Bogdan Kędzia

Bogdan Kędzia

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	28 stycznia 1939 Wilno
Data i miejsce śmierci	20 lipca 2020 Poznań
profesor doktor habilitowany nauk farmaceutycznych
Alma Mater	Akademia Medyczna w Gdańsku
Uczelnia	Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
Okres zatrudn.	1965–1972
Instytut	Instytut Roślin i Przetworów Zielarskich
Okres zatrudn.	1972–2020
Odznaczenia

Bogdan Kędzia (ur. 28 stycznia 1939 w Wilnie, zm. 20 lipca 2020 w Poznaniu) – profesor dr hab. n. farm. Bogdan Kędzia był specjalistą w dziedzinie mikrobiologii leku roślinnego, produktów zielarskich oraz apiterapii. Autor wielu publikacji książkowych i artykułów, wieloletni redaktor czasopism naukowych oraz autorytet wśród farmaceutów i zwolenników medycyny naturalnej.

Stworzył grunt dla nowej dziedziny nauk biologicznych – mikrobiologii leku roślinnego^[1][2].

Życiorys

Bogdan Kędzia urodził się 28 stycznia 1939 roku w Wilnie jako syn Stanisława i Amandy Kędziów. Wykształcenie średnie odebrał w III Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku, czego finałem była zdana w 1957 roku matura. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej w Gdańsku (1959–1964). Obronę pracy magisterskiej pt. „Badania metabolizmu endogennego szczepów gronkowców pochodzących od chorych i od nosicieli”^[1] oraz tytuł magistra farmacji uzyskał w 1964 roku. Wzmożona działalność naukowa, prowadzona przez cały czas studiów, przyniosła cztery publikacje naukowe już na początkowym etapie edukacji wyższej.

Prace badawcze oraz naukę kontynuował na Akademii Medycznej w Poznaniu, pracując tam w latach 1965–1972 jako asystent i starszy asystent w Zakładzie Mikrobiologii Farmaceutycznej. W 1970 roku na podstawie rozprawy pt. „Właściwości metaboliczne gronkowców wrażliwych i opornych na chloramfenikol” uzyskał stopień doktora nauk farmaceutycznych.

Pracę w Instytucie Roślin i Przetworów Zielarskich^[3] (obecnie Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich) w Poznaniu rozpoczął w 1972 roku na stanowisku adiunkta i kierownika Pracowni Mikrobiologicznej Zakładu Farmakologii, w latach 1980–1986 pełnił obowiązki kierownika Zakładu Farmakologii, a w latach 1992–2002 był kierownikiem tegoż Zakładu. W 1999 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego w zakresie mikrobiologii farmaceutycznej, a w 2000 roku tytuł profesora nadzwyczajnego w Instytucie Roślin i Przetworów Zielarskich w Poznaniu. W latach 2003–2015 był pracownikiem Zakładu Farmakologii i Fitochemii, a następnie Zakładu Innowacyjnych Biomateriałów i Nanotechnologii.

Osiągnięcia naukowe i odznaczenia

W jego dorobku znajduje się blisko 700 publikacji, w tym prac eksperymentalnych i przeglądowych, komunikatów zjazdowych, prac popularno-naukowych^{[4][5][6][7][8][9][10][11][12][13][14][15][16][17]}, patentów^[18], norm i publikacji książkowych^[19] Najważniejsze monografie: „Leczenie produktami pszczelimi”, „Produkty pszczół w medycynie” i „Lecznicze działanie miodu pszczelego w chorobach wewnętrznych”. Specjalista z zakresu mikrobiologii surowców i produktów zielarskich oraz apiterapii. Stworzył podwaliny pod nowy kierunek nauki – mikrobiologię leku roślinnego.

Przebywał na stażach naukowych w Chinach, Japonii, Korei i Nowej Zelandii. Członek Polskiego Towarzystwa Mikrobiologów^[20], Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego^[21], Pszczelniczego Towarzystwa Naukowego^[22], Polskiego Komitetu Zielarskiego, Sekcji Fitoterapii Polskiego Towarzystwa Lekarskiego^[23][24] oraz Komisji Leku Naturalnego I Biotechnologii Komitetu Terapii i Nauk o Leku PAN. W latach 1979–1989 był sekretarzem redakcji „Herba Polonica”^[25], w latach 1993–2005 redaktorem prowadzącym i członkiem Rady „Postępów Aerozoloterapii”, a od 2004 roku aż do śmierci redaktorem prowadzącym^[26] i członkiem Rady Redakcyjnej „Postępów Fitoterapii”^[27]. W latach 2010–2014 był prezesem Zarządu, a następnie członkiem Zarządu Sekcji Fitoterapii Polskiego Towarzystwa Lekarskiego^[28].

Został odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi^[29], Srebrną Odznaką „Zasłużony Pracownik Przemysłu Spożywczego i Skupu”, Honorową Odznaką Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Inżynierów i Techników Przemysłu Spożywczego^[30], Srebrną Odznaką Honorową NOT, Medalem Oddziału Pszczelnictwa w Puławach^[31], Złotą Odznaką Polskiego Związku Pszczelarskiego^[32] oraz Medalem Złotym za Długoletnią Służbę^[31].

Znany z wielu wykładów^{[33][34][35][36]} z zakresu apiterapii wygłoszonych na konferencjach naukowych^[37] poświęconych leczniczym właściwościom produktów pszczelich.

Wybrane publikacje

Jest autorem lub współautorem kilkunastu książek naukowych i popularno-naukowych z dziedziny apiterapii,

• Naturalne leki z ula (1992)^[38]
• Leczenie produktami pszczelimi (1994)^[39]
• Leczenie miodem (1998)^[40]
• Produkty pszczół w profilaktyce i lecznictwie (2000)
• Leki z pasieki. Produkty pszczele w profilaktyce i lecznictwie (2005)^[41]
• Produkty pszczół w terapii (2005)
• Produkty pszczół w medycynie (2007)^[42]
• Miód. Skład i właściwości biologiczne (2008)^[43]
• Leczenie chorób wewnętrznych ogólnie dostępnymi produktami pszczelimi w świetle badań klinicznych (2008)^[44]
• Propolis w leczeniu chorób skóry (2009)^[45]
• Lecznicze działanie miodu w chorobach wewnętrznych (2010)^[46]
• Pierzga. Najcenniejszy produkt pszczeli (2010)^[47]
• Pyłek kwiatowy i pierzga w lecznictwie klinicznym (2010)^[48]
• Leczenie propolisem chorób uszu, nosa, gardła (2011)^[49]
• Propolis w chorobach wewnętrznych (2011)^[50]
• Produkty pszczele w trudnych do leczenia chorobach dermatologicznych (2012)^[51]
• Pszczeli pyłek kwiatowy - monografia (2012)^[52]
• Mleczko pszczele – monografia (2013)^[53]
• Produkty pszczele w leczeniu chorób serca i układu krążenia (2015)^[54]
• Możliwości leczenia chorób serca i układu krążenia za pomocą produktów pszczelich (2016)^[55]
• Mniej znane produkty pszczele (2017)^[56]
• Miody odmianowe i ich znaczenie lecznicze (2018)^[57]
• Zastosowanie miodu i ziół w terapii (2018)^[58]
• Apikosmetyka. Miód, propolis, pyłek kwiatowy, mleczko pszczele, jad pszczeli, wosk (2020)^[59]

Przypisy