Bogusław Chrabota

Bogusław Chrabota
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 grudnia 1964
Kraków

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Stanowisko

redaktor naczelny dziennika „Rzeczpospolita”

Małżeństwo

Dorota Chrabota

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Bogusław Tadeusz Chrabota (ur. 30 grudnia 1964 w Krakowie[1]) – polski prawnik i politolog, dziennikarz telewizyjny i prasowy, a także publicysta i pisarz; od 2013 redaktor naczelny dziennika „Rzeczpospolita”.

Życiorys

Rodzina i wykształcenie

Rodzina dziadka od strony ojca pochodziła z Bronowic[2]. W wywiadzie dla Barbary Fedoniuk z Radia Olsztyn w 2014 Bogusław Chrabota wspominał, że jego ojciec należał do PZPR[3], matka natomiast wywodziła się z religijnej katolickiej rodziny, osiadłej po wojnie w Zabrzu[3]. W mieście tym był wychowywany przez dziadków[3].

W 1989 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego[1]. Przebywał na różnych stypendiach w Stanach Zjednoczonych (w 1990 był stypendystą Departamentu Stanu Stanów Zjednoczonych, w 1991 uniwersytetów Hartford, UMASS, Boston College i Columbia, w 1993 National Forum Foundation)[4]. Od 1990 do 1992 był doktorantem w Instytucie Nauk Politycznych UJ.

Działalność zawodowa

W latach 80. był współpracownikiem m.in. „Brulionu”, „Tumultu”, „Promienistych”. Publikował również w „Tygodniku Powszechnym” i „Znaku”. W latach 90. pisał do „Czasu Krakowskiego”, był też felietonistą czasopisma „Press”[1]. Jego artykuły ukazywały się później również w „Ozonie”, „Newsweeku”, „Wprost”[4]. Był współzałożycielem Krakowskiego Towarzystwa Przemysłowego (1987)[1].

Po 1989 został dziennikarzem Krakowskiego Ośrodka TVP. Pracę tę otrzymał – jak sam wspomniał w jednym z wywiadów – od Bogdana Klicha, ówczesnego szefa informacji TVP Kraków[3]. Od 1992 do 1993 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego Telewizyjnej Agencji Informacyjnej[1].

W 1993 objął stanowisko dyrektora programowego Polsatu[1]. Później był szefem anteny, szefem informacji i publicystyki, był też pomysłodawcą różnych programów, w tym m.in. Graffiti, Plus Minus, Ring, serialu Świat według Kiepskich. Współtworzył m.in. programy Na każdy temat, Idź na całość, Bar. Był autorem formatu i producentem programu Państwo w państwie[5]. Od 2008 związany z Polsat News, gdzie zaczął prowadzić magazyn Wydarzenia Opinie Komentarze, a wcześniej był gospodarzem magazynu To był dzień. Komentator Tok FM, Radiowej Trójki, Polskiego Radia RDC i Radia PiN. Zajął się również prowadzeniem wykładów z dziennikarstwa m.in. na Uniwersytecie Warszawskim.

19 grudnia 2012 został powołany na stanowisko redaktora naczelnego dziennika „Rzeczpospolita”, które objął 2 stycznia 2013[5][6]. W czerwcu 2018 wybrany na funkcję prezesa zarządu Izby Wydawców Prasy na okres trzyletniej kadencji[7].

W czerwcu 2020 został dziennikarzem stacji Polsat News jako jeden z prowadzących programy Państwo to My oraz Prezydenci i premierzy[8][9]. W grudniu tego samego roku kierownictwo internetowej rozgłośni Halo.Radio poinformowało, że Bogusław Chrabota został jej stałym komentatorem wydarzeń społeczno-politycznych[10].

Działalność artystyczna

W 2006 razem z grupą Yeednoo wydał album Yeednoo, na którym pod pseudonimem Jabro Bogota wystąpił jako wokalista[11][12]. Współautor muzyki ilustracyjnej do książki Mistyka pustyni, a także członek Polskiego Stowarzyszenia Bluesowego[5]. W kadencji 2016/2017 prezydent na Interdyscyplinarnym Festiwalu Sztuk Miasto Gwiazd w Żyrardowie.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2014 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[13]. W 2011 otrzymał Medal „Niezłomnym w słowie”[14].

Życie prywatne

Żonaty z prawniczką Dorotą Chrabotą, kandydatką Nowoczesnej do parlamentu[15]. Mają dwie córki[15].

Wybrane publikacje

  • Rysunki anatomiczne, tom poezji, Kraków: „Inter-Esse”, 1992[16].
  • Wpośrodku nocy, tom poezji, Białystok: „Łuk”, 1995[17].
  • Kroniki z czasów Mitanni, tom poezji, Warszawa: Wydawnictwo Książkowe „Twój Styl”, 2001[18].
  • Ferzan: opowieść, powieść, Warszawa: TOtamTO Art&Media, 2003[19].
  • Mistyka pustyni, tom esejów, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2011[20].
  • Königsberg. Historia rodzinna, tom poezji i esejów, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2013[21].
  • Psy Egiptu, powieść, Poznań: Zysk i S-ka, 2015[22].
  • Rzeczpospolita osobista, tom esejów, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2015[23].
  • Świnia z twarzą Stalina, proza, Poznań: Zysk i S-ka, 2017[24].
  • Gitara i inne demony młodości, powieść, Poznań: Zysk i S-ka 2019[25].
  • Influenza magna. U progów wieczności, powieść, Warszawa: Ringier Axel Springer 2021.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Elżbieta Ciborska, Leksykon polskiego dziennikarstwa, Warszawa: Dom Wydawniczy „Elipsa”, 2000, s. 88, ISBN 83-7151-330-5.
  2. ↑ Bogusław Chrabota, Autolustracja. Opowieść o moim dziadku, rp.pl, 11 lutego 2019 [dostęp 2019-02-11].
  3. ↑ a b c d Bogusław Chrabota: moja biografia jest bardzo pokomplikowana, ro.com.pl, 14 listopada 2014 [dostęp 2019-02-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-26].
  4. ↑ a b Rozmowa dnia: Bogusław Chrabota, sdp.pl, 25 maja 2012 [zarchiwizowane 2016-03-04].
  5. ↑ a b c Bogusław Chrabota redaktorem naczelnym „Rzeczpospolitej”, rp.pl, 19 grudnia 2012 [zarchiwizowane 2014-12-15].
  6. ↑ Bogusław Chrabota, Tradycja, wolność, Rzeczpospolita, rp.pl, 1 stycznia 2013 [zarchiwizowane 2015-04-16].
  7. ↑ Bogusław Chrabota nowym prezesem Izby Wydawców Prasy, rp.pl, 13 czerwca 2018 [dostęp 2019-09-25].
  8. ↑ Bogusław Chrabota współprowadzącym program „Państwo to My” w Polsat News, polsatnews.pl [dostęp 2020-06-14].
  9. ↑ Michał Niedbalski, Bogusław Chrabota z debiutem w programie „Prezydenci i premierzy” w Polsat News, tvpolsat.info, 7 czerwca 2020 [dostęp 2020-06-14].
  10. ↑ Nikola Bochyńska, Bogusław Chrabota od stycznia będzie komentatorem w Halo.Radio, wirtualnemedia.pl, 17 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-19].
  11. ↑ Naczelny Polsatu wydaje płytę, wp.pl, 10 sierpnia 2006 [dostęp 2015-04-10] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-10].
  12. ↑ Wciągnął mnie blues. Z Bogusławem Chrabotą rozmawia Przemysław Dziubłowski, zw.com.pl, 15 września 2006 [dostęp 2015-04-10].
  13. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 maja 2014 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2014 r. poz. 923).
  14. ↑ Medal Niezłomnym w Słowie, 13-grudnia.pl [zarchiwizowane 2018-07-02].
  15. ↑ a b Maria Mazurek, Nowoczesna kobieta mówi, że bierze sprawy w swoje ręce, gazetakrakowska.pl, 15 października 2015 [dostęp 2019-02-09].
  16. ↑ Bogusław Chrabota, Rysunki anatomiczne, Kraków: „Inter-Esse”, 1992, ISBN 83-85109-10-2, OCLC 69486745.
  17. ↑ Bogusław Chrabota, Wpośrodku nocy, Białystok: „Łuk”, 1995, ISBN 83-85183-10-8, OCLC 80239609.
  18. ↑ Bogusław Chrabota, Kroniki z czasów Mitanni, Warszawa: Wydawnictwo Książkowe „Twój Styl”, 2001, ISBN 83-7163-212-6, OCLC 297618023.
  19. ↑ Bogusław Chrabota, Ferzan: opowieść, Warszawa: TOtamTO Art&Media, 2003, ISBN 83-919355-0-7, OCLC 749449049.
  20. ↑ Bogusław Chrabota, Mistyka pustyni, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2011, ISBN 978-83-61587-58-3, OCLC 802477049.
  21. ↑ Bogusław Chrabota, Königsberg. Historia rodzinna, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2013, ISBN 978-83-63631-47-5, OCLC 860421635.
  22. ↑ Bogusław Chrabota, Psy Egiptu, Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2015, ISBN 978-83-7785-719-9, OCLC 934681398.
  23. ↑ Bogusław Chrabota, Rzeczpospolita osobista, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2015, ISBN 978-83-7982-135-8, OCLC 965754415.
  24. ↑ Bogusław Chrabota, Świnia z twarzą Stalina, Poznań: Zysk i S-ka, 2017, ISBN 978-83-8116-168-8, OCLC 1037884439.
  25. ↑ Bogusław Chrabota, Gitara i inne demony młodości, Poznań: Zysk i S-ka, 2019, ISBN 978-83-8116-659-1, OCLC 1112604007.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Bogusław Chrabota.JPG
Autor: Artur Andrzej, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bogusław Chrabota, dziennikarz i pisarz.