Bogusława Latawiec

Bogusława Latawiec
Pełne imię i nazwisko

Bogusława Latawiec-Balcerzan

Data i miejsce urodzenia

25 września 1939
Wołomin

Data i miejsce śmierci

1 listopada 2021
Poznań

Zawód, zajęcie

poetka, prozaiczka, krytyczka literacka, redaktorka, nauczycielka

Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Rodzice

Czesław Latawiec

Małżeństwo

Edward Balcerzan

Bogusława Latawiec, również Bogusława Latawiec-Balcerzan (ur. 25 września 1939 w Wołominie, zm. 1 listopada 2021 w Poznaniu[1]) – polska poetka, prozaiczka, krytyczka literacka, redaktorka i nauczycielka[2].

Życiorys

Była córką Czesława Latawca[3]. Absolwentka Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1961).

Debiut poetycki w 1962 potem publikowała przede wszystkim wiersze, ale też prozę, recenzje, eseje w wielu czasopismach, m.in.: „Odrze”, „Życiu literackim”, „Literaturze” i „Twórczości”. W latach 1974–1982 pracowała w miesięczniku „Nurt” (kierowniczka działu poezji i krytyki poetyckiej). W latach 1991–2003 była redaktorką naczelną miesięcznika „Arkusz” (współtworzyła go z Włodzimierzem Branieckim[4]). Dwukrotnie nominowana do Orfeusza – Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego za najlepszy tom roku: w 2012 za tom Gdyby czas był ziemią[5] a w 2019 za tom Pierzchające ogrody[6].

Nauczycielka w następujących szkołach średnich: III Liceum Ogólnokształcące im. św. Jana Kantego oraz VIII Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Życie prywatne

Jej mężem był Edward Balcerzan[7]. W piśmie „Teksty Drugie” w 2006 ukazały się „Listy do Bogusławy Latawiec i Edwarda Balcerzana (1971–1973)” Tymoteusza Karpowicza.

Proza

  • Nie widziałam tak długiej chorągwi (Poznań 1965)
  • Solarium (Poznań 1969)
  • Ogród rozkoszy ziemskich (Poznań 1976)
  • Pusta szkoła (Warszawa 1987)[8]
  • Ciemnia (Warszawa 1989)
  • Ciemnia wyd. II (Poznań 1995)[9]
  • Gęstwina (Warszawa 2001)[10]
  • Kochana Maryniuchna (Warszawa 2003)[11]
  • Ciemnia wyd. III (Szczecin 2012)[12]
  • Zegary nie do zatrzymania (Mikołów 2012)[13]

Poezja

  • Otwierają się rzeki (Poznań 1965)
  • Całe drzewo zdania (Warszawa 1970)
  • Przestrzenie (Poznań 1975)
  • Z żywych jeszcze źrenic (Poznań 1981)[14]
  • Powidok. Wiersze z lat 1980–1991 (Warszawa 1992)[15]
  • Bogusławy Latawiec nigdy całości (Warszawa 1995)[16]
  • Razem tu koncertujemy (Poznań 1999)[17]
  • Odkrytki (Warszawa 2007)[18]
  • Gdyby czas był ziemią (Sopot 2011)[19]
  • Pierzchające ogrody (Szczecin 2018)[20]

Ważniejsze opracowania na temat twórczości Bogusławy Latawiec

  • Ryszard Matuszewski, Woda, palce i litery, „Życie literackie”, 1965 nr 31.
  • Stanisław Balbus, Z dziennika lektur poetyckich, „Życie literackie”, 1971, nr 1.
  • Jerzy Pilch, Ryba w ogrodzie rozkoszy ziemskich. „Życie literackie” 1977, nr 1320.
  • Anna Legeżyńska, Proust i stan wojenny. „Twórczość” 1990, nr 11.
  • Wojciech Skalmowski, Powidok, „Kultura” (Paryż), 1992.
  • Piotr Łuszczykiewicz, Światło pod powieką. O poezji Bogusławy Latawiec, w: tenże, Pociąg do Poznania. Szkice i rozmowy, Poznań 2000, s. 89–105;
  • Małgorzata Czermińska, Bogusława Latawiec, w: Pisarki polskie od średniowiecza do współczesności. Przewodnik. Gdańsk 2000, s. 154–155.
  • Piotr Łuszczykiewicz, Żywina Bogusławy Latawiec, w: tenże, Bliskie czytanie. Interpretacje literatury XX wieku, Kalisz 2002, s. 83–89;
  • Natalia Astafjewa, Polskije poetessy, „Aleteja”, Sankt-Petersburg 2002, s, 54–56, 485.
  • Anna Węgrzyniakowa, Uczennice Przybosia. W: Stulecie Przybosia, Poznań 2002, s. 183–189
  • Justyna Wciórka, „Dopominanie” pisma. „Kresy” 2004, nr 4.
  • Jan Zieliński, Żywe zwierzę historii, „Przegląd polski” (Nowy Jork), 6 sierpnia 2004
  • Tomasz Mizerkiewicz, Autentyk odnaleziony, „Dekada Literacka” 2004, nr 3.
  • Maria Delaperriere, Quand les femmes se font poetes, w: La poesie polonaise du vingtieme siecle voix et visages”. Paris 2004, s. 63–65.

Przypisy

  1. ↑ Bogusława Latawiec-Balcerzan nie żyje. Zmarła wybitna nauczycielka języka polskiego | Wiadomości Radio ZET, wiadomosci.radiozet.pl, 1635 [dostęp 2021-11-04] (pol.).
  2. ↑ Bogusława Latawiec, Wielkopolski Słownik Pisarek [dostęp 2018-08-11].
  3. ↑ Janina Latawiec, Czesław Latawiec (1902-1986), „Kronika Miasta Poznania”, 57 (1), 1989, s. 99–100 [dostęp 2018-08-11].
  4. ↑ Magdalena Baranowska-Szczepańska, Włodzimierz Braniecki. Kochał sztukę i ludzi, w: Głos Wielkopolski, 31.10–1.11.2016, s. 17
  5. ↑ Orfeusz – Nagroda Poetycka im. K. I. Gałczyńskiego – nominowani. www.orfeusz-nagroda.pl. [dostęp 2015-07-04].
  6. ↑ Orfeusz – Nagroda Poetycka im. K. I. Gałczyńskiego – NOMINOWANI, www.orfeusz-nagroda.pl [dostęp 2019-05-02].
  7. ↑ Jan Zieliński: Pod innym kątem. Żywe zwierzę historii. Przegląd Polski, 2004-01-06. [dostęp 2012-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-26)].
  8. ↑ Bogusława Latawiec, Pusta szkoła, wyd. 1, Warszawa: Iskry, 1987, ISBN 83-207-0915-6, OCLC 17911733 [dostęp 2022-01-25].
  9. ↑ Bogusława Latawiec, Ciemnia, wyd. Wyd. 2, popr, Poznań: Zysk i S-ka, 1995, ISBN 83-86211-79-2, OCLC 40533662 [dostęp 2022-01-25].
  10. ↑ Bogusława Latawiec, Gęstwina, wyd. Wyd. 1, Warszawa: Twój Styl, 2001, ISBN 83-7633-440-9, OCLC 53083836 [dostęp 2022-01-25].
  11. ↑ Bogusława Latawiec, Kochana Maryniuchna, wyd. Wyd. 1, Warszawa: Wydawn. Iskry, 2003, ISBN 83-207-1729-9, OCLC 53308741 [dostęp 2022-01-25].
  12. ↑ Bogusława Latawiec, Ciemnia, wyd. Wydanie trzecie, poprawione, Szczecin-Bezrzecze 2012, ISBN 978-83-60881-99-6, OCLC 911239839 [dostęp 2022-01-25].
  13. ↑ Bogusława Latawiec, Zegary nie do zatrzymania : literackie portrety, listy, szkice, Mikołów: Instytut Mikołowski, 2012, ISBN 978-83-60949-50-4, OCLC 864268059 [dostęp 2022-01-25].
  14. ↑ Bogusława Latawiec, Z żywych jeszcze źrenic, Poznań: Wydaw. Poznańskie, 1981, ISBN 83-210-0248-X, OCLC 830253742 [dostęp 2022-01-25].
  15. ↑ Bogusława Latawiec, Powidok, Warszawa: Wydawn. PEN, 1992, ISBN 83-85254-11-0, OCLC 30661032 [dostęp 2022-01-25].
  16. ↑ Bogusława Latawiec, Nigdy całości : [wiersze z lat 1964-1994], Warszawa: OPEN, 1995, ISBN 83-85254-28-5, OCLC 32721247 [dostęp 2022-01-25].
  17. ↑ Bogusława Latawiec, Razem tu koncertujemy, Poznań: Ars Nova, 1999, ISBN 83-87433-08-X, OCLC 749834242 [dostęp 2022-01-25].
  18. ↑ Bogusława Latawiec, Odkrytki, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2007, ISBN 978-83-06-03130-0, OCLC 493427094 [dostęp 2022-01-25].
  19. ↑ Bogusława Latawiec, Gdyby czas był ziemią, Sopot: Towarzystwo Przyjaciół Sopotu, 2011, ISBN 978-83-61002-45-1, OCLC 779470140 [dostęp 2022-01-25].
  20. ↑ Bogusława Latawiec, Pierzchające ogrody, wyd. 1, Szczecin-Bezrzecze: Wydawnictwo Forma, 2018, ISBN 978-83-65778-64-2, OCLC 1080934373 [dostęp 2022-01-25].

Linki zewnętrzne