Bogumił Pawłowski

Bogumił Pawłowski
Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1898
Kraków

Data i miejsce śmierci

27 lipca 1971
Saloniki

profesor nauk przyrodniczych
Specjalność: botanika
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1922

Habilitacja

1930

Profesura

1938

Polska Akademia Nauk / Umiejętności
Status PAN

członek rzeczywisty

Status PAU

członek korespondent

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński
Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN

dyrektor Instytutu Botaniki PAN w Krakowie
Okres spraw.

1961–1968

Bogumił Pawłowski (ur. 25 listopada 1898 w Krakowie, zm. 27 lipca 1971 w Salonikach) – polski botanik, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, dyrektor Instytutu Botaniki PAN w Krakowie.

Życiorys

Dzieciństwo i młodość spędził w Nowym Sączu, w 1916 ukończył tam I Gimnazjum Klasyczne. W latach 1916-1921 studiował nauki przyrodnicze na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1921 pracował w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, początkowo jako asystent, w 1922 obronił pracę doktorską napisaną pod kierunkiem Władysława Szafera, wydaną w 1925 jako Geobotaniczne stosunki Sądeczczyzny, od 1925 pracował jako adiunkt. W 1930 otrzymał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Elementy geograficzne i pochodzenie flory tatrzańskiego piętra turniowego. Od 1931 pracował jako stały adiunkt, w 1938 otrzymał tytuł profesora. W czasie II wojny światowej pracował w dalszym ciągu w Ogrodzie Botanicznym UJ.

W 1951 został profesorem zwyczajnym w Katedrze Botaniki Leśnej Wydziału Leśnego Uniwersytetu Jagiellońskiego, a po jego likwidacji w 1952 przeniósł się do Katedry Systematyki i Geografii Roślin Instytutu Botanicznego Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi UJ. Kierował tą katedrą faktycznie od 1960 (po śmierci W. Szafera), formalnie od 1961. Przeszedł na emeryturę w 1965.

Od 1953 był także związany z Zakładem Botaniki PAN, przekształconym w 1956 w Instytut Botaniki PAN, był zastępcą dyrektora (1953-1960), następnie dyrektorem instytutu (1961-1968).

Krąg jego zainteresowań obejmował systematykę zbiorowisk roślinnych, florystykę, geografię roślin oraz fitosocjologię.

Jest autorem lub współautorem ponad 100 prac z zakresu botaniki, takich jak Flora Polska (z W. Szaferem i S. Kulczyńskim) czy klucz Rośliny polskie, Szata roślinna.

Od 1945 był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności, w 1952 został członkiem korespondentem, w 1966 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk.

W trakcie międzynarodowej wycieczki specjalistów geografii roślin w Grecji podczas wspinaczki na górę Olimp spadł z dwudziestometrowej wysokości i doznał obrażeń, w wyniku czego zmarł 27 lipca 1971 w szpitalu w Salonikach[1]. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie[2].

Przypisy

  1. ↑ Tragiczna śmierć prof. Bogumiła Pawłowskiego. „Nowiny”, s. 2, Nr 207 z 29 lipca 1971. 
  2. ↑ Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 214, ISBN 978-83-233-4527-5.

Bibliografia