Bogusław Mamiński
 Bogusław Mamiński | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Bogusław Mamiński (ur. 18 grudnia 1955 w Kamieniu Pomorskim) – polski lekkoatleta, biegacz na średnich i długich dystansach, wicemistrz świata i Europy, olimpijczyk.
Życiorys
Urodził się 18 grudnia 1955[1] roku w Kamieniu Pomorskim[1]. Matka była kierowniczką w ośrodku Funduszu Wczasów Pracowniczych w Rewalu[2], a ojciec księgowym, choć organizował też różne imprezy[2]. Bogusław Mamiński ukończył Zespół Szkół Mechanicznych w Gryficach, gdzie uczył się w kierunku mechanika samochodowego[2]. Później odbywał służbę zasadniczą w Wojskach Obrony Powietrznej Kraju[2]. Już wtedy wyróżniał się na tle innych żołnierzy podczas porannej zaprawy. W czasie służby wojskowej dostał propozycję trenowania od dwóch wojskowych klubów sportowych: CWKS Legia w Warszawie i WKS "Oleśniczanka"[2]. Wybrał Oleśnicę. Tam też zaczął służbę w wojskach lotniczych. Był żołnierzem i sportowcem. W roku 1977 pierwszy raz dostał się do finału mistrzostw Polski. Nie odniósł tam jednak sukcesów[2]. W roku 1978 wystartował ponownie w mistrzostwach Polski w Warszawie. Tutaj zdobył swój pierwszy złoty medal w biegu przełajowym na dystansie 6 kilometrów[2]. Po wygranej trener Wiesław Kiryk wysłał go na zgrupowanie do Meksyku, gdzie trenował razem z Ireną Szewińską i Bronisławem Malinowskim. Po powrocie wystartował w Memoriale Janusza Kusocińskiego, gdzie zdobył drugie miejsce. W 1979 roku wziął udział w Mistrzostwach Świata w Biegach Przełajowych, gdzie zajął 12 miejsce. Później pojechał na Letnie Igrzyska Olimpijskie do Moskwy, gdzie zajął siódmą lokatę[2]. Po Olimpiadzie wziął udział w kilku mityngach lekkoatletycznych. Jeszcze w tym samym roku (1980) wziął udział w Mistrzostwach Polski Seniorów w Lekkoatletyce. Na biegu na dystansie 3 kilometrów z przeszkodami minimalnie wyprzedził go Bronisław Malinowski przez co finalnie zdobył drugą lokatę[2]. W roku 1981 w Rzymie (Puchar Świata w Lekkoatletyce 1981) zdobył mistrzostwo w biegu na 3000 metrów z przeszkodami. W roku 1982 został wicemistrzem Europy z Aten 1982. Po powrocie przeniósł się do CWKS Legia Warszawa. W roku 1983 na pierwszych Mistrzostwach Świata w Lekkoatletyce zdobył tytuł wicemistrza świata w biegu na 3000 metrów z przeszkodami. Już dwa tygodnie później, podczas Puchar Europy w Lekkoatletyce w Londynie wywalczył złoto. Trenował przed Letnimi Igrzyskami Olimpijskimi, które miały odbyć się w Los Angeles w 1984 roku. Na mityngu przedolimpijskim w Oslo był najlepszy. Jednak wskutek bojkotu wschodniej Europy nie pojechał ostatecznie na olimpiadę. Wziął za to udział w zawodach Przyjaźń-84 i zdobył złoty medal[2]. W roku 1985 wyjechał do Włoch. W klubie Atletica Bojanese spędził dziesięć lat. Najpierw jako zawodnik, a później jako trener. Po powrocie do Polski został zawodnikiem Bałtyku Rewal, którego prezesem (również założycielem) był wówczas jego ojciec – Stanisław Mamiński. W 1993 roku podczas Mistrzostw Polski Seniorów w Lekkoatletyce zdobył złoto[2].
Tata był prezesem tego klubu. Chciałem zdobyć dla niego tytuł Mistrza Polski na trzy kilometry z przeszkodami. Udało się.
Po powrocie do ojczyzny założył firmę – Sporting Bogusław Mamiński. W Międzyzdrojach otworzył ośrodek szkoleniowo-wypoczynkowy (ośrodek szkolenia mistrzowskiego w konkurencjach wytrzymałościowych pod auspicjami Polskiego Związku Lekkiej Atletyki). Uzyskał tytuł magistra na Akademii Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu[2].
W Międzyzdrojach zaczął organizować międzynarodowy Bieg o Bursztynowy Puchar. W roku 1998 wśród gości byli m.in. Tadeusz Ślusarski, Władysław Komar i Jarosław Marzec. W drodze powrotnej doszło do wypadku w którym zginęli dwaj pierwsi, Marzec zmarł kilka dni później w szczecińskim szpitalu. Z powodu śmierci zmieniono formułę zawodów. Od kolejnych edycji zawsze 17 sierpnia w rocznicę ich śmierci odbywa się również konkurs skoku o tyczce i pchnięcia kulą[2]. Mamiński organizuje też biegi śniadaniowe[3] w nadmorskich miejscowościach wypoczynkowych: w Jarocławcu, Rewalu, Pobierowie, Niechorzu i Międzyzdrojach[2]. W Warszawie z kolei jest organizatorem corocznego biegu Biegnij Warszawo na dystansie dziesięciu kilometrów[2].
Osiągnięcia
Największe sukcesy odnosił w biegu na 3000 m z przeszkodami. Dwukrotnie startował w nim na olimpiadach, za każdym razem dochodząc do finału. W Moskwie 1980 był siódmy, a w Seulu 1988 ósmy. Nie mógł wyjechać na igrzyska do Los Angeles 1984 z powodu bojkotu, ale wygrał "alternatywne" zawody Przyjaźń-84. Startował w Rzymie 1987, ale odpadł w eliminacjach. Uczestniczył też w Mistrzostwach w Stuttgarcie 1986 (nie ukończył biegu finałowego) i Splicie 1990 (odpadł w eliminacjach). Zwyciężył w Pucharze Świata w 1981, a w Pucharze Europy był pierwszy (1983) dwa razy drugi (1981 i 1985) i czwarty (1987).
Dziewięć razy zdobywał mistrzostwo Polski:
- bieg na 5000 m – 1983 i 1987
- bieg na 3000 metrów z przeszkodami – 1979, 1985, 1992 i 1993
- bieg przełajowy na 6 km – 1978, 1981 i 1991
Był rekordzistą Polski na 2000 m. Dwukrotnie znalazł się w dziesiątce laureatów Plebiscytu Przeglądu Sportowego: w 1983 był piąty, a w 1984 trzeci. Dwukrotnie też zdobył Złote Kolce (w 1981 i 1984). Przez główną część kariery był zawodnikiem Oleśniczanki i Legii Warszawa.
złoto
brąz
srebroW roku 2005 członek Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich. Od 2009 roku organizator i dyrektor akcji biegowej pod hasłem Biegnij Warszawo[4] oraz Biegów Śniadaniowych.
Rekordy życiowe
- bieg na 1500 m – 3:38,93 s.
- bieg na 2000 m – 5:02,12 s.
- bieg na 3000 m – 7:47,12 s. (10 lipca 1985, Lozanna) – 3. wynik w historii polskiej lekkiej atletyki[5]
- bieg na 5000 m – 13:26,09 s. (17 sierpnia 1980, Nicea) – 3. wynik w historii polskiej lekkiej atletyki[5]
- bieg na 3000 metrów z przeszkodami – 8:09,18 s. (24 sierpnia 1984, Bruksela) – 2. wynik w historii polskiej lekkiej atletyki[5]
Przypisy
- ↑ a b c d Oświadczenie majątkowe radnego gminy. [dostęp 2014-08-20].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Tomasz Gawiński. Szumay ciągu dalszego: Jestem Patriotą. „Tygodnik Angora”, s. 23 (wydanie na Niemcy), 2014-08-10. ISSN 08678162 (pol.).
- ↑ Biegi Śniadaniowe – Biegamy nad polskim morzem!, www.biegisniadaniowe.pl [dostęp 2016-09-20].
- ↑ Biegnij Warszawo – organizator
- ↑ a b c Zbigniew Jonik, All-Time Lists / Tabele najlepszych w historii, zbjonik.republika.pl [dostęp 2012-07-17] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Bogusław Mamiński w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2014-04-12].
- Polski Komitet Olimpijski: Bogusław Mamiński – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl (pol.). www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21].
|
nr – nie rozegrano
nr – nie rozegrano, (x) – w nawiasie podany jest dystans biegu, bd – brak danych
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor:
- Gold_medal_world_centered.svg by Maix
- derivative work: Mboro (talk)
A gold medal with a globe icon
Autor:
- Bronze_medal_world_centered.svg by Maix
- derivative work: Mboro (talk)
A bronze medal with a globe icon
Autor:
- Silver_medal_world_centered.svg by Maix
- derivative work: Mboro (talk)
A silver medal with a globe icon
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: Kontrola, Licencja: CC0
Bronisław Maminski medal & autograph in Avenue of Sport Stars Dziwnów
Autor: Sławek, Licencja: CC BY-SA 2.0
Bogusław Mamiński (ur. 18 grudnia 1955 w Kamieniu Pomorskim) - polski lekkoatleta