Bolesław Banaś

Bolesław Banaś
Data i miejsce urodzenia

17 marca 1912
Łódź

Data i miejsce śmierci

24 września 1991
Łódź

Zawód, zajęcie

ekonomista

Miejsce zamieszkania

Łódź

Narodowość

polska

Dzieci

Krystyna (ur. 1940), Mirosława (ur. 1942), Małgorzata (ur. 1952)

Nagrobek Bolesława Banasia na Starym Cmentarzu w Łodzi

Bolesław Banaś (ur. 17 marca 1912 w Łodzi, zm. 24 września 1991 tamże) – ekonomista, szermierz, sędzia, działacz sportowy, olimpijczyk z Londynu 1948.

Związany z łódzkimi klubami szermierczymi (ŁKS Łódź, ZZK Łódź, AZS Łódź). W latach 1951–1985 prezes Łódzkiego Okręgowego Związku Szermierczego. Uczestniczył jako sędzia w Mistrzostwach Świata szermierzy w latach 1953–1978.

Życiorys

Urodził się w łódzkiej rodzinie robotniczej. Matka Anna, z Zagórskich. Był absolwentem Państwowej Szkoły Handlowej Męskiej przy ul. Księży Młyn w Łodzi (1932). W latach 1933–1939 był urzędnikiem w Urzędzie Wojewódzkim w Łodzi.

Desygnowany do kadry narodowej na Olimpiadę w Helsinkach, która miała się odbyć w 1940 roku[1].

W okresie okupacji niemieckiej zatrudnił się jako księgowy w firmie ˌˌE. Heineˈˈ. Aresztowany został na początku 1942, we wrześniu 1944 osadzony w więzieniu na Radogoszczu i stąd 5 października 1944 r. wywieziony do obozu koncentracyjnego Gross-Rosen[2]. Stąd w 1945 r. ewakuowany w marszu śmierci na zachód i tam, w środkowych Niemczech, wyzwolony przez żołnierzy amerykańskich.

Do Łodzi powrócił w końcu 1945 r. i do emerytury pracował w łódzkiej spółdzielczości, m.in. był prezesem zarządu Spółdzielni Pracy Introligator[3].

Został pochowany na cmentarzu przy ulicy Ogrodowej w Łodzi[4].

Kariera sportowa

Uprawianie sportu rozpoczął w szkole średniej od siatkówki, zdobywając wraz z drużyną Absolwentów Łódź w 1930 r. srebrny medal w mistrzostwach Polski w siatkówce męskiej. Jednak na stałe związał się z szermierką; w tej dyscyplinie odniósł największe sukcesy. Karierę szermierczą rozpoczął w grupie uczniowskiej Wojskowego Klubu Sportowego DOK IV-Łódź (Dowództwa Okręgu Korpusu IV – Łódź). Tu przeszedł wstępne szkolenie sportowe i treningowe. Następnie związał się z Policyjnym Klubem Sportowym w Łodzi, w składzie którego wywalczył wielokrotnie, do wybuchu II wojny światowej, tytuły mistrza Łodzi we florecie, szabli i szpadzie. Z czasem dołożył do tych osiągnięć zwycięstwa w mistrzostwach Polski we florecie i w szpadzie.

Dzięki tym sukcesom sportowym został powołany do reprezentacji Polski w szermierce na XII Letnie Igrzyska Olimpijskie, które miały się odbyć w r. 1940, w Helsinkach. Ślubowanie złożył 16 maja 1939 w siedzibie YMCA w Łodzi[3].

Osiągnięcia w szermierce
  • 1936: 1 miejsce w Mistrzostwach Polski we florecie indywidualnie
  • 1938: 1 miejsce w Mistrzostwach Polski we florecie indywidualnie
  • 1939: 1 miejsce w Mistrzostwach Polski w szpadzie indywidualnie
  • 1946: 1 miejsce w Mistrzostwach Polski we florecie indywidualnie
  • 1946: 1 miejsce w Mistrzostwach Polski w szpadzie indywidualnie
  • 1947: 1 miejsce w Mistrzostwach Polski we florecie indywidualnie[4]

Nagrody i Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Narodowe Arch. Cyfrowe, sygn. 1–M–889–2 (ślubowanie łódzkich olimpijczyków).
  2. ↑ "Księga ewidencyjna łaźni więzienia radogoskiego"; [w:] zbiory Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi, sygn. A - 4565, karta 123.
  3. ↑ a b Bogusz Andrzej, Bolesław Banaś, olimpijczyk (1912–1991); [w:] "Gazeta Wyborcza-Łódź", 8 XI 2004, s. 8 (ˌˌPożegnaniaˈˈ)
  4. ↑ a b Bolesław Banaś. pkol.pl. [dostęp 2014-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-08)].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Bolesław, Aurelia Banasiowie's grave, Old Cemetery in Łódź, 2020-08.jpg
Autor: Maciek Szostek, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Aurelii i Bolesława Banasiów na Starym Cmentarzu w Łodzi