Bolesław Balcerowicz

Bolesław Balcerowicz

generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	17 lipca 1943 Marlewo
Przebieg służby
Lata służby	1962–2003
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Stanowiska	dowódca 2 i 12 Dywizji Zmechanizowanej, komendant Akademii Obrony Narodowej
Późniejsza praca	Profesor ISM UW, INP UW
Odznaczenia

Bolesław Kazimierz Balcerowicz (ur. 17 lipca 1943 w Marlewie) – generał dywizji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, profesor nauk wojskowych.

Życiorys

Służbę w SZ PRL rozpoczął w 1962, jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. W 1965 rozpoczął zawodową służbę wojskową w 40 pułku zmechanizowanym w Opolu, na stanowisku dowódcy plutonu, a potem kompanii piechoty zmotoryzowanej. W 1968 objął stanowisko dowódcy batalionu piechoty zmotoryzowanej w 12 pułku zmechanizowanym w Gorzowie Wielkopolskim.

W 1971 został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu 2 pułku czołgów średnich w Opolu. W 1973 został zastępcą dowódcy ds. liniowych 25 pułku zmechanizowanego tej dywizji. W latach 1975-1978 dowodził 6 pułkiem zmechanizowanym w Częstochowie.

Od 1980 był szefem sztabu 4 Dywizji Zmechanizowanej w Krośnie Odrzańskim. W latach 1985–1986 kierował Oddziałem Operacyjnym Sztabu Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu, skąd został skierowany na stanowisko dowódcy 2 Dywizji Zmechanizowanej w Nysie (1987–1989). W 1989 został awansowany na generała brygady. W latach 1989–1991 dowodził 12 Dywizją Zmechanizowaną w Szczecinie^[1]. W 1991 został komendantem Wydziału Strategiczno-Obronnego Akademii Obrony Narodowej w Warszawie. W 1998 awansował na stopień generała dywizji. W latach 2000–2003 był komendantem-rektorem Akademii Obrony Narodowej w Warszawie. W 2003 został przeniesiony w stan spoczynku.

Wykształcenie wojskowe

• Oficerska Szkoła Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu (1962–1965)
• Akademia Sztabu Generalnego im. Karola Świerczewskiego w Warszawie (1969–1971),
• Wojskowa Akademia Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. J. Woroszyłowa w Moskwie (1978–1980)
• Akademia Obrony Narodowej w Warszawie – studia doktoranckie (1992)
• GFC NATO Defence College w Rzymie.

Działalność naukowo-dydaktyczna i ekspercka

Doktorat z dziedziny nauk wojskowych obronił w 1992 (praca: Strategiczna obrona Rzeczypospolitej Polskiej lat dziewięćdziesiątych, promotor: Kazimierz Nożko), habilitował się w 1995 (praca: Problemy strategii obronnej państwa średniej wielkości), tytuł naukowy profesora otrzymał w 2000.

W 2003 został pracownikiem Zakładu Studiów Strategicznych Instytutu Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie prowadzi m.in. przedmioty „międzynarodowe stosunki wojskowe” oraz „nauka o wojnie i pokoju”. Następnie w Instytut Nauk Politycznych UW^[2]. Obecnie jego główną jednostką jest Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego.

Współpracuje również z ośrodkami eksperckimi, np. Centrum Stosunków Międzynarodowych^[3] czy Instytutem Obywatelskim^[4].

Jest autorem wielu publikacji naukowych, w tym książek:

• O pokoju, o wojnie: między esejem a traktatem, wyd. Rambler, Warszawa 2013.
• Siły zbrojne w stanie pokoju, kryzysu, wojny, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2010.
• Siły zbrojne w państwie i stosunkach międzynarodowych, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2006,
• Pokój i nie-pokój, Bellona, Warszawa 2001,
• Sojusz a obrona narodowa, Bellona, Warszawa 1999,
• Obronność państwa średniego, Bellona, Warszawa 1996,
• Wystarczalność obronna (współautor), Warszawa 1996.

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2015)^[5][6]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2000)^[7]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Wielki Krzyż Zasługi Orderu Republiki Federalnej Niemiec (2004)
• Doctor honoris causa Akademii Wojskowej Czech^[2]
• Doctor honoris causa Akademii Wojskowej Słowacji

Przypisy

Bibliografia

• Dariusz Faszcza: 12 Szczecińska Dywizja Zmechanizowana. 70 lat służby na Pomorzu Zachodnim (1945-2015). Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015. ISBN 978-83-63755-75-1.
• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I:A-H, Toruń 2010, s. 92-94.
• Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski, Marek Paszkowski, Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002), Wydawnictwo "Von Borowiecky", Warszawa 2002, s. 45 (z fotografią)
• Prof. dr hab. Bolesław Balcerowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2009-05-26] .
• Informacja na stronie WNPiSM UW