Bogusław Śliwerski

Bogusław Śliwerski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1954
Łódź

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: pedagogika ogólna, pedagogika porównawcza, teoria wychowania, pedagogika wczesnoszkolna
Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Doktorat

21 marca 1985

Habilitacja

4 maja 1993
Uniwersytet Warszawski

Profesura

4 listopada 1999

Doktor honoris causa
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej – 2014
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy – 2016
KUL – 2017
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Łódzki
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Srebrny Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”
Strona domowa

Bogusław Marian Śliwerski (ur. 4 sierpnia 1954 w Łodzi) – pedagog polski, profesor Uniwersytetu Łódzkiego oraz Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie, przewodniczący Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk[1][2].

Wykształcenie i kariera

Ukończył pedagogikę na Uniwersytecie Łódzkim w 1977 roku i podjął pracę na tej uczelni. W 1985 otrzymał stopień doktora, w 1993 na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego stopień doktora habilitowanego, a w 1999 został mianowany profesorem nauk humanistycznych. Na Uniwersytecie Łódzkim pełnił funkcje kierownika Zakładu Teorii Wychowania oraz kierownika Katedry Teorii Wychowania. Był także rektorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Łodzi oraz profesorem zwyczajnym na Wydziale Pedagogicznym Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. W 2015 ponownie podjął pracę w Uniwersytecie Łódzkim. Współpracuje też ze słowackimi uniwersytetami w Trnawie, Rużomberku i Preszowie[3].

W latach 2002–2004 był członkiem Państwowej Komisji Akredytacyjnej; od 2011 jest przewodniczącym Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN[4], członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, w kadencjach do 2020[5].

W 2019 został członkiem Rady Doskonałości Naukowej I kadencji[6].

Jest wiceprzewodniczącym Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego oraz członkiem zwyczajnym Łódzkiego Towarzystwa Naukowego, wchodzi w skład rad naukowych kilku czasopism pedagogicznych i jest redaktorem naczelnym czasopisma naukowego „Studia z Teorii Wychowania” wydawanego przez Chrześcijańską Akademię Teologicznej w Warszawie.

Działał też w harcerstwie, w tym w Radzie Naczelnej ZHP.

Krytyka plagiatów i „turystyki habilitacyjnej”

Bogusław Śliwerski badał i krytykował problem plagiatów przy przyznawaniu stopni naukowych, podając konkretne przykłady „turystyki habilitacyjnej” Polaków na Słowacji[7][8].

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia

Wybrane publikacje

  • W instruktorskim kręgu (Warszawa 1983), Młodzieżowa Agencja Wydawnicza
  • Jak być zastępowym (Warszawa 1989) ISBN 83-203-2227-8.
  • Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki (Kraków 1992, współautor T. Szkudlarek) ISBN 83-85543-06-6.
  • Edukacja alternatywna. Dylematy teorii i praktyki (Kraków 1992) ISBN 83-85543-08-2.
  • Kontestacje pedagogiczne (Kraków 1993) ISBN 83-85543-19-8.
  • Edukacja w wolności (Kraków 1993, współautor W. Śliwerska) ISBN 83-85543-11-2.
  • Wyspy oporu edukacyjnego (Kraków 1993) ISBN 83-85543-22-8.
  • Pedagogika alternatywna – dylematy teorii (Łódź-Kraków, 1995) ISBN 83-85543-77-5.
  • Klinika szkolnej demokracji (Kraków 1996) ISBN 83-85543-87-2.
  • Edukacja autorska (Kraków 1996) ISBN 83-86994-21-5.
  • Jak zmieniać szkołę? (Kraków 1998) ISBN 83-86994-37-1.
  • Współczesne teorie i nurty wychowania (Kraków 1998) ISBN 83-7308-219-0.
  • Pedagogika alternatywna – dylematy teorii i praktyki (Kraków 1998) ISBN 83-85543-78-3.
  • Jak zmieniać szkołę? (Kraków 1998) ISBN 83-86994-37-1.
  • Jak skutecznie nauczać i wychowywać we współczesnej szkole? (Kraków 1999) ISBN 978-83-88030-07-9.
  • Pedagogiczne drogowskazy (Kraków 2000, współredaktor B. Juraś-Krawczyk) ISBN 83-88030-73-6.
  • Edukacja alternatywna. Nowe teorie, modele badań i reformy (Kraków 2000, współredaktor J. Piekarski) ISBN 83-88030-61-2.
  • Nowe konteksty (dla) edukacji alternatywnej XXI wieku (Kraków 2001, red.) ISBN 83-7308-103-8.
  • Edukacja pod prąd (Kraków 2001) ISBN 83-7308-035-X.
  • Program wychowawczy szkoły (Warszawa 2001) ISBN 83-02-08099-3.
  • Rada szkoły. Rada oświatowa. Przewodnik dla samorządowych władz oświatowych, dyrektorów szkół, nauczycieli, rodziców i uczniów (Kraków 2002), ISBN 83-7308-145-3.
  • Pedagogika i edukacja wobec nowych wspólnot i różnic w jednoczącej się Europie (Kraków 2002, współredakcja) ISBN 83-7308-151-8.
  • Pedagogika. Podręcznik akademicki (t. 1-2, Warszawa 2003, współredaktor Z. Kwieciński) ISBN 83-01-14055-0 ISBN 83-01-14118-2.
  • Idee pedagogiki filozoficznej (Łódź 2003, współredaktor S. Sztobryn) ISBN 83-7171-682-6.
  • Pedagogika (Gdańsk 2006)
    • tom 1 Podstawy nauk o wychowaniu ISBN 83-7489-021-5.
    • tom 2 Pedagogika wobec edukacji, polityki oświatowej i badań naukowych ISBN 83-7489-022-3.
    • tom 3 Subdyscypliny wiedzy pedagogicznej ISBN 83-7489-023-1.
  • Pedagogika dziecka. Studium pajdocentryzmu (Gdańsk 2007) ISBN 978-83-7489-045-8.
  • Pedagogika alternatywna. Postulaty, projekty i kontynuacje. Tom I. Teoretyczne konteksty alternatyw edukacyjnych i wychowawczych (Kraków 2007, redakcja) ISBN 978-83-7308-711-8.
  • Pedagogika alternatywna. Postulaty, projekty i kontynuacje. Tom II. Innowacje edukacyjne i reformy pedagogiczne (Kraków 2007, redakcja) ISBN 978-83-7308-712-5.
  • Ped@gog w blogosferze (Kraków 2008) ISBN 978-83-7587-076-3 – zebrane zapiski z bloga
  • Przyrzeczenie harcerskie. Historia. Metodyka. Manipulacje (Kraków 2009) ISBN 978-83-7308-965-5 – praca wydana na okoliczność Stulecia Ruchu Harcerskiego (1910–2010)
  • Diagnoza uspołecznienia publicznego szkolnictwa III RP w gorsecie centralizmu (Kraków 2013) ISBN 978-83-7850-392-7.
  • Turystyka habilitacyjna Polaków na Słowację w latach 2005–2016. Studium krytyczne (Łodź 2018) ISBN 978-83-8088-940-8.
  • Pedagogia harcerskiego wychowania, (Kraków, 2018) ISBN 978-83-8095-489-2.
  • Istota, sens i uwarunkowania (wy)kształcenia (Kraków, 2019, współredaktor Maliszewski K., Stępkowski D.) ISBN 978-83-8095-715-2.
  • „Przyrzeczenie wierności sprawie socjalizmu...” – czyli jak ZHP stało się organizacją wychowania socjalistycznego w świetle doktryny pedagogicznej po 1944 roku (Kraków, 2019) ISBN 978-83-8095-489-2.

Przypisy

  1. ↑ Prywatna strona prof. Bogusława Śliwerskiego. [dostęp 2011-02-16].
  2. ↑ Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie. [dostęp 2011-02-16].
  3. ↑ prof. dr hab. Bogusław Śliwerski. [w:] Pracownicy Uniwersytetu Łódzkiego [on-line]. Uniwersytet Łódzki. [dostęp 2022-10-15]. (pol.).
  4. ↑ Prof. zw. dr hab. Bogusław Śliwerski przewodniczącym Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN. uni.lodz.pl. [dostęp 2016-01-15].
  5. ↑ Sekcja I Nauk Humanistycznych i Społecznych. ck.gov.pl, 3 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-16].
  6. ↑ Lista kandydatów wybranych na członków RDN, odrębna dla każdej dyscypliny, zawierająca nazwiska i imiona wybranych kandydatów wraz z nazwami podmiotów ich zgłaszających. konstytucjadlanauki.gov.pl. [dostęp 2019-05-25].
  7. ↑ Bogusław Śliwerski, The diagnosis of discredited, methodological errors in applications (concepts) of educational research, „Przegląd Badań Edukacyjnych (Educational Studies Review)”, 1 (16), 2013, s. 17–34, DOI: 10.12775/PBE.2013.002, ISSN 2392-1544 [dostęp 2020-12-02] (pol.).
  8. ↑ Agnieszka Sowa, Prof. dr hab. Bogusław Śliwerski o wypaczeniach w szkolnictwie wyższym, polityka.pl, 26 czerwca 2018 [dostęp 2022-10-15] (pol.).
  9. ↑ a b c Bogusław Śliwerski, doktor honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, red. T. Dunin, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2014, ISBN 978-83-7784-494-6, s. 94.
  10. ↑ Nagroda Prezesa Rady Ministrów za wybitne osiągnięcia naukowe dla prof. Bogusława Śliwerskiego. uni.lodz.pl. [dostęp 2016-12-01].
  11. ↑ Informacja o nadaniu tytułu doktora honoris causa prof. B. Śliwerskiemu na witrynie Wydziału Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (dostęp: 23 maja 2014 r.).
  12. ↑ Nowy doktor honoris causa UKW. Uczenia wyróżniła pedagoga z Łodzi www.metropoliabydgoska.pl [dostęp 2016-12-05].
  13. ↑ Uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa KUL prof. dr. hab. Bogusławowi Śliwerskiemu. kul.pl, 16 października 2017. [dostęp 2017-11-18].
  14. ↑ Śliwerski B., Filozofia kordialna ukraińskiej pedagogiki serca Wasyla Suchomlińskiego/Кордіалъна філософія українсъкої педагогіки серця Василя Сухомлинсъкого, Kijów: TOB « Видавицтво » Энания України, 2019, ISBN 978-966-316-456-4.
  15. ↑ Bogusław Śliwerski doktor honoris causa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe UKSW, 2020, ISBN 978-83-8090-758-4.
  16. ↑ a b Biogram prof. Bogusława Śliwerskiego na witrynie Wydziału Pedagogicznego Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie (dostęp: 23 maja 2014 r.). [dostęp 2014-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 sierpnia 2014)].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie