Boeing 747-8
 (c) moonm, CC BY-SA 2.0 Pierwszy lot Boeinga 747-8 Freighter | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
|---|---|
| Producent | Boeing |
| Typ | pasażerski |
| Załoga | 2 |
| Historia | |
| Data oblotu | 8 lutego 2010 (747-8F) 20 marca 2011 (747-8I) |
| Lata produkcji | od 2010 |
| Liczba egzemplarzy | 125 (28 lutego 2017) |
| Dane techniczne | |
| Napęd | General Electric GEnx-2B67 |
| Ciąg | 296 kN |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 68,5 m |
| Średnica wirnika | 2,67 m |
| Długość | 76,3 m |
| Szerokość kadłuba | 6,1 m |
| Wysokość | 19,4 m |
| Masa | |
| Własna | 211 700 kg |
| Startowa | max. 442 250 kg |
| Zapas paliwa | 242 470 l (747-8I), 229 980 l (747-8F) |
| Osiągi | |
| Prędkość przelotowa | 0,855 Ma (747-8I), 0,845 Ma (747-8F) |
| Pułap | 13 100 m |
| Zasięg | 14 815 km (747-8), 8 130 km (747-8F) |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 362 (3 klasy) 524 (2 klasy) 605 (Max.) | |
| Przestrzeń ładunkowa | |
| 161,5 m³ (747-8I), 857,7 m³ (747-8F) | |
Boeing 747-8 − szerokokadłubowy samolot dalekiego zasięgu, produkowany przez Boeing Company. Jego nazwa pochodzi od Boeinga 747, który jest jego poprzednikiem i pierwowzorem; a także od Boeinga 787, z którym ten samolot dzieli część nowoczesnej techniki.
Podstawowe dane
Samolot jest produkowany w wersji pasażerskiej (747-8I) i towarowej (747-8F). W porównaniu do poprzednika modelu 747-400, w wersji pasażerskiej, został przedłużony o 4,1 metra w części dwupoziomowej i 1,5 metra w części jednopoziomowej. Tym samym (dane na rok 2012) jest najdłuższym samolotem pasażerskim. Pasażerska wersja tego samolotu zabiera od 362 pasażerów w 3-klasowej konfiguracji (wersja dla Lufthansy[1]) do 581 w konfiguracji 1-klasowej. Według producenta dzięki zastosowaniu materiałów kompozytowych do jego budowy, masa w przeliczeniu na pasażera jest mniejsza od konkurencyjnego Airbusa A380 o 10%, a zużycie paliwa w przeliczeniu na pasażera jest niższe o 11% od swojego największego rywala. Silniki firmy General Electric model GEnx-2B67 mają zmniejszoną o 16% emisję CO2 i są cichsze o 30% w porównaniu do poprzednich modeli. Wszystko to powoduje zmniejszenie kosztów operacyjnych o 30%[1]).
Wersja towarowa zabiera na pokład ładunek o wadze do 140 000 kg na odległość do 8130 km. Jest najbardziej ekonomicznym samolotem towarowym na świecie, z kosztem 1 tony ładunku na 1 milę niższym o 16% od modelu 747-400F i 23% niższym niż Airbus A380F.
Premiera i pierwszy lot
Prezentacja pasażerskiego 747-8 odbyła się 14 lutego 2011 roku w fabryce Boeinga. Samolot otrzymał czerwono-pomarańczowo-białą kolorystykę, nawiązującą do najważniejszych klientów firmy, u których te barwy oznaczają szczęście[2].
Wersja pasażerska (Intercontinental) w dniu 20 marca 2011 roku oficjalnie po raz pierwszy wzbiła się w powietrze z lotniska w Everett o godzinie 22:00 czasu polskiego (około godziny 16:00 czasu tamtejszego – UTC-05:00). Lot trwał 4 h i 25 min a za sterami maszyny siedzieli piloci Mark Feuerstein i kapitan Paul Sterner. W trakcie swojego pierwszego lotu, samolot osiągnął wysokość przelotową 5791 m i maksymalną prędkość około 463 km/h. Sprawdzono podstawowe własności pilotażowe oraz działanie najważniejszych systemów. Dziewiczy lot był pierwszym lotem, zaliczającym się do programu prób w powietrzu, obejmującego 600 h w locie[3].
Pierwszy lot wersji transportowej odbył się 8 lutego 2010 roku na lotnisku testowym firmy Boeing.
Zamówienia i dostawy
W 2016 roku tempo produkcji 747-8 ograniczono do 0,5 samolotu miesięcznie, co pozwoli utrzymać linię montażową do 2021 roku[4]. W 2017 roku Boeing dysponował siedmioma samolotami zakonserwowanymi na pustyni Mojave, które nie zostały dostarczone, w tym dwoma towarowymi 747-8F dla Nippon Cargo Airlines (anulowane zamówienie), dwoma pasażerskimi 747-8i dla Transaero (linie zbankrutowały w 2015, w 2017 samoloty kupiły siły powietrzne USA), jednym 747-8i dla Arik Air (zamienione na 787-9)[5], jednym 747-8i wyprodukowanym dla Abu Dhabi Amiri Flight[6] oraz 20. egzemplarzem dla Lufthansy, który zamieniono na samolot testowy[7]. W lipcu 2017 do Korean Air przekazano ostatni wyprodukowany pasażerski 747-8[8], kończąc produkcję pasażerskich Jumbo Jetów trwającą 47 lat.
| Pierwsze zamówienie | Linia lotnicza | 747-8I | 747-8F | Pierwsza dostawa | Dost |
|---|---|---|---|---|---|
| 15 listopada 2005 | Cargolux | 14 | 12 października 2011 | 14 | |
| 15 listopada 2005 | Nippon Cargo Airlines | 8 | 25 lipca 2012 | 8 | |
| 30 maja 2006 | Boeing Business Jet1 | 8 | 28 lutego 2012 | 8 | |
| 11 września 2006 | Atlas Air | 10 | 2 listopada 2011 | 10 | |
| 30 listopada 2006 | AirBridgeCargo Airlines (Volga-Dnepr UK Ltd) | 10 | 26 stycznia 2012 | 5 | |
| 6 grudnia 2006 | Lufthansa | 19[9] | 25 kwietnia 2012 | 19 | |
| 28 grudnia 2006 | Korean Air Cargo | 7 | 6 lutego 2012 | 7 | |
| 8 listopada 2007 | Cathay Pacific | 14 | 31 października 2011 | 14 | |
| 7 grudnia 2009 | Korean Air | 10 | 25 sierpnia 2015 | 10 | |
| 6 września 2012 | Air China | 7 | 27 września 2014 | 7 | |
| 27 listopada 2012 | Saudia Cargo | 2 | 23 marca 2013 | 2 | |
| 9 lipca 2013 | Silk Way Airlines | 5 | 22 sierpnia 2014 | 5 | |
| 10 października 2014 | AirBridgeCargo Airlines | 7 | 10 października 2014 | 7 | |
| 27 października 2016 | UPS Airlines | 28 | 28 września 2017 | 4 | |
| 2 marca 2017 | Nieznany | 1 | 1 | 10 grudnia 2017 | 1 |
| 26 września 2017 | Qatar Airways Cargo | 2 | 26 września 2017 | 2 | |
| 31 sierpnia 2017 | United States Air Force | 2 | 31 października 2017 | 2 | |
| Razem | 47 | 108 | 125 |
1 1 Boeing Business Jets, 2 Qatar Amiri Flight, 1 Abu Dhabi Amiri Flight, 1 Kuwejt, 1 Royal Flight of Oman, 1 Arabia Saudyjska,1 Worldwide Aircraft Holding (Katar)
Dane do 28 lutego 2018[10][11].
Air Force One
W 2009 roku, United States Air Force ogłosiły zapotrzebowanie na nowy samolot prezydencki, jako następca wysłużonych modeli 747-2G4B (rok produkcji 1990) o oznaczeniu wojskowym VC-25A. Nowy samolot prezydencki miał wejść do służby w 2017 roku. Początkowo pod uwagę były brane europejski Airbus A380 oraz 747-8.
28 stycznia 2009 Airbus ogłosił, że nie będzie ubiegał się o kontrakt z USAF w tej kwestii, więc Boeing został jako jedyny chętny. Amerykański producent proponował zmodyfikowane modele 747-8 Intercontinental lub 787 Dreamliner[12]. 29 stycznia 2015 roku USAF poinformowały o wyborze Boeinga 747-8 Intercontinental na następcę VC-25A[13]. W styczniu 2016 podpisano pierwszą umowę na 26 mln USD na rozpoczęcie badań. W lipcu 2016 Boeingowi zlecono prace projektowe, które mają na celu minimalizację kosztów i opóźnień przy docelowej produkcji o wartości 127,3 mln USD[14]. Samoloty mają osiągnąć gotowość operacyjną w 2023 roku[15].
W grudniu 2016 roku przed objęciem urzędu prezydent Donald Trump zasugerował możliwość anulowania zakupu, wskazując, że koszty nowego Air Force One wymknęły się spod kontroli i mogą sięgnąć 4 mld USD. Na lata 2017-2021 USAF zaplanowały wydanie na program 2,872 mld USD[16][17]. W sierpniu 2017 USAF zawarły z Boeingiem umowę zakupu dwóch istniejących egzemplarzy 747-8. Po przeprowadzeniu głębokich modyfikacji samoloty mają wejść do służby w około 2024 roku[18]. Dwa samoloty wyprodukowano w 2015 roku dla upadłych rosyjskich linii Transaero, ich cena katalogowa wynosiła wtedy ok. 370 mln USD za szt.
Przypisy
- ↑ a b Boeing Special – 2012 specjalne wydanie Lufthansa Magazin
- ↑ Boeing zaprezentował 747-8I samoloty.pl
- ↑ Oblot Boeinga 747-8 Intercontinental, „Skrzydlata Polska”, nr 5 (2011), s. 18, ISSN 0137-866x
- ↑ Boeing announces 747-8 rate cut, $885m charge.
- ↑ Boeing plots support for 747-8.
- ↑ N974BA Boeing Business Jets Boeing 747-8 - cn 37501 / 1495
- ↑ N828BA Boeing Boeing 747-8 - cn 37826 / 1435
- ↑ Is This the Last Passenger Boeing 747 to Be Built?
- ↑ Jeden z 20 wyprodukowanych dla Lufthansy egzemplarzy zamieniono na samolot testowy. Boeing Holds 747-8 Destined For Lufthansa For Test Work.
- ↑ Boeing.com lista zamówień i dostaw. [dostęp 2010-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-28)].
- ↑ Boeing 747-8 Production List.
- ↑ (źródło)
- ↑ Boeing 747-8 nowym Air Force One. altair, 29 stycznia 2015.
- ↑ Donald Trump calls for 'ridiculous' new Boeing Air Force One to be scrapped.
- ↑ Boeing awarded $127m deal for new Air Force One work.
- ↑ Trump Says Air Force One Costs Are “Out of Control.” By How Much?.
- ↑ Trump Was Right About Boeing.
- ↑ Juliusz Sabak, Air Force One z rosyjskim rodowodem, defence24.pl, 7 sierpnia 2017 [zarchiwizowane z adresu 2017-08-08].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pawel Drozd and Elzbieta Czerwinska-Drozd, Licencja: CC BY-SA 3.0
Airbus A380 of Lufthansa, economy class cabin 3-4-3. This photo shows the interior of an A380 cabin, as evidenced by the non-articulating overhead bins, semi-circular exit signs, wave-shaped cabin ceiling, and non-indented sidewalls (another example here), by comparison the 747-8 interior has articulating overhead bins that retract into the ceiling, rectangular exit signs, arch-curved cabin ceiling, and window indented sidewalls (shown here)
Autor: Waerfelu, Licencja: CC BY 3.0
Boeing 747-8 Intercontinental in 2011
Autor:
- Interior_Boeing_747-8I_main_deck.jpg: Chung Webster
- derivative work: Altair78 (talk)
747-8
Autor: Konstantin von Wedelstaedt, Licencja: GFDL 1.2
Lufthansa Boeing 747-830 : D-ABYD (cn 37829/1453). Frankfurt am Main (Rhein-Main AB) (FRA / FRF / EDDF)