Bolesław Chomicz

Grób Bolesława Chomicza na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Bolesław Chomicz (ur. 27 maja 1878 w Jaroszówku k. Nowogródka, zm. 15 maja 1959) – polski działacz społeczny, jeden z organizatorów polskiej straży pożarnej.

Życiorys

Urodził się 27 maja 1878 w Jaroszówku k. Nowogródka, w rodzinie Wojciecha Adalberta i Idalii z Jakubowskich[1]. Do szkoły średniej uczęszczał w Grodnie, gdzie rozpoczął działalność konspiracyjną. W 1901 ukończył studia na wydziale prawa uniwersytetu w Kijowie. Po studiach podjął pracę w Zarządzie Ubezpieczeń Wzajemnych Budowli od Ognia w Opatowie.

W 1905, za działalność propolską stracił pracę i został skazany przez władze rosyjskie na dwa miesiące więzienia. Po wyjściu z więzienia pracował jako pedagog w Łodzi, pisując do Ekonomisty i Zorzy.

Od 1909 pracował w Warszawskim Towarzystwie Ubezpieczeń, które wysłało go na studia na wydziale administracyjnym politechniki w Akwizgranie oraz na praktykę do Paryża.

Po powrocie do Warszawy zajął się działaniami na rzecz usprawnienia służb pożarniczych. Organizował nowe jednostki Towarzystwa Ochotniczych Straży Pożarnych oraz pomagał w udoskonalaniu istniejących jednostek. Doprowadził do powstania Przeglądu Pożarniczego (grudzień 1912) i był jego redaktorem naczelnym do 1914. Współpracując z Józefem Tuliszkowskim tworzył ruch strażacki niezależny od centralistycznej organizacji rosyjskiej. W 1916 został prezesem Związku Floriańskiego[2].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pracował nad zjednoczeniem ruchów strażackich z trzech zaborów. We wrześniu 1921 roku odbył się zjazd zjednoczeniowy, na którym powołano Główny Związek Straży Pożarnych RP. Bolesław Chomicz został pierwszym prezesem.

Po przewrocie majowym odszedł z pożarnictwa. Pracował jako adwokat. W 1928 zorganizował Komunalną Kasę Oszczędności powiatu warszawskiego.

We wrześniu 1939 został ranny w obronie Warszawy, a po wyzdrowieniu współtworzył Strażacki Ruch Oporu „Skała”.

Po II wojnie pracował nad reaktywacją Straży Pożarnych, był prezesem Zarządu Przymusowego Związku Straży Pożarnych RP. Nie zgadzając się na upolitycznienie straży, w grudniu 1947 wycofał się z działalności. W 1950 przejął kierownictwo rodzinnej firmy ogrodniczej.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 217-1,2-10)[3].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1939, s. 39. [dostęp 2021-07-05].
  2. ↑ Bolesław Chomicz – żarliwy Polak – patriota, kreator polskiego ochotniczego ruchu strażackiego | Związek Ochotniczych Straży Pożarnych RP, www.zosprp.pl [dostęp 2017-06-07] (pol.).
  3. ↑ Cmentarz Stare Powązki: CHOMICZOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-10-25].
  4. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Bolesław Chomicz grób.JPG
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Bolesława Chomicza na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie