Bogdan Węgrzyniak

Bogdan Węgrzyniak

(c) Bundesarchiv, Bild 183-26720-0015 / CC-BY-SA 3.0
Data i miejsce urodzenia	11 marca 1933 Przemyśl
Data i miejsce śmierci	21 maja 1976 Wicimice
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Mistrzostwa Europy srebro Warszawa 1953 waga ciężka Mistrzostwa Polski srebro Warszawa 1952 waga ciężka srebro Poznań 1953 waga ciężka srebro Warszawa 1954 waga ciężka złoto Kraków 1955 waga ciężka
Odznaczenia

Bogdan Węgrzyniak (ur. 11 marca 1933 w Przemyślu, zm. 21 maja 1976 w Wicimicach) – polski bokser, wicemistrz Europy.

Życiorys

Syn Władysława. Wychował się nad morzem, od najmłodszych lat marzył o zawodzie marynarza, chcąc pływać po morzach i oceanach całego świata. Ukończył Szkołę Morską w Gdyni, zdobywając zawód mechanika okrętowego.

Pięściarstwem zainteresował się w szkole średniej, był wychowankiem i zawodnikiem gdańskiej Gedanii. Dysponował dobrymi warunkami fizycznymi, miał 187 cm wzrostu i ważył ok. 88 kg, prezentował się dość okazale jak na wagę ciężką. Sumiennie i wytrwale trenował, robiąc bardzo szybko postępy, to też i na sukcesy nie trzeba było długo czekać. Miał 19 lat, kiedy został po raz pierwszy wicemistrzem Polski w 1952 w najcięższej kategorii. Osiągnięcie to powtórzył w 1953 i 1954 roku. Największy sukces w karierze odniósł w barwach Gwardii, startując w mistrzostwach Europy w Warszawie 1953, został wicemistrzem Europy w kategorii ciężkiej. Przez następne dwa lata walczył w Legii Warszawa, odbywając tam służbę wojskową. W 1955 został mistrzem Polski wśród najcięższych, a także przyczynił się do zdobycia dwukrotnego drużynowego mistrzostwa kraju w 1954 i 1955 roku. Uczestniczył w mistrzostwach Europy w Berlinie Zachodnim 1955, lecz nie udało mu się powtórzyć osiągnięcia sprzed dwóch lat, gdyż przegrał swój pierwszy pojedynek. W reprezentacji Polski wystąpił 12 razy, odnosząc 8 zwycięstw i ponosząc 4 porażki w latach 1952-1955.

W 1953 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za zasługi i osiągnięcia w dziedzinie kultury fizycznej i sportu^[1].

Po zakończeniu służby wojskowej, rozstał się z boksem w najmniej oczekiwanym momencie. Był pewnym i jedynym kandydatem w swojej kategorii wagowej do wyjazdu na igrzyska olimpijskie w Melbourne w 1956 roku. Kariera sportowa Bogdana trwała krótko, zszedł z ringu tak szybko jak się w nim pojawił, nie miał jeszcze skończonych 23 lat. Ciągnęło go morze, pracował w swoim wymarzonym zawodzie, gdzie pływał na statku, jako oficer marynarki handlowej. Zginął tragicznie w wypadku samochodowym – wracając z rejsu do domu. Pochowany został na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni w kolumbarium (kwatera 90-13-9)^[2].

Grób Bogdana Węgrzyniaka na Cmentarzu Witomińskim

Przypisy