Bogdan (herb baronowski)

Bogdan − polski herb baronowski, nadany w Galicji.

Opis herbu

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

W polu złotym postać ułana w szacie i czapce czerwonej z piórem, z pasem złotym, trzymająca szablę, stojąca na murawie zielonej.

Klejnot: nad koroną baronowską samo godło.

Labry czerwone podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki

Nadany nobilitacją galicyjską Józefowi Bogdanowi von Sturmbuck, majorowi 1 Pułku Ułanów w dniu 1 sierpnia 1802. Bogdan nobilitowany został wcześniej, zaś w 1802, jako kawaler Orderu Marii Teresy, otrzymał tytuł barona i zamianę korony rangowej szlacheckiej na baronowską[2].

Herbowni

Herb ten, jako herb własny, z nobilitacji osobistej, przysługiwał tylko jednej rodzinie herbownych:

Bogdan.

Przypisy

  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
  2. Sławomir Górzyński: Nobilitacje w Galicji w latach 1772-1918. DiG, 1999, s. 71. ISBN 83-7181-110-1.

Bibliografia

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Herb Szablon.svg
Autor: Zirguezi, Licencja: CC0
Generic Coat of arm