Boks na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1952 – waga musza mężczyzn
 | |
|---|---|
 | |
 |
| Boks na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1952  | |
|---|---|
| waga musza | mężczyźni |
| waga kogucia | mężczyźni |
| waga piórkowa | mężczyźni |
| waga lekka | mężczyźni |
| waga lekkopółśrednia | mężczyźni |
| waga półśrednia | mężczyźni |
| waga lekkośrednia | mężczyźni |
| waga średnia | mężczyźni |
| waga półciężka | mężczyźni |
| waga ciężka | mężczyźni |
Turniej bokserski w wadze muszej (do 51kg) rozgrywany w ramach Igrzysk Olimpijskich w 1952 w Helsinkach. Zawody trwały od 28 lipca do 2 sierpnia 1952 na Messuhalli I. W turnieju wzięło udział 27 zawodników, każdy z innego kraju. W ramach turnieju rozegrano 26 walk z zaplanowanych 27, jedna walka nie odbyła się ze względu na nie stawienie się reprezentanta Wietnamu Południowego. Trzy walki zakończyły się przed czasem.
Mistrz olimpijski sprzed czterech lat, Pascual Pérez z Argentyny nie wystąpił na igrzyskach w Helsinkach. W turnieju wzięli udział mistrz Europy z 1951 roku Aristide Pozzali z Włoch oraz wicemistrz Hein van der Zee z Holandii. Brązowi medaliści tamtych mistrzostw wystąpili na Igrzyskach Olimpijskich 1952 w wadze koguciej[1]. W zawodach nie wziął udziału żaden z medalistów Mistrzostw Europy w 1949 roku[2]. Zwycięzcą został 18-letni reprezentant Stanów Zjednoczonych Nathan Brooks.
Hala
Zawody odbyły się w Messuhalli I, w której oprócz zawodów bokserskich odbyły się konkurencje gimnastyczne oraz zapaśnicze. Na płycie hali zostały wydzielone dwa ringi bokserskie, na których równolegle rozgrywano pojedynki[3].
Trybuny miały 4000 miejsc, jednakże podczas walk bokserskich ze względu na niewykorzystanie całej powierzchni boiska do hali mogło wejść 5376 kibiców, natomiast na finał ze względu na demontaż jednego z dwóch ringów 5856. Trybuny zostały podzielone na 4 klasy sektorów, na których były różne ceny biletów. Podczas finałów i półfinałów bilety kosztowały 2 100, 1 050, 600 i 300 natomiast na walki eliminacyjne odpowiednio 1050, 600, 450 i 300 marek fińskich[3].
Zapleczem treningowym był Käpylä Sports Park, w którym znajdowało się 6 pełnowymiarowych ringów bokserskich[3].
Media
Igrzyska w Helsinkach były transmitowane przez prasę i radio. Nie było transmisji telewizyjnych (oprócz kronik). Organizatorzy przygotowali w Messuhalli I 436 miejsc dla dziennikarzy (głównie reporterów prasowych). Dodatkowo było 12 stanowisk dla komentatorów w tym dwa dla komentatorów fińskich (język fiński i szwedzki). Samą liczbę relacjonujących dziennikarzy trudno ocenić, gdyż nie funkcjonował żaden system ewidencji, dodatkowo nie była ewidencjonowana liczba fotografów[3].
Tabela końcowa
| Lp. | Państwo | Zawodnik |
|---|---|---|
| 1. |  Stany Zjednoczone | Nathan Brooks |
| 2. |  RFN | Edgar Basel |
| 3. |  ZSRR | Anatolij Bułakow |
| 3. |  ZPA | Willie Toweel |
| 5. |  Korea Południowa | Han Su-an |
| 5. |  Wielka Brytania | Dai Dower |
| 5. |  Norwegia | Torbjørn Clausen |
| 5. |  Rumunia | Mircea Dobrescu |
| 9. |  Cejlon | Leslie Handunge |
| 9. |  Włochy | Aristide Pozzali |
| 9. |  Szwecja | Roland Johansson |
| 9. |  Austria | Alfred Zima |
| 9. |  Indie | Sakti Mazumdar |
| 9. |  Filipiny | Al Asuncion |
| 15. |  Birma | Basil Thompson |
| 15. |  Japonia | Yoshitarō Nagata |
| 15. |  Portoryko | Pablo Lugo |
| 15. |  Finlandia | Risto Luukkonen |
| 15. |  Dania | Kjeld Steen |
| 15. |  Węgry | Kornel Molnár |
| 15. |  Meksyk | Jesús Tello |
| 15. |  Argentyna | Alberto Barenghi |
| 15. |  Protektorat Saary | Helmut Hofmann |
| 15. |  Polska | Henryk Kukier |
| 15. |  Irlandia | Ando Reddy |
| 15. |  Francja | Abdel Amid Boutefnouchet |
| 15. |  Holandia | Hein van der Zee |
Walki
1/16 finału
| Mircea Dobrescu | 2-1 | Yoshitarō Nagata |
| Alfred Zima | 2-1 | Pablo Lugo |
| Nathan Brooks | 3-0 | Risto Luukkonen |
| Torbjørn Clausen | 2-1 | Kjeld Steen |
| Willie Toweel | 3-0 | Kornel Molnár |
| Leslie Handunge | 2-1 | Jesús Tello |
| Roland Johansson | 2-1 | Alberto Barenghi |
| Han Su-an | Nokaut | Helmut Hofmann |
| Edgar Basel | 3-0 | Henryk Kukier |
| Aristide Pozzali | 3-0 | Ando Reddy |
| Dai Dower | 3-0 | Abdel Amid Boutefnouchet |
| Al Asuncion | Nokaut | Basil Thompson |
| Anatolij Bułakow | 3-0 | Hein van der Zee |
| Sakti Mazumdar | wo |  Nguyễn Văn Của |
1/8 finału
| 30 lipca 1952 | Dai Dower | 3-0 | Leslie Handunge |
| 30 lipca 1952 | Anatolij Bułakow | 3-0 | Aristide Pozzali |
| 30 lipca 1952 | Mircea Dobrescu | 3-0 | Roland Johansson |
| 30 lipca 1952 | Nathan Brooks | 3-0 | Alfred Zima |
| 30 lipca 1952 | Han Su-an | 3-0 | Sakti Mazumdar |
| 30 lipca 1952 | Willie Toweel | 2-1 | Al Asuncion |
Basel i Clausen wolny los
1/4 finału
| 31 lipca 1952 | Willie Toweel | 3-0 | Han Su-an |
| 31 lipca 1952 | Anatolij Bułakow | 2-1 | Dai Dower |
| 31 lipca 1952 | Edgar Basel | Nokaut | Torbjørn Clausen |
| 31 lipca 1952 | Nathan Brooks | 3-0 | Mircea Dobrescu |
1/2 finału
| 1 sierpnia 1952 | Edgar Basel | 2-1 | Anatolij Bułakow |
| 1 sierpnia 1952 | Nathan Brooks | 3-0 | Willie Toweel |
Walki półfinałowe były zupełnie różne Niemiec Edgar Basel stoczył z Rosjaninem Anatolijem Bułakowem bardzo wyrównane starcie. Natomiast reprezentant Stanów Zjednoczonych Nathan Brooks, mimo trudnego starcia z Rumunem Dobrescu, dzień wcześniej pewnie pokonał Willie Toweela z Związku Południowej Afryki, który dodatkowo podczas walki nabawił się kontuzji ręki.
Finał
| 2 sierpnia 1952 | Nathan Brooks | 3-0 | Edgar Basel |
W finale spotkali się dwaj młodzi zawodnicy 18 letni Nathan Brooks oraz 21 letni Edgar Basel. Ze względu na różne oblicza rozgrywanego dzień wcześniej półfinału reprezentant Stanów Zjednoczonych był mniej zmęczony. W finale Brooks pewnie pokonał Niemca i zdobył swój jedyny złoty medal olimpijski, gdyż w 1953 został zawodowym pięściarzem[4].
Przypisy
- ↑ European Championship 1951 (ang.). [dostęp 2018-10-18].
- ↑ EuropeanChampionship 1949 (ang.). [dostęp 2018-10-18].
- ↑ a b c d OR1952.pdf (ang.). [dostęp 2011-05-02].
- ↑ Nate Brooks Boxer (ang.). [dostęp 2018-10-18].
Bibliografia
- profil na Sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-20)]. [dostęp 2014-08-12]
- Raport Olimpijski. library.la84.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-07)]. [dostęp 2014-08-12]
Media użyte na tej stronie
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
An icon that represents a gold medal
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
An icon that represents a silver medal
An icon that represents a bronze medal
.svg)
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Flag of Romania (24 September 1952 - 21 August 1965)
_(construction).png)
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
Flag of Romania (24 September 1952 - 21 August 1965)
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flaga Finlandii
.svg)
Flaga Wietnamu Południowego
.svg)
.svg)
.svg)