Boeing XP-7
Boeing XP-7 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | Stany Zjednoczone |
---|---|
Producent | Boeing |
Typ | samolot myśliwski |
Załoga | 1 |
Historia | |
Data oblotu | wrzesień/listopad 1928 |
Lata produkcji | 1928 |
Wycofanie ze służby | 1928 |
Liczba egzemplarzy | 1 |
Dane techniczne | |
Napęd | silnik rzędowy Curtiss V-1570-1 |
Moc | 600 KM |
Wymiary | |
Rozpiętość | 9,75 m |
Długość | 7,31 m |
Wysokość | 7,74 m |
Powierzchnia nośna | 23,40 m2 |
Masa | |
Własna | 1070 kg |
Użyteczna | 3260 kg |
Zapas paliwa | 235 l |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 270 km/h na 0 m 263 km/h na 1500 m |
Prędkość minimalna | 98 km/h (lądowania) |
Prędkość wznoszenia | 569 m/min (3048 m w 7 min 6 s) |
Pułap | 6797 m |
Pułap praktyczny | 6436 m |
Zasięg | 402 m |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 km 12,7 mm, 1 km 7,62 mm, do 57 kg bomb |
Boeing XP-7 (Boeing Model 93) – amerykański doświadczalny samolot myśliwski myśliwski z lat 20., wersja rozwojowa myśliwca Boeing PW-9D. Zbudowano tylko jeden prototyp.
Historia
XP-7 powstał w wyniku modyfikacji ostatniego samolotu z serii Boeing PW-9D (number fabryczny 1026, numer seryjny USAAC 28-41), standardowy silnik Curtiss D-12 (435 KM) został wymieniony na chłodzony cieczą silnik rzędowy typu Curtiss V-1570 o mocy 600 KM[1][2][3][4]. Zamówio 3 maja 1938[4], samolot został dostarczony przekazany USAAC 4 września[5][4]. Zmodyfikowany w taki sposób samolot miał krótszy nos, większą chłodnicę[3][4][4]. Od PW-9D różnił się także całkowicie duraluminiową konstrukcją ogona, innym rodzajem płozy ogonowej i innym systemem sterowania lotkami[4]. Nowy samolot był lżejszy od wersji produkcyjnej ponad 30 kilogramów[2][4].
Samolot (oznaczenie producenta Boeing Model 93) został oblatany w listopadzie 1928[2] (we wrześniu według innego źródła[4]). Testy wykazały, że nowy silnik sprawdzał się w roli jednostki napędowej samolotu myśliwskiego, a samolot był nieco szybszy od jego poprzednika[2][3][4]. USAAC początkowo zamówił cztery P-7 do testów użytkowych, ale przed jego realizacją został on anulowany jako, że seria PW-9 zbliżała się już do końca jej użytecznego życia, a w zakładach Boeinga już pracowano nad jej następcą[2][3][5]. Dostarczony Armii XP-7 został już tam przebudowany z powrotem do standardowej wersji PW-9D[2][3][4][5]. Z wyjątkiem eksperymentalnego XP-9 (XP-8 został ukończony i dostarczony USAAC przez XP-7), był to ostatni myśliwiec Boeinga z silnikiem chłodzonym cieczą[5].
Przypisy
Bibliografia
- Peter Bowers: Boeing Aircraft Since 1916. London: Putnam Aeronautical Books, 1989. ISBN 0-85177-804-6.
- Lloyd S. Jones: U.S. Fighters Army-Air Force 1925 to 1980s. Fallbrook: Aero Publishers, 1975. ISBN 978-0816892006.
- Peter M. Bowers: Forgotten Fighters/2 and Experimental Aircraft U.S. Army 1918-1941. Arco Publishing, 1971. ISBN 978-0668024037.
- Enzo Angellucci, Peter Bowers: American Fighter: The Definitive Guide to American Fighter Aircraft from 1917 to the Present. Haynes Publishing Group, 1979. ISBN 0-85429-635-2.
Linki zewnętrzne
- Boeing XP-7 (ang.). nationalmuseum.af.mil. [dostęp 2013-10-08].
Media użyte na tej stronie
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
The Boeing XP-7 was a modification of the last production Boeing PW-9D. It was first flown in November 1928. The performance of the XP-7 did not warrant production and the XP-7 was re-engined with a Curtiss D-12, converting it back to a PW-9D.