Bob Sapp

Bob Sapp

Pseudonim	The Beast (Bestia)
Data i miejsce urodzenia	22 września 1973 Colorado Springs, USA
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	196 cm
Masa ciała	143 (2012)[1] kg
Styl walki	kick-boxing
Kategoria wagowa	K-1 WGP
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	26
Zwycięstwa	11
Przez nokauty	9
Porażki	15

Bob Sapp (2008)

Robert Malcolm „Bob” Sapp (ur. 22 września 1973^[2] w Colorado Springs) – amerykański futbolista, wrestler, zawodnik K-1 i mieszanych sztuk walki (MMA), aktor.

Kariera sportowa

Futbol amerykański

Karierę sportową rozpoczął na University of Washington, gdzie uprawiał futbol amerykański, następnie trafił do National Football League. W latach 1997–2000 był zatrudniony kolejno w czterech klubach, lecz pojawił się tylko w dwóch meczach ligowych w barwach Minnesota Vikings^[3].

Wrestling

W 2001 rozpoczął karierę wrestlera w organizacji NWA Wildside. Występował również w World Championship Wrestling oraz w japońskich organizacjach HUSTLE i New Japan Pro-Wrestling.

MMA i K-1

W 2002 podpisał kontrakt z Pride Fighting Championships na trzy walki w MMA. W debiucie zwyciężył mającego na koncie 26 stoczonych walk Yoshihisę Yamamoto (TKO w 1. rundzie), a w drugim pojedynku w 11. sekund pokonał byłego dwukrotnego mistrza RINGS, Kiyoshiego Tamurę. W sierpniu 2002 roku, podczas gali PRIDE Shockwave zmierzył się z ówczesnym mistrzem PRIDE w wadze ciężkiej Antônio Rodrigo Nogueirą. Sapp był cięższy od rywala o 77 kg i dominował nad nim w pierwszej rundzie, jednak w drugiej opadł z sił, co wykorzystał Nogueira, poddając go za pomocą dźwigni na staw łokciowy^[4].

Po wygaśnięciu kontraktu z PRIDE Sapp związał się z inną japońską organizacją − FEG, dla której walczył zarówno w K-1 jak i MMA. W swoim pierwszym występie w K-1 (czerwiec 2002) został zdyskwalifikowany za zaatakowanie leżącego rywala, ale w dwóch następnych walkach zanotował zwycięstwa przez nokaut − nad Cyrilem Abidi oraz mistrzem K-1 Ernesto Hoostem. Tego drugiego pokonał podczas gali Final Elimination w Saitamie, co dało mu kwalifikację do Finału K-1 WGP 2002 − 8-osobowego turnieju o mistrzostwo K-1. Odbył się on 7 grudnia w Tokio. W ćwierćfinale Sapp został ponownie zestawiony z Hoostem. W pierwszej rundzie obrońca tytułu spowodował nokdaun Amerykanina ciosem sierpowym w korpus. W drugiej Sapp zdołał odwrócić losy pojedynku, pokonując Holendra przez techniczny nokaut. Po tej walce wycofał się jednak z dalszej rywalizacji z powodu kontuzji nadgarstka. Jego miejsce w półfinale zajął Hoost, który wygrał potem cały turniej^[5].

W kolejnych dwóch latach walczył w K-1 ze zmiennym powodzeniem, wygrywając m.in. z Sethem Petruzellim oraz byłym yokozuną Akebono, ale też doznając porażek przed czasem z Mirko Filipoviciem, Remym Bonjaskym i Rayem Sefo.

W okresie tym Sapp zyskał w Japonii wielką popularność^[5], której skala określana była „fenomenem popkultury”^[6]. Był twarzą kampanii reklamowych kilkuset produktów^[7], nagrał płytę pop („Sapp Time”), napisał trzy bestselery oraz prowadził w telewizji program rozrywkowy^[7][8]. Tylko do połowy 2003 roku gościł w ponad 200 programach telewizyjnych^[6]. Jego pojedynek z Akebono (grudzień 2003) był oglądany przez około 54 miliony japońskich telewidzów, co było największą liczbą w Japonii dla walki sportowej od 1976 roku^[9][10].

W 2005 roku wygrał trzy walki w Hero’s (m.in. z Kim Min-soo, srebrnym medalistą olimpijskim w judo), a także tryumfował w turnieju K-1 World GP w Hiroszimie. Nie zdołał jednak zakwalifikować się do Finału K-1 WGP, przegrywając w walce eliminacyjnej z Choi Hong-manem. Wkrótce potem, skonfliktowany z władzami K-1 na tle finansowym, odszedł z organizacji^[11]. Powrócił w 2007 roku, aby stoczyć jedną walkę − podczas World GP w Amsterdamie został w ciągu 26 sekund znokautowany przez Petera Aertsa^[12].

W następnych dwóch latach walczył głównie w MMA, m.in. dla Strikeforce i DREAM (w 2009 roku przegrał swoje obie walki w turnieju DREAM Super Hulk GP).

Od 2010 roku występuje na galach różnych europejskich i azjatyckich organizacji, przegrywając większość pojedynków, m.in. z Jörgenem Kruthem oraz Alexandru Lungu na zasadach K-1 czy Rollesem Graciem, Jamesem Thompsonem i Mariuszem Pudzianowskim w MMA.

Osiągnięcia

Kick-boxing:

• 2005: K-1 World GP w Hiroszimie – 1. miejsce

Wrestling:

• 2004: IWGP Heavyweight Championship

Filmografia

Filmy

• 2004: Izo
• 2004: Devilman jako World Newscaster
• 2005: Wykiwać klawisza jako Switowski
• 2005: Elektra jako Stone
• 2007: Wielki Stach jako Big Raymond
• 2008: Breakout jako komentator
• 2008: Remarkable Power jako Tiny
• 2008: Smak ryzyka jako Beno
• 2009: Blood and Bone jako Kowal
• 2009: Frankenhood jako Frankie
• 2011: Conan Barbarzyńca 3D jako Ukafa

Seriale

• 2002: Taiho shichauzo jako Bob

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Statystyki i lista walk MMA
• Statystyki i lista walk K-1