Bogusław Rej

Bogusław Rej[a] z Nagłowic herbu Oksza (1646–1700) – syn Andrzeja Reja (sekretarza i dworzanina królewskiego, często mylonego ze swym stryjem Andrzejem Rejem – dyplomatą, dworzaninem i aktywnym działaczem kalwińskim) oraz Teofili z Raciborska Morsztyn h. Leliwa, siostry Jana Andrzeja Morsztyna, podskarbiego i poety. Praprawnuk Mikołaja Reja z Nagłowic pisarza.

Odebrał staranne wykształcenie na Uniwersytecie we Franker, wzorem swojego ojca. Wzorem poprzednich 4 pokoleń rodziny był patronem zboru ewangelicko-reformowanego w Oksie, aż do 1678 roku kiedy to kościół w Okszy przejęli siłą katolicy. Nie przejawiał większej energii w próbie jego obrony i był dość letni w działalności kościelnej - wziął udział tylko w jednym synodzie w 1699. Został najprawdopodobniej pochowany w kościele kalwińskim w Łapczyńskiej Woli.

Dziedzic dóbr: Nagłowice, Oksa, Kossowo, Pawężów, Błogoszów i innych w ziemi krakowskiej oraz dóbr Dupniewy i Dupniewice w Wielkopolsce; po ojcu starosta małogoski i (rzekomo) podczaszy grabowiecki. Swoje dobra sukcesywnie wyprzedawał m.in. ok. 1695 roku Okszę i Nagłowice.

Jako jeden z elektorów z ziemi sandomierskiej wystąpił 1669 r. na elekcji króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Żonaty z katoliczką Zofią Kossowską h. Jelita (zm. ok. 1680) dzieci wychowyał w jej wyznaniu.

Uwagi

  1. ↑ Pisownia oryginalna nazwiska: Rey. Nazwiska osób, które pojawiły się w dziejach Polski przed rokiem 1800 pisze się zgodnie ze współczesną ortografią[1].

Przypisy

  1. ↑ Pisownia nazwisk Polaków – postaci historycznych. [w:] Zasady pisowni i interpunkcji [on-line]. PWN. [dostęp 2016-10-21].