Bolesław Drobiński

Bolesław Henryk Drobiński

Ghandi

7 zwycięstw
major pilot
Data i miejsce urodzenia	23 października 1918 Ostróg nad Horyniem
Data i miejsce śmierci	26 lipca 1995 Chiddingfold
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego RAF
Jednostki	65 dywizjon RAF dywizjon 303 dywizjon 317
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa (bitwa o Anglię)
Odznaczenia

Bolesław Henryk Drobiński (ur. 23 października 1918 w Ostrogu nad Horyniem, zm. 26 lipca 1995 w Chiddingfold) – major pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, as myśliwski II wojny światowej, kawaler Virtuti Militari.

Życiorys

Syn Felicjana. W 1934 roku odbył swój pierwszy lot na szybowcu Wrona w Goleszowie, niedaleko Cieszyna. Maturę zdał w Dubnie. 2 stycznia 1938 r. wstąpił do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Absolwent 13 promocji, 11 lokata^[1]. W kampanii wrześniowej nie brał udziału, przez Rumunię i Włochy dotarł do Francji. Jako jeden z pierwszych wyjechał następnie do Wielkiej Brytanii. Wstąpił do Polskich Sił Powietrznych, posiadał numer służbowy RAF 76731^[2].

W sierpniu 1940 roku przeszedł przeszkolenie w 7 OTU w Old Sarum. 11 września 1940 roku otrzymał przydział do 65 dywizjonu RAF stacjonującego w Turnhouse, w którym walczył w czasie bitwy o Anglię^[3]. 15 lutego 1941 roku został ranny podczas lotu na Supermarine Spitfire Mk. II (nr P7829). Od 2 marca 1941 w dywizjonie 303^[4]. 15 maja 1941 roku, w ramach operacji Rhubarb, wspólnie z ppor. Marianem Bełcem uszkodził na lotnisku St. Inglevert samolot Junkers Ju 52. W drodze powrotnej do Anglii ostrzelali statek towarowy, który zatonął w wyniku pożaru^[5].

21 czerwca 1941 podczas operacji Circus 17 Drobiński ciężko uszkodził samolot niemieckiego asa Adolfa Gallanda^[6][7], który przymusowo lądował na brzuchu. 19 września na uroczystej zbiórce dywizjonu został odznaczony brytyjskim krzyżem Distinguished Flying Cross^[8].

18 marca 1942 roku instruktor w 58 OTU w Grangemouth^[9]. Powrócił do dywizjonu 303 9 sierpnia i 15 grudnia objął dowództwo nad eskadrą "A"^[10]. 9 kwietnia 1943 ponownie przebywał na odpoczynku operacyjnym w 58 OTU jako instruktor. Od 18 października 1943 roku dowódca eskadry "B" w dywizjonie 317. 3 kwietnia 1944 roku objął funkcję adiutanta Ministra Obrony Rządu RP na uchodźstwie. 26 września 1944 roku objął dowództwo dywizjonu 303^[11]. 25 kwietnia 1945 roku poprowadził dywizjon 303 do ostatniego lotu bojowego, w trakcie którego 255 bombowców Avro Lancaster zbombardowało rezydencję Adolfa Hitlera Berghof w Berchtesgaden^[12]. Po rozwiązaniu Polskich Sił Powietrznych służył w 61 OTU, od 20 marca 1946 r. pełnił funkcję polskiego oficera łącznikowego przy dowództwie 11 Grupy RAF^[10].

Zdemobilizowany w 1948 roku, nie zdecydował się na powrót do komunistycznej Polski. Początkowo pracował w przemyśle naftowym w Ameryce, w 1954 roku osiedlił się na wsi w Surrey w Anglii i zajął się prowadzeniem farmy teścia. W 1960 otrzymał brytyjskie obywatelstwo. Zmarł w 1995 roku^[13].

W 1943 roku w Anglii ożenił się, miał dwóch synów i córkę^[14].

Wizerunek pilota został umieszczony na samolocie myśliwskim MiG-29 nr 89 z 23 Bazy Lotnictwa Taktycznego^[15].

Zwycięstwa powietrzne

Na liście Bajana zajmuje 23. pozycję z wynikiem 7 zestrzeleń pewnych oraz 1 i 1/3 prawdopodobnych – wszystkie w dywizjonie 303^[16]

• 18 czerwca 1941 – dwa Bf 109
• 21 czerwca 1941 – Bf 109
• 22 czerwca 1941 – Bf 109
• 25 czerwca 1941 – Bf 109
• 3 lipca 1941 – Bf 109
• 7 lipca 1941 – 1/2
• 13 marca 1942 – Bf 109

prawdopodobne

• 6 lipca 1941 – 1/3 Bf 109
• 24 lipca 1941 – Bf 109
• 24 października 1941 – Bf 109

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 9176^[17]
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie (15 lipca 1941, 20 kwietnia 1942, 5 stycznia 1946)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1990)^[18]
• Medal Lotniczy - dwukrotnie
• Polowa Odznaka Pilota
• brytyjskie Distinguished Flying Cross

Przypisy

Bibliografia

• Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07695-2. OCLC 834110269.
• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
• Józef Zieliński: 303 Dywizjon Myśliwski Warszawski im. Tadeusza Kościuszki. Warszawa: Bellona, 2003. ISBN 83-11-09630-9. OCLC 830493548.
• Józef Zieliński, Wojtek Matusiak, Robert Gretzyngier: Polscy lotnicy w Bitwie o Anglię. Warszawa: Bellona, 2015. ISBN 978-83-11-13984-8. OCLC 924759692.
• Konrad Rydłowski: Bolesław Drobiński. s. 1. [dostęp 2019-08-25]. (pol.).