Bohdan Mincer

Bohdan Mincer

pułkownik dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia	20 sierpnia 1904 Warszawa
Data i miejsce śmierci	8 stycznia 1984 Londyn
Przebieg służby
Lata służby	do 1947
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	1 Pułk Ułanów Krechowieckich 10 Brygada Kawalerii Sztab Naczelnego Wodza 1 Dywizja Pancerna 2 Pułk Pancerny 10 Pułk Dragonów
Stanowiska	I oficer sztabu kwatermistrz brygady zastępca dowódcy pułku dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa kampania francuska 1940
Odznaczenia

Bohdan Artur Bernard Mincer (ur. 20 sierpnia 1904 w Warszawie, zm. 8 stycznia 1984 w Londynie) – pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, historyk wojskowości.

Życiorys

Uczestnik wojny polsko-radzieckiej 1919–1920. Absolwent Oficerskiej Szkoły Kawalerii w Grudziądzu. 27 lipca 1926 Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1926 i 4. lokatą w korpusie oficerów kawalerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 1 pułku Ułanów Krechowieckich w Augustowie^[1]. 15 sierpnia 1928 został awansowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1928 i 4. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[2]. Wiosną 1931 roku został przeniesiony do szwadronu zapasowego 1 puł w Białymstoku^[3]. W latach 1935–1937 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Na stopień rotmistrza został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 46. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[4]. W tym samym roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przydzielony do 10 Brygady Kawalerii w Rzeszowie na stanowisko I oficera sztabu^[5].

W czerwcu 1940 roku, czasie kampanii francuskiej, walczył jako kwatermistrz 10 Brygady Kawalerii Pancernej^[6]. W czerwcu 1940 roku został szefem sztabu Obozu Wojsk Polskich Nr 4^[7]. W lipcu 1941 roku został przeniesiony do Oddziału III Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie^[8]. W grudniu 1942 roku został przeniesiony do sztabu 1 Dywizji Pancernej^[9]. W 1944 roku był I zastępcą dowódcy 2 pułku pancernego^[10]. Od 9 listopada do 4 grudnia 1944 roku pełnił obowiązki dowódcy 10 pułku dragonów^[11].

Autor licznych prac z dziedziny historii umundurowania ogłaszanych na łamach takich pism jak „Bellona”" i „Broń i Barwa”.

Wybrane publikacje

• Szable używane w Wojsku Polskim w 1918-1939, 1964.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari^[12] nr 10518^[13]
• Krzyż Walecznych po raz pierwszy za kampanię wrześniową 1939 roku^[14]
• Krzyż Walecznych po raz drugi na kampanię francuską 1940 roku^[15]
• Krzyż Walecznych po raz trzeci za kampanię we Francji, Belgii, Holandii i Niemczech 1944-1945^[16]
• „Croix de guerre”^[15]

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Antoni Grudziński: Lista żołnierzy odznaczonych zestawiona na podstawie Dzienników Personalnych Naczelnego Wodza i Ministra Obrony Narodowej oraz Rozkazów Dziennych 1 Dywizji Pancernej. W: Stanisław Maczek: Od podwody do czołga. Wyd. III (I krajowe). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1990, s. 249-293.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
• Franciszek Skibiński: Ułańska młodość 1917-1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07705-3.
• Franciszek Skibiński: Pierwsza pancerna. Warszawa: Wydawnictwo „Czytelnik”, 1979.
• Juliusz Tym: 1. Dywizja Pancerna. Organizacja i wyszkolenie. Warszawa: ZP Grupa Sp. z o.o., 2009. ISBN 978-83-61529-27-9.
• Zbigniew Wawer, Mincer Bohdan [w:] Słownik historyków polskich, pod red. M. Prosińskiej-Jackl, Warszawa 1994, s. 353.
• Tadeusz Wysocki: 1 Polska Dywizja Pancerna 1939-1947. Geneza i dzieje. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08219-7.