii Sław Europejskiego Futbolu[7].
Statystyki kariery
Piłkarz
Liverpool FC[3]
- Zwycięstwo
- The Football League: 1946–47
- Drugie miejsce
- Puchar Anglii: 1949–50
Menedżer
Liverpool FC[3]
Drużyna | Od | Do | Mecze | Zwycięstwa | Porażki | Remisy | Zwycięstwa % |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Liverpool | 26 sierpnia 1974 | 23 maja 1983 | 490 | 275 | 91 | 124 | 56.12 |
- Zwycięstwo
- Football League First Division: 1975–76, 1976–77, 1978–79, 1979–80, 1981–82, 1982–83
- Puchar Ligi Angielskiej: 1980–81, 1981–82, 1982–83
- Tarcza Wspólnoty: 1974, 1976, 1977, 1980, 1982
- Puchar Europy: 1976–1977, 1977–78, 1980–81
- Superpuchar Europy: 1976–77
- Puchar UEFA: 1975–76
- Drugie miejsce
- Football League First Division: 1974–75, 1977–1978
- Puchar Anglii: 1976–77
- Puchar Ligi Angielskiej: 1977–78
- Superpuchar Europy: 1978
- Puchar Interkontynentalny: 1980–81
Indywidualne[2]
- Trener Roku w Anglii: 1975–76, 1976–77, 1978–79, 1979–80, 1981–82, 1982–83
- Miejsce w Galerii Sław Angielskiego Futbolu: 2002
Przypisy
- ↑ Liverpool FC – Bob Paisley. BBC. [dostęp 2009-07-28]. (ang.).
- ↑ a b c Bob Paisley. bobpaisley.com. [dostęp 2009-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 stycznia 2011)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Past Manager Profile. Liverpool FC. [dostęp 2009-07-28]. (ang.).
- ↑ a b c d e Napiórkowski, Marcin; Słynne kluby piłkarskie – Liverpool; Biblioteka Gazety Wyborczej; nr 2, str. 25-26-27-28, wyd. Oficyna Wydawnicza Atena Krzysztof Sawala; ISBN 978-83-7552-043-9
- ↑ a b Football Hall of Fame – Bill Shankly. nationalfootballmuseum.com. [dostęp 2009-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 września 2007)]. (ang.).
- ↑ Liverpool legend Fagan dies. BBC Sport, 2 lipca 2001. [dostęp 2009-07-28]. (ang.).
- ↑ a b c Pranav Ravindrannair , “Should’ve been done years ago”- Some Liverpool fans react to legendary manager’s statue, The Kop Times, 1 lutego 2020 [dostęp 2022-12-20] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Strona poświęcona Bobowi Paisleyowi. bobpaisley.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-20)].
- Profil na oficjalnej stronie klubu
- Profil i artykuły o Paisley'u na LFC Online
- Zdjęcie
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Baretka Orderu Imperium Brytyjskiego (cywilnego; od 1936).
Autor: Eric The Fish, Licencja: CC BY 2.0
Bob Paisley's, association football coach, banner waved by Liverpool FC supporters