Bogdanowicz (herb szlachecki)

Herb Bogdanowicz I

Bogdanowicz I (Bochdanowicz, Bohdanowicz) – polski herb szlachecki z nobilitacji galicyjskiej.

Opis herbu

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

Na tarczy dzielonej w pas, w polu górnym dwudzielnym, w polu I czerwonym – pół wołu srebrnego w lewo, w II srebrnym – pół konia czerwonego;

W polu dolnym błękitnym trzy podkowy srebrne (2 i 1).

Nad tarczą, dwa hełmy ukoronowane, z dwoma klejnotami, w pierwszym orzeł czarny z głową w lewo, w drugim – trzy pióra strusie, białe między błękitnymi.

Labry z prawej czerwone, z lewej błękitne, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki

Nadany Michałowi, Walerianowi i Bernardowi Rosko-Bogdanowiczom 9 grudnia 1784 z drugim stopniem szlachectwa (Ritter von). Nobilitowani, kupcy w Stanisławowie, posiadacze majątków Przymiławki, Taustobaby, Orelec, Ottonia i innych, ormiańskiego pochodzenia, wywodzili się z jednej rodziny z nobilitowanymi, którzy otrzymali herby Bochdanowicz i Bogdanowicz II[2].

Herbowni

Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych:

Bogdanowicz (Bochdanowicz, Bohdanowicz).

Przypisy

  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
  2. Sławomir Górzyński: Nobilitacje w Galicji w latach 1772-1918. DiG, 1999, s. 72. ISBN 83-7181-110-1.

Bibliografia

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Herb Szablon.svg
Autor: Zirguezi, Licencja: CC0
Generic Coat of arm