Bogusław XIII
Bogusław XIII z Anną szlezwicko-holsztyńską | |
książę wołogoski | |
Okres | |
---|---|
Koronacja | |
Poprzednik | |
Następca | |
książę bardowsko-nowopolski | |
Okres | |
Poprzednik | wydzielone z Księstwa Wołogoskiego |
Następca | |
książę szczeciński | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
książę bytowski | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
książę darłowski | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | Maria saska |
Żona | Klara, Anna |
Dzieci | Filip II, Klara Maria, |
Bogusław XIII (ur. 9 sierpnia 1544 w Wołogoszczy, zm. 7 marca 1606 w Szczecinie[1]) – w latach 1560-1569 książę wołogoski (wraz z bratem Janem Fryderykiem, od 1569 książę na Bardzie i Nowopolu (Neuenkamp/Franzburg), od 1603 książę szczeciński. Książę na Lęborku, Darłowie i Bytowie od 1605, syn Filipa I z dynastii Gryfitów.
Życie i panowanie
Był trzecim dzieckiem i zarazem trzecim synem (drugim, który dożył wieku dojrzałego) Filipa I, księcia pomorskiego, szczecińskiego i wołogoskiego oraz Marii, elektorówny saskiej. Studiował na uniwersytetach w Greifswaldzie, Wittenberdze i Paryżu[2][3].
Po śmierci ojca w 1560 rządził wraz z bratem Janem Fryderykiem – księstwem wołogoskim pod regencją matki i stryja Barnima IX Pobożnego. W 1567 wraz z bratem objęli samodzielne rządy w księstwie wołogoskim. Po rezygnacji z władzy w 1569 stryja, Barnima IX Pobożnego w wyniku dokonanego z braćmi 23 lipca tegoż roku podziału Pomorza miał otrzymać księstwo wołogoskie, ale zrezygnował z władzy na rzecz młodszego brata, Ernesta Ludwika[2]. Zadowolił się okręgiem, który obejmował Bardo i Nowopole (Neuencamp)[3][4].
W 1592 po śmierci Ernesta Ludwika przejął władzę w księstwie wołogoskim, jako opiekun jego nieletniego syna Filipa Juliusza. W 1603 przekazał władzę bratankowi, a sam objął panowanie w księstwie szczecińskim po śmierci kolejnego z braci – Barnima X Młodszego[5]. W 1605 najpierw otrzymał Lębork, a po śmierci ostatniego z braci – Kazimierza VII objął też władzę nad Darłowem i Bytowem[6].
Rozbudował zamek w Bardzie i w 1587 wybudował kolejny w Nowopolu, które przemianował na Franzburg. Jako władca wyróżniał się sprawiedliwością i dobrymi umiejętnościami ekonomicznymi, a jako jedyny z synów Filipa I mający liczne potomstwo dbał o ich edukację[2].
Zmarł po krótkiej (trwającej od 4 marca) chorobie 7 marca 1606 w Szczecinie, został pochowany w kościele zamkowym pod wezwaniem św. Ottona 9 kwietnia 1606[7]. Księstwo Szczecińskie odziedziczył po nim najstarszy syn Filip II[8].
Rodzina
Ożenił się 8 września 1572 w Nowopolu, po trwających od listopada 1571 rokowaniach, z Klarą, córką Franciszka, księcia brunszwicko-lüneburskiego i Klary sasko-lauenburskiej, z którą miał liczne potomstwo. Po śmierci pierwszej żony w 1598 ożenił się powtórnie 31 maja 1601 z Anną, córką Jana I Młodszego, księcia szlezwicko-holsztyńskiego na Sonderburgu i Elżbiety brunszwickiej z Grubenhagen. Wyprowadzenie młodej pary do Barda dokonało się 17 czerwca 1601[1].
Potomstwo
Z pierwszego małżeństwa z Klarą pochodziło jedenaścioro dzieci (drugie małżeństwo było bezdzietne):
- Filip II (ur. 28 lipca 1573, zm. 3 lutego 1618) – książę szczeciński (1606–1618),
- Klara Maria (ur. 10 lipca 1574, zm. 19 lutego 1623) – żona Zygmunta Augusta (1560–1600), przedstawiciela dynastii meklemburskiej oraz Augusta Młodszego (1579–1666), księcia brunszwickiego na Wolfenbüttel (1636–1666),
- Katarzyna (ur. 18 czerwca 1575, zm. 11 lipca 1575). Została pochowana w kościele NMP w Bardzie 28 lipca 1575,
- Franciszek (ur. 24 marca 1577, zm. 27 listopada 1620) – biskup kamieński (1602–1618), książę szczeciński (1618–1620),
- Erdmuta (Zofia) (ur. 5 kwietnia 1578, zm. 11 lipca 1583). Imię zostało jej nadane na cześć świeżo poślubionej żony brata ojca Erdmuty. Przez współczesnych zwana też była Zofią lub Erdmutą Zofią. Została pochowana w kościele NMP w Bardzie 12 lipca 1583,
- Bogusław XIV (ur. 31 marca 1580, zm. 10 marca 1637) – książę szczeciński od 1620 i całego Pomorza Zachodniego (1625–1637), ostatni męski przedstawiciel rodu Gryfitów,
- Jerzy II (ur. 30 I 1582, zm. 27 III 1617) – książę Bukowa (1615–1617),
- Jan Ernest (ur. 24 lutego 1586, zm. 1 lutego 1590). Imiona odziedziczył po swoich stryjach: Janie Fryderyku i Erneście Ludwiku. Został pochowany w Bardzie 12 lutego 1590,
- Zofia Jadwiga (ur. 12 czerwca 1588, zm. 3 marca 1591). Została pochowana w Bardzie 11 marca 1591,
- Ulryk (ur. 12 sierpnia 1589, zm. 31 października 1622) – biskup kamieński (1618–1622), książę Darłowa (1621–1622),
- Anna (ur. 3 października 1590, zm. 7 lipca 1660) – żona Ernesta, księcia Croy (zm. 1620)[9].
Genealogia
Jerzy I pomorski ur. 11 IV 1493 zm. na przeł. 9/10 V 1531 | Amelia reńska ur. 25 VII 1490 zm. 6 I 1525 | Jan ur. ? zm. ? | Małgorzata (Anhalt) ur. ? zm. ? | ||||||||||
Filip I wołogoski ur. 14/15 VII 1515 zm. 14 II 1560 | Maria saska ur. 15 XII 1516 zm. w okr. 5–7 I 1583 | ||||||||||||
1 Klara ur. 1 I 1550 zm. 26 I 1598 OO 8 IX 1572 | Bogusław XIII (ur. 9 VIII 1544, zm. 7 III 1606) | 2 Anna ur. 7 X 1577 zm. 30 I 1616 OO 31 V 1601 | |||||||
1 | 1 | 1 | 1 | 1 | |||||
Filip II ur. 28 VII 1573 zm. 3 II 1618 | Klara Maria ur. 10 VII 1574 zm. 19 II 1623 | Katarzyna ur. 18 VI 1575 zm. 11 VII 1575 | Franciszek ur. 24 III 1577 zm. 27 XI 1620 | Erdmuta (Zofia) ur. 5 IV 1578 zm. 11 VII 1583 | |||||
1 | 1 | 1 | 1 | 1 | |||||
Bogusław XIV ur. 31 III 1580 zm. 10 III 1637 | Jerzy II ur. 30 I 1582 zm. 27 III 1617 | Jan Ernest ur. 24 II 1586 zm. 1 II 1590 | Zofia Jadwiga ur. 12 VI 1589 zm. 3 III 1591 | Ulryk ur. 12 VIII 1589 zm. 31 X 1622 | |||||
1 | |||||||||
Anna ur. 3 X 1590 zm. 7 VII 1660 |
Przypisy
- ↑ a b E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 450-454.
- ↑ a b c K. Kozłowski, J. Podralski, Gryfici. Książęta Pomorza Zachodniego, s. 121.
- ↑ a b J.W. Szymański, Książęcy ród Gryfitów, s. 127.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 450.
- ↑ J.W. Szymański, Książęcy ród Gryfitów, ss. 127-128.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 450-451.
- ↑ J.W. Szymański, Książęcy ród Gryfitów, ss. 127-129.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 451.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 465-476.
Bibliografia
Opracowania
- Kazimierz Kozłowski , Jerzy Podralski , Gryfici. Książęta Pomorza Zachodniego, Szczecin: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, ISBN 83-03-00530-8, OCLC 189424372 .
- Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin: Książnica Pomorska im. Stanisława Staszica, 2005, ISBN 83-87879-50-9, OCLC 69296056 .
- Szymański J.W., Książęcy ród Gryfitów, Goleniów – Kielce 2006, ISBN 83-7273-224-8.
Literatura dodatkowa (opracowania)
- Zygmunt Boras, Książęta Pomorza Zachodniego, Poznań: Wydaw. Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, 1996, ISBN 83-232-0732-1, OCLC 830122949 .
- Rymar E., Rodowód książąt pomorskich, T. II, Szczecin 1995, ISBN 83-902780-0-6.
Literatura dodatkowa (online)
- Madsen U., Bogislaw XIII. (niem.), [dostęp 2012-03-11].
- Schmidt R., Bogislaw XIII. Herzog von Pommern (niem.) [w:] NDB, ADB Deutsche Biographie (niem.), [dostęp 2012-03-11].
Media użyte na tej stronie
Prognoza wydarzeń dla okresu między 53 a 59 rokiem życia księcia Bogusława. Prognoza w formie tabelarycznej ze wskazaniem wpływu układu ciał niebieskich na nadchodzące lata życia księcia pomorskiego.
Książę Bogusław XIII urodził się 9 sierpnia 1544 roku jako trzeci syn Filipa I, księcia wołogoskiego. W 1558 roku wraz z braćmi wysłany został na studia do Greifswaldu, a następnie do Wittenbergii, gdzie otrzymał staranne wykształcenie. W 1567 roku powrócił na Pomorze, a w 1569 roku, po rezygnacji Branima XI Starego z księstwa szczecińskiego i z opieki w księstwie wołogoskim, zawarł z braćmi układ o dziedziczeniu władzy na Pomorzu, w którym zrzekł się prawa do tronu w Wołogoszczy w zamian za apanaże w postaci władztwa i miasta Barth. W swojej nowej rezydencji Bogusław XIII rozwijał szerokie zainteresowania w dziedzinie gospodarki i kultury (nauki). Popierał unowocześnienie gospodarki rolnej w domenie, a także założył nowe miasto Franzburg, gdzie osiedlił tkaczy i wybudował dla nich manufakturę. Jednakże najważniejsze zasługi Bogusław XIII położył dla księgarstwa na Pomorzu i w północnych Niemczech. Założona przez niego w 1582 roku drukarnia w Barth działała przez 20 lat. Spod jej pras wyszło ponad 60 tytułów, w tym Biblia (Barther Bibel) i Postylle Marcina Lutra, pomorskie ordynacje kościelne i sądowe, pisma zwalczające herezje w kościele protestanckim. Książę dbał również o wychowanie dzieci, zwłaszcza 5 synów, z których każdy odbył studia uniwersyteckie i kilkunastomiesięczne podróże kawalerskie po Europie. W 1592 roku, po śmierci brata Ernesta Ludwika Bogusława XIII objął regencję i opiekę nad Filipem Juliuszem w Wołogoszczy, a w 1603 roku objął tron w księstwie szczecińskim. W polityce zagranicznej starał się kontynuować linię swoich poprzedników, unikając konfliktów i utrzymując dobre kontakty nie tylko z sąsiednimi księstwami, ale przede wszystkim z cesarzem i królem polskim. W kwietniu 1605 roku odbył podróż do Gdańska, gdzie zapoznał się z nowoczesnymi rozwiązaniami w dziedzinie fortyfikacji miast, a także handlu. W tym też roku wysłał poselstwo na ślub Zygmunta III Wazy. Bogusław XIII zmarł po nagłej chorobie 7 marca 1606 roku w wieku 61 lat. Oryginał, jęz. łaciński, papier, 225x175 mm, 21 stron; Miejsce: Wolgast
Autor komentarza: Paweł GutÖlgemälde von Herzog Bogislaw XIII. von Pommern und seiner Gemahlin Anna von Schleswig-Holstein-Sonderburg
Ansicht von Franzburg (zwischen 1614 und 1617)