Bogumiła Wander

Bogumiła Wander
Ilustracja
Bogumiła Wander (2015)
Data i miejsce urodzenia

7 października 1943
Kalisz

Zawód

prezenterka, dziennikarka

Współmałżonek

Krzysztof Baranowski

Bogumiła Wander (ur. 7 października 1943 w Kaliszu) – polska spikerka i prezenterka Telewizji Polskiej.

Życiorys

Jest córką aktorki-malarki i multiinstrumentalisty[1]. Miała starszego o cztery lata brata, Włodzimierza[2], członka zespołu Niebiesko-Czarni[1].

Ukończyła studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego[3]. Podczas trzeciego roku studiów w 1965 rozpoczęła karierę telewizyjną, zostając spikerką w Łódzkim Ośrodku TVP, do którego trafiła w drodze konkursu[3]. Pięć lat później przeprowadziła się do Warszawy[4], gdzie wkrótce zaczęła pracę w stołecznym oddziale TVP. Od połowy lat 70. XX wieku zapowiadała na żywo programy w TVP1 i TVP2, a po zróżnicowaniu obu anten w latach 80. pozostała w TVP1. Ponadto była konferansjerką na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[5], Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu i festiwalu w Sopocie[6].

W 1979 przerwała pracę w telewizji, wyjeżdżając z mężem do Brukseli[7]. W 1982 wróciła do Polski i ponownie zaczęła występować w TVP, a także ukończyła podyplomowe studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim[2][8]. W późniejszych latach, obok pracy jako spikerka, zajęła się również produkcją telewizyjną o tematyce artystycznej, realizowała teleturniej Panie na planie i cykliczny magazyn baletowy Życie na pointach[8]. W 1987 wzięła udział w realizacji filmu Barbary Sass pt. W klatce, grając w epizodzie samą siebie. W 1989 została członkinią Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a przez dziesięć lat pracowała w zarządzie warszawskim tej organizacji[8]. W drugiej połowie lat 90. premierę miały jej dwa filmy dokumentalne: Conrad Drzewiecki o sobie. To nie ja, to taniec (1997) i Andrzej Strumiłło. A-4 dziennik rysowany (1998)[8][9].

W 2003 zakończyła pracę w TVP jako prezenterka[10].

Życie prywatne

Dwukrotnie zamężna[1]. W 1970 poślubiła Zbigniewa Żołędziowskiego[11], z którym ma syna, Marka (ur. 1973)[1]. Od 2005 jest żoną żeglarza Krzysztofa Baranowskiego[1].

W 2020 media poinformowały o jej chorobie Alzheimera[12].

Filmografia

  • 1987: W klatce – obsada aktorska[9]
  • 1997: Conrad Drzewiecki o sobie. To nie ja, to taniec – realizacja i scenariusz Bogumiła Wander, zdjęcia Grzegorz Szczygielski, produkcja TVP1[9]
  • 1998: Andrzej Strumiłło. A-4 dziennik rysowany – reżyseria i scenariusz Bogumiła Wander, zdjęcia Grzegorz Szczygielski, produkcja TVP1[9]

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Aleksandra Szarłat: Prezenterki: tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 296. ISBN 978-83-8031-299-9.
  2. ↑ a b Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 43, 25 października 2018, s. 34–35.
  3. ↑ a b Aleksandra Szarłat: Prezenterki: tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 299. ISBN 978-83-8031-299-9.
  4. ↑ Aleksandra Szarłat: Prezenterki: tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 303. ISBN 978-83-8031-299-9.
  5. ↑ XIII Festiwal Piosenki Radzieckiej Zielona Góra 1977: program b.n.s.
  6. ↑ Aleksandra Szarłat: Prezenterki: tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 310–313. ISBN 978-83-8031-299-9.
  7. ↑ Aleksandra Szarłat: Prezenterki: tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 323. ISBN 978-83-8031-299-9.
  8. ↑ a b c d Aleksandra Szarłat: Prezenterki: tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 324–325. ISBN 978-83-8031-299-9.
  9. ↑ a b c d Bogumiła Wander w bazie filmpolski.pl
  10. ↑ Wszystko w życiu mi wyszło – Bogumiła Wander.
  11. ↑ Aleksandra Szarłat: Prezenterki: tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 306. ISBN 978-83-8031-299-9.
  12. ↑ Smutne wieści o Bogumile Wander. Gwiazda przebywa w ośrodku. „Umysłowo to już inny świat”. radiozet.pl, 17 grudnia 2020. [dostęp 2021-02-21].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Bogumiła Wander.JPG
Autor: Ja Fryta, Licencja: CC BY-SA 2.0
Bogumiła Wander, prezenterka TVP i dziennikarka.