Bogusław Butrymowicz

Bogusław Butrymowicz (ur. 17 marca 1872 w Kolbuszowej Dolnej^[1], zm. 26 lutego 1965 w Rzeszowie) – polski poeta okresu Młodej Polski, tłumacz i historyk literatury.

Absolwent Gimnazjum im. Stanisława Konarskiego w Rzeszowie, studiował następnie w Wiedniu i na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po złożeniu wymaganych egzaminów jako profesor gimnazjalny uczył w Bochni i w Tarnowie, a następnie (od 1909 do 1934) w V Cesarsko-Królewskim Gimnazjum w Krakowie. Równocześnie, w latach 1916–1939, był kierownikiem kursów maturalnych „Wiedza”, na użytek których przygotował i wydał w dwu zeszytach Historię literatury polskiej w zarysie (1929).

Twórca liryki nastrojowej w konwencji symbolizmu (m.in. opublikowany w 1898 r. w redagowanym przez Stanisława Przybyszewskiego „Życiu”, modernistyczny w nastroju wiersz Białe łabędzie, który przyniósł mu krótkotrwałą sławę). Wydał dwa zbiory poezji: w 1897 r. Poezje T. 1, a w roku następnym – Za słońcem. Poezje. Był tłumaczem literatury antycznej; przekładał komedie Arystofanesa – Żaby (Βάτραχοι), Chmury (Νεφέλαι) i in., Eurypidesa Medeę i Hekabe oraz Schillera Pieśń o dzwonie (Das Lied von der Glocke).

W 1913 r. za zasługi translatorskie otrzymał tytuł współpracownika Komisji Filologicznej Akademii Umiejętności w Krakowie.

Został pochowany ma Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera RB, rząd zach.).

Grób Bogusława Butrymowicza na Cmentarzu Rakowickim

Przypisy

Bibliografia

• Artur Hutnikiewicz: Młoda Polska. Wyd. IX - 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 427, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13850-9.