Boczniak (wagon)

Boczniak 2. i 3. klasy w skansenie w Chabówce

boczniak angielski

boczniak bawarski

Ten artykuł od 2021-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Boczniak – wagon osobowy dawnej konstrukcji (budowany od początków XX wieku), przedziałowy, pozbawiony korytarza wewnętrznego, z osobnymi drzwiami zewnętrznymi do każdego przedziału i stopniami bocznymi na całej długości wagonu. Boczniaki nie miały przejść między wagonami. W Polsce boczniaków wywodzących się z Cesarstwa Niemieckiego używano w ruchu planowym do lat siedemdziesiątych XX wieku^[1].

Konduktorzy, podczas kontroli biletów, musieli poruszać się po pomoście na zewnątrz wagonów. Zaletą boczniaków była szybka wymiana pasażerów, dzięki łatwemu dostępowi do drzwi^[1]. W składach złożonych z boczniaków pasażerowie nie mogli korzystać z ubikacji i wagonu restauracyjnego.

Historia

Boczniaki zostały wynalezione w Anglii na samym początku ery kolei. Powstały poprzez umieszczenie kabiny dyliżansu pocztowego (z siedzeniami wewnątrz dla czterech pasażerów) na podwoziu wagonu. Boczniaki były używane niemal w całej Europie. Były budowane do lat 30. XX wieku. W Europie kontynentalnej były zwane wagonami angielskimi lub wagonami zbudowanymi według systemu angielskiego.

Po 1900 rosnące ceny drewna spowodowały rozpoczęcie wytwarzania boczniaków ze stali. Od 1910 oświetlenie naftowe było zastępowane gazowym.

Przypisy