Bodzęcin

Bodzęcin

wieś
Pałac w Bodzęcinie w XIX wieku
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	goleniowski
Gmina	Osina
Liczba ludności (2006)	190
Strefa numeracyjna	91
Kod pocztowy	72-221
Tablice rejestracyjne	ZGL
SIMC	0780423
Położenie na mapie gminy Osina Bodzęcin
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Bodzęcin
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Bodzęcin
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego Bodzęcin
53°38′14″N 14°55′43″E/53,637222 14,928611

Bodzęcin (do 1945 Basenthin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Osina.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim.

Miejscowość położona na skraju Równiny Goleniowskiej i Równiny Nowogardzkiej, we wschodniej części Puszczy Goleniowskiej, na dużej polanie (pola, łąki), w dolinie rzeki Gowienicy i ujściu Stepnicy.

W okolicy znajduje się zakład hodowli norek, zaś w samej wsi kilka dużych indywidualnych gospodarstw rolnych. Okolica to tereny atrakcyjne pod względem krajobrazowym (lasy Puszczy Goleniowskiej, dolina Gowienicy). Przez wieś przebiega szlak rowerowy Równina Nowogardzka. Bodzęcin leży ok. 2 km na północ od drogi krajowej nr 6, z którą posiada połączenie drogą asfaltową. Drogi gruntowe prowadzą do Węgorzy i Niewiadowa.

Historia

Najstarsze osadnictwo na terenie wsi pochodzi z epoki wczesnego średniowiecza, kiedy to powstało tutaj stare słowiańskie osiedle obronne w widłach rzek. Najstarsza wzmianka pisana pochodzi z roku 1334 (dokumenty rodowe rodziny von Flemming). Lennem von Flemmingów Bodzęcin był od 1209 roku aż do końca II wojny światowej, podczas której ta rodzina jeszcze władała wiejskim folwarkiem. W średniowieczu został zbudowany młyn wodny (zburzony w latach 40. XX wieku). W XV wieku Bodzęcin był już dużą znaczącą wsią, trzy wieki później powstały pałac (rozebrany w XIX wieku) i folwark. W 1872 roku zamieszkiwało tutaj ok. 200 osób. W latach 20. XX wieku folwark cały czas rozbudowywał się, jednak w końcu lat 40. został przekształcony w samodzielny PGR, włączony do kombinatu w Osinie w roku 1971. Obecnie wieś o charakterze rolniczym.

Zabytki

• Zabytkowy gotycki kościół z przełomu XIV i XV wieku, pw. św. Mikołaja Biskupa z renesansowym portalem. Jest to świątynia salowa, zbudowana z głazów narzutowych i kostki kamiennej z kamienną wieżą dzwonniczą, ozdobnymi portalami i ostrołukowymi oknami. We wnętrzu znajduje się barokowa ambona, a w trzech oknach prezbiterium neogotyckie witraże^[1]. Na zewnątrz zachowały się dwie czasze romańskich chrzcielnic. Kościół przebudowany w roku 1905, a 1 września 1947 r. poświęcony przez ks. Franciszka Włodarczyka TChr. Wokół świątyni znajduje się cmentarz, na którym można znaleźć wiele niemieckich nagrobków o wartości zabytkowej, wśród nich najcenniejszym jest grobowiec rodzinny von Flemmingów i grób leśnika z wyrzeźbioną strzelbą.
• Na dawnych terenach przypałacowych zachował się cenny starodrzew parku dworskiego, założonego w XVIII wieku.
• Część budynków folwarcznych.
• Zabudowa wsi pochodzi z przełomu XIX i XX wieku (domy murowane) i czasów współczesnych.

Okoliczne miejscowości: Redostowo, Glewice, Węgorza, Niewiadowo.

Przypisy