Boczniak mikołajkowy
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek | boczniak mikołajkowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Pleurotus eryngii (DC.) Quél Mém. Soc. Émul. Montbéliard, Sér. 2 5: 112 (1872) | |
Boczniak mikołajkowy (Pleurotus eryngii (DC.) Quél) – gatunek grzybów z rodziny boczniakowatych (Pleurotaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Pleurotus, Pleurotaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1815 r. Augustin Pyramus de Candolle nadając mu nazwę Agaricus erygii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1821 r. Lucien Quélet, przenosząc go do rodzaju Pleurotua[1].
Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 2003 r.[2]
Charakterystyka
Jest pasożytem korzeniowym roślin zielnych z rodziny selerowatych[3]. Wytwarza owocniki o grubym, mięsistym białym trzonie z małym brązowym kapeluszem. Jest jadalny i smaczny.
W Polsce znane jest jedno tylko stanowisko tego gatunku, ale już historyczne (koło Elbląga, 1916). Podał je Kaufmann, ale dokonana przez niego identyfikacja gatunku jest wątpliwa[3]. Od 2014 r. w Polsce jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[4].
Przypisy
- ↑ a b c Index Fungorum [dostęp 2013-03-05].
- ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b Anna Kujawa, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Izabela L. Kałucka (red.), Grzyby chronione Polski. Rozmieszczenie, zagrożenia, rekomendacje ochronne, Poznań: Instytut Środowiska Rolniczego i Leśnego Polskiej Akademii Nauk, 2020, ISBN 978-83-938379-8-4.
- ↑ Rozporządzenie w sprawie ochrony grzybów [dostęp 2015-11-22].
Media użyte na tej stronie