Bocian garbaty

Bocian garbaty
	Ciconia stormi
	(Blasius, 1896)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	bocianowe
Rodzina	bociany
Rodzaj	Ciconia
Gatunek	bocian garbaty
Synonimy
	Melanopelargus episcopus stormi Blasius, 1896;
	Melanopelargus episcopus stormi Blasius, 1896;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; zagrożony
	Zasięg występowania

Bocian garbaty^[4] (Ciconia stormi) – gatunek dużego ptaka z rodziny bocianów (Ciconiidae), zamieszkujący Azję Południowo-Wschodnią. Zagrożony wyginięciem.

Taksonomia: Nie wyróżnia się podgatunków^[2]^[5]. Dawniej bocian garbaty sam uznawany był za podgatunek bociana białoszyjego (Ciconia episcopus)^[2].

Morfologia: Osiąga 75–91 cm długości^[2], charakteryzując się sylwetką z wyraźnie zaznaczonym garbem^[6]. Upierzenie biało-czarne. Nogi i dziób czerwone. Pomarańczowa, goła skóra twarzy. Żółta skóra oczodołu. Osobniki obu płci są podobne. Upierzenie młodych jest bardziej matowe.

Występowanie: Zasiedla podmokłe, bagniste tereny leśne Indonezji (Borneo, Sumatra i sąsiednie wyspy) oraz Półwyspu Malajskiego^[2]. Unika otwartych przestrzeni^[6].

Lęgi: Gniazduje samotnie. Buduje wysoko na drzewie duże gniazdo z gałązek, w środku wyścielone suchymi liśćmi i puchem. Gniazdo jest wykorzystywane w kolejnych latach^[7]. Samica znosi zwykle dwa^[3], rzadziej trzy jaja^[7]. Inkubacja trwa 25–28 dni, a zajmują się nią oboje rodzice^[7]. Pisklętami opiekuje się samica, ale karmione są przez oboje rodziców^[7]. Młode są w pełni opierzone po 52–57 dniach od wyklucia^[7], ale zdolność do lotu uzyskują dopiero po około 90 dniach od wyklucia^[3].

Pożywienie: Żeruje w bagnistych lasach lub na błotnistych brzegach rzek i jezior, najczęściej pojedynczo lub w parach, rzadziej w małych grupach po 7–12 osobników. Żywi się głównie rybami, ale zjada również żaby, gady i duże owady. Dzięki długim nogom brodzi w wodzie lub wysokiej trawie i chwyta ofiary z wody lub ziemi długim, spiczastym dziobem^[7].

Status: W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) bocian garbaty od 1994 roku uznawany jest za gatunek zagrożony (EN – Endangered). Liczebność światowej populacji szacuje się na zaledwie 260–330 dorosłych osobników. Jej trend uznawany jest za silnie spadkowy ze względu na utratę i fragmentację siedlisk leśnych głównie z powodu wycinki w celu pozyskania drewna oraz przekształcania tych terenów w plantacje olejowca gwinejskiego^[3].

Przypisy

↑ Ciconia stormi, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Elliott, A., Kirwan, G.M. & Garcia, E.F.J.: Storm's Stork (Ciconia stormi). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-27].
↑ ^a ^b ^c ^d Ciconia stormi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Ciconiidae Sundevall, 1836 - bociany - Storks (Wersja: 2015-09-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-27].
↑ F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Storks, frigatebirds, boobies, cormorants, darters. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-27]. (ang.).
↑ ^a ^b Bociany. Rolniczy Magazyn Elektroniczny. [dostęp 2019-03-09].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f N. Bouglouan: Storm’s Stork. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-08-23]. (ang.).

Zdjęcia i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).