Bohdan Wodiczko

Bohdan Wodiczko

Data i miejsce urodzenia	5 lipca 1911 Warszawa
Data i miejsce śmierci	12 maja 1985 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	dyrygent i pedagog muzyczny
Odznaczenia

Grób Bohdana Wodiczki i jego żony Ireny na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Bohdan Wodiczko (ur. 5 lipca 1911 w Warszawie, zm. 12 maja 1985 tamże) – polski dyrygent i pedagog muzyczny.

Życiorys

Pochodził z rodziny czeskich muzyków osiadłych w Polsce, jego ojcem był Franciszek Wodiczko. Był uczniem Wacława Tallicha (dyrygentura) w Pradze (1932–1936) oraz Piotra Rytla (kompozycja) i Waleriana Bierdiajewa (dyrygentura) w Konserwatorium Warszawskim (1936–1939). W czasie wojny zarabiał grając w orkiestrze nocnego lokalu „Adria” w Warszawie (znanego z przeprowadzonego w nim 22 maja 1943 zamachu na Niemców, którego wykonawcą był żołnierz AK Jan Kryst).

Po wojnie współtworzył i do 1950 kierował zespołem symfonicznym, później przekształconym w Filharmonię Bałtycką w Gdańsku. Był następnie dyrektorem Filharmonii Łódzkiej (1950–1951), pierwszym dyrygentem i dyrektorem artystycznym Filharmonii Krakowskiej (1951–1955), pierwszym dyrygentem i dyrektorem Filharmonii Narodowej w Warszawie (1955–1958).

Po zwolnieniu z pracy w Polsce spędził kilka lat w Islandii, gdzie był m.in. dyrygentem orkiestry symfonicznej w Reykjaviku.

Od lipca 1961 do grudnia 1964 stał na czele Opery Warszawskiej; wystawił wiele wybitnych dzieł operowych i baletowych (m.in. Króla Edypa, Persefonę, Orfeusza i Święto wiosny Strawinskiego, Don Carlosa Verdiego, Straszny dwór Moniuszki, Kawalera srebrnej róży Richarda Straussa, Zamek Sinobrodego Bartóka). W 1965 przez krótki czas pełnił funkcję dyrektora artystycznego Teatru Wielkiego w Warszawie, w latach 1965–1968 ponownie pracował w Reykjaviku. Od 1968 dyrygent Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach; w latach 70. pracował jako pedagog Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie (od 1973 profesor). Wykładał także na uczelniach muzycznych w Sopocie, Łodzi i Krakowie.

W latach 1977–1979 był dyrygentem i dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Łodzi.

Wychowawca kilku pokoleń polskich dyrygentów, wprowadził na polskie sceny operowe szereg współczesnych dzieł operowych.

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A31-tuje-4)^[1].

Odznaczenia

W 1954 roku w 10 rocznicę Polski Ludowej odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[2], a w 1968 Krzyżem Kawalerskim Orderu Sokoła Islandzkiego^[3].

Upamiętnienie

W 1996 roku jego imieniem nazwano skwer w dzielnicy Śródmieście w Warszawie, w pobliżu Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina^[4].

Życie prywatne

Synem Bohdana Wodiczki jest Krzysztof Wodiczko, jeden z polskich artystów nowoczesnych.

Przypisy

Bibliografia

• Biografia na stronie culture.pl
• Bohdan Wodiczko na zdjęciach w bibliotece Polona