Bolesław Ciechanowski

Bolesław Ciechanowski

podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	19 marca 1897 Orzeł
Data śmierci	w kwietniu 1940
Przebieg służby
Lata służby	do 1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	73 Pułk Piechoty 13 Dywizja Piechoty 44 Pułk Piechoty 64 Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca batalionu piechoty szef sztabu dywizji zastępca dowódcy pułku dowódca pułku piechoty
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa Kampania wrześniowa
Odznaczenia

Bolesław Ciechanowski (ur. 19 marca 1897 w Orle^[1], zm. w kwietniu 1940) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Mieczysława. 19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej^[2]. 1 czerwca 1921 nadal pełnił służbę w 21 pułku piechoty w Warszawie^[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 706. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był wciąż 21 pułk piechoty^[4]. W 1923 roku pełnił służbę w 73 pułku piechoty w Katowicach na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy II batalionu detaszowanego w Szczakowej^[5]. W następnym roku został przesunięty na stanowisko dowódcy III batalionu, a w 1925 roku dowódcy I batalionu^[6][7]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 221. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[8]. Z dniem 2 listopada 1926 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1926–1928^[9]. Z czasów studiów zachowały się dwie odmienne opinie o Ciechanowskim, jedna francuskiego dyrektora nauk Wyższej Szkoły Wojennej Louisa Faury'ego: „Umysł chaotyczny, nie nadaje się do pracy w sztabach”, i druga opinia, polskiego komendanta szkoły gen. Aurelego Serdy-Teodorskiego: „Bardzo dobry oficer, nadaje się na wszelkie stanowiska sztabowe”. Z dniem 31 października 1928, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie^[10]. 20 września 1930 został przeniesiony do 13 Dywizji Piechoty w Równem na stanowisko szefa sztabu^[11][12]. 17 stycznia 1933 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 i 10. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[13]. 28 czerwca 1933 został przeniesiony do 44 pułku piechoty w Równem na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[14]. Od 18 października 1936 do 4 lutego 1937 pełnił obowiązki dowódcy tego oddziału^[15]. W 1938 roku został przeniesiony do 64 pułku piechoty w Grudziądzu na stanowisko dowódcy pułku.

Na czele tego pułku walczył w kampanii wrześniowej 1939. 1 września w czasie bitwy nad Osą został ranny w nogę^[16][17]. Ewakuowany przez Warszawę do szpitala w Brześciu nad Bugiem^[18]. Po przekazaniu szpitala przez Niemców Rosjanom, aresztowany 25 października 1939, wywieziony 2 kwietnia 1940^[19][20]. Prawdopodobnie został zamordowany na mocy decyzji Biura Politycznego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików) z dnia 5 marca 1940 i figuruje na nieodnalezionej dotychczas tzw. białoruskiej liście katyńskiej^[21].

Był mężem Jadwigi z domu Grentza^[22], ojcem emigracyjnego historyka Jana Mieczysława Ciechanowskiego^[23] oraz Wojciecha (ur. 1935)^[18].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (26 marca 1921)^[24][25]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[26]
• Złoty Krzyż Zasługi (17 marca 1930)^[27]
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, zezwolenie 1929)^[28]

Zobacz też

• Awanse generalskie oficerów II Rzeczypospolitej Polskiej z 2007
• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• Zbrodnia katyńska

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Mieczysław Fularski: Zarys historii wojennej 21-go Warszawskiego Pułku Piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Jerzy Kirchmayer: Pamiętniki. Warszawa: Książka i Wiedza, 1962.
• Władysław Chudy. W sowieckim więzieniu w Brześciu nad Bugiem. „Zeszyty Historyczne”. 61/358, s. 111–128, 1982. Paryż: Institut Litteraire S.A.R.L. 
• Konrad Ciechanowski: Armia „Pomorze” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1983. ISBN 83-11-06793-7.
• Jan M. Ciechanowski: Powstanie Warszawskie. Zarys podłoża politycznego i dyplomatycznego. Pułtusk-Warszawa: Bellona, 2009. ISBN 978-83-11-11575-0.
• Witold Jarno: 13 Dywizja Piechoty w wojnie 1939 roku. Pruszków: Wydawnictwo Ajaks, 2012. ISBN 978-83-11-10206-4.

• Lista obywateli polskich mogących figurować na tzw. białoruskiej liście katyńskiej. Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, 2012.