Bohdan Jarociński
 komandor porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | od 1914 |
| Siły zbrojne |
|
| Formacja | |
| Stanowiska | dowódca Flotylli Wiślanej, attaché wojskowy w Rydze |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | kancelaria adwokacka |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg){kind=small}  | |
Bohdan Jarociński (ur. 26 maja 1882 w Warszawie, zm. 18 grudnia 1954 tamże) – komandor porucznik Marynarki Wojennej, doktor prawa, w latach 1920–1921 dowódca Flotylli Wiślanej, attaché wojskowy w Rydze, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Moskiewskiego, a następnie na tej uczelni obronił doktorat. Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do Armii Imperium Rosyjskiego, w której dosłużył stopnia kapitana artylerii.
W 1919 roku przybył do Polski i otrzymał przydział do artylerii. Następnie przeniesiono go do Marynarki Wojennej, przemianowano na kapitana marynarki oraz wyznaczono zastępcą dowódcy Flotylli Pińskiej. W lipcu 1920 roku odpowiadał za ewakuację sił z Pińska do Modlina. 5 sierpnia 1920 roku został dowódcą Flotylli Wiślanej i dowodził tą jednostką wojskową w trakcie wojny polsko-bolszewickiej. Sprawował nadzór nad działaniami oddziału detaszowanego na Prypeci.
30 stycznia 1921 roku został zatwierdzony w stopniu podpułkownika marynarki z dniem 1 kwietnia 1920 w korpusie rzeczno-brzegowym. W następnym roku został zweryfikowany w stopniu komandora porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie rzeczno-brzegowym. Od czerwca 1921 roku pełnił służbę w Sekcji Morsko–Technicznej Wojskowego Komisariatu Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku. W latach 1922–1927 zajmował stanowisko attaché wojskowego w Rydze (Łotwa, w 1923 jego pomocnikiem był por. Jan Władysław Lemański[1]). Z dniem 30 kwietnia 1927 roku przeszedł w stan spoczynku. W latach 30. XX wieku i w trakcie II wojny światowej prowadził kancelarię adwokacką w Warszawie. Zmarł 18 grudnia 1954 roku w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 1547.
- ↑ Ar Triju zvaigžņu ordeni apbalvoto 1. saraksts, Valdības Vēstnesis, 17.11.1926, periodika.lv [zarchiwizowane z adresu 2016-04-06].
Bibliografia
- Praca zbiorowa pod redakcją dr. Jana Sawickiego. "Kadry Morskie Rzeczypospolitej. Tom II. Polska Marynarka Wojenna. Część I. Korpus oficerów 1918–1947." Zespół autorski: Maria Babnis, Julian Czerwiński, Małgorzata Czerwińska, Alfons Jankowski, Jan Sawicki. Wyższa Szkoła Morska. Gdynia 1996. ISBN 83-86703-50-4
Media użyte na tej stronie
.svg)
Bandera wojenna Rzeczypospolitej Polskiej. Oparta na Image:Naval_Ensign_of_Poland.svg oraz Image:Coat_of_arms_of_Poland2_1919-1927.svg. Była używana w latach 1919-1927 (praktycznie do 1936). Prawidłowe proporcje: 5:8 (w załączniku graficznym do ustawy są proporcje 5:10,5 lecz później zostało to sprostowane).
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Orzeł Marynarki Wojennej RP
Naramiennik komandora porucznika MW RP.