Bolesław Briks
.svg) | Ten artykuł od 2012-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| Data i miejsce urodzenia | 5 listopada 1901 |
|---|---|
| Data śmierci | 27 stycznia 1988 |
| Zawód, zajęcie | nauczyciel, działacz oświatowy |
| Odznaczenia | |
       | |
Bolesław Zachariasz Briks (ur. 5 listopada 1901 w Kałaharówce, zm. 27 stycznia 1988) – działacz oświatowy, pionier edukacji zawodowej w Szczecinie.
Życiorys
Bolesław Zachariasz Briks urodził się 5 listopada 1901 w Kałaharówce[1]. Był synem Józefa, rachmistrza żandarmerii[1], później komendanta powiatowego żandarmerii[2]. Miał siostrę Janinę (ur. 1905)[2]. 5 czerwca 1920 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum w Sanoku[3][4]. Studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, uzyskując w roku 1924 tytuł magistra inżyniera mechanika. Następnie pracował w szkolnictwie zawodowym w Sanoku (Miejskie Prywatne Seminarium Nauczycielskie Żeńskie[5]), Złoczowie oraz Lublinie, gdzie w latach 1931–35 był naczelnikiem wydziału III w Kuratorium. W latach 1935–39 był dyrektorem Państwowej Szkoły Budowy Maszyn w Grudziądzu.
Pierwsze lata wojny spędził w Warszawie, gdzie między innymi brał udział w tajnym nauczaniu oraz wykładał w Szkole im. Wawelberga i Rotwanda. Następnie musiał uciekać z Warszawy i osiadł we wsi Brzozowa w woj. lubelskim, gdzie kontynuował tajne nauczanie. Był aresztowany przez Gestapo i więziony na Zamku Lubelskim.
Po zakończeniu wojny wyjechał do Szczecina. Od lipca 1946 roku był naczelnikiem Wydziału Szkolnictwa Zawodowego szczecińskiego kuratorium. Równocześnie był współorganizatorem Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie i doprowadził do rozpoczęcia w grudniu 1946 roku kursu zerowego. W roku 1949 został dyrektorem Dyrekcji Okręgowej Szkolnictwa Zawodowego. W latach 1952–53 wykładał na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Szczecińskiej (Katedra Technologii Budowy Maszyn). Poza zajęciami dydaktycznymi pełnił funkcję prodziekana w latach 1955–57.
Po przejściu na emeryturę w roku 1965, kontynuował pracę w szkolnictwie zawodowym, angażując się równocześnie w działalność społeczną w ramach NOT-u, SIMP-u oraz ZNP.
Obaj jego synowie Andrzej i Wojciech byli zasłużonymi wychowawcami młodzieży i wykładowcami wyższych uczelni w Szczecinie (w tej chwili obaj na emeryturze).
Za swoją wieloletnią i ofiarną pracę oraz działalność społeczną został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego, Złotą Odznaką „Gryfa Pomorskiego"”, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz licznymi odznaczeniami stowarzyszeniowymi.
Zamieszkiwał przy ulicy Sienkiewicza w Szczecinie[6].
Jego imieniem nazwany został jeden z parków w Szczecinie (w dzielnicy Pogodno).
Przypisy
- ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1913/14 (zespół 7, sygn. 61). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 168.
- ↑ a b Państwowe Gimnazjum Wyższe w Sanoku. Katalog główny, Rok 1918/1919. s. 408, 560.
- ↑ XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: Fundusz Naukowy, 1921, s. 44.
- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-03-06].
- ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. R. 2. Warszawa / Lwów: 1926, s. 374.
- ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 118.
Media użyte na tej stronie
Baretka Odznaki 1000-lecia Państwa Polskiego
Autor: Kapitel, Licencja: CC0
Głaz upamiętniający Bolesława Briksa w Szczecinie
Baretka: Złoty Medal Zwycięstwa i Wolności
Autor:
Kolekcja należy do muzeum: Muzeum użytkownika pieczarek
[na:] myvimu.com, Licencja: CC BY-SA 2.0Odznaka Honorowa Gryfa Pomorskiego