Bolesław Frej
 Płk Bolesław Frej (1919) | |
 generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia | 23 sierpnia 1873 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 29 czerwca 1950 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 3 Pułk Strzelców Polskich |
| Stanowiska | dowódca pułku piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg){kind=small} | |
Bolesław Frej (ur. 23 sierpnia 1873 w Klimonowiczach[1] k. Mohylewa, zm. 29 czerwca 1950 w kolonii Karasiówka, w gm. Ryki, pow. garwoliński[2]) – generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
Kształcił się w szkołach wojskowych. Ukończył Szkołę Junkrów w Kijowie. W 1894 podporucznik i oficer zawodowy armii rosyjskiej. Walczył w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904–1905.
W I wojnie światowej na froncie niemieckim. W latach 1915–1918 w polskich formacjach przy armii rosyjskiej. Grudzień 1915 – maj 1918 dowódca batalionu: w Legionie Puławskim, w Brygadzie Strzelców Polskich, potem dowódca 3 pułku strzelców polskich. Ranny w walkach z Niemcami.
16 grudnia 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego i mianowany dowódcą I Brygady Dywizji Litewsko-Białoruskiej, potem w 2 Dywizji Litewsko Białoruskiej na froncie wojny polsko-bolszewickiej, dowódca Okręgów Etapowych „Płoskirów” i „Tarnopol”. 22 maja 1920 zatwierdzony został z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika. 3 maja 1922 zweryfikowany w tym samym stopniu ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 2. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. Styczeń 1921 – kwiecień 1927 komendant Obszaru Warownego Dęblin.
1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 1. lokatą w korpusie generałów[4].
Od 30 kwietnia 1927 w stanie spoczynku. Osiadł w Rykach pow. Garwolin, potem we wsi Karasiówka. W 1944 stracił nogę na skutek działań wojennych.
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 93 wg autorów generał urodził się w miejscowości Klimowice.
- ↑ Kosk 1998 ↓, s. wg autora generał zmarł w 1954 roku w Garwolinie.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 19.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 131 z 17.12.1924 r.
- ↑ Wiadomości bieżące. Z miasta. Nowi kawalerowie Virtuti militari. „Kurjer Warszawski”, s. 5, Nr 147 z 31 maja 1922.
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 60)
Bibliografia
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski Niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 1 A – Ł. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998. ISBN 83-87103-55-1.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Naramiennik generała brygady Wojska Polskiego (1919-39).
Poświęcenie świetlicy i przedszkola Związku Rezerwistów RP w osadzie Irena k. Dęblina; 1933. Grupa uczestników uroczystości. Widoczni m.in. ks. Pogonowski, gen. Bolesław Frej, weteran powstania styczniowego Aleksander Uchnast, M. Sokólska, starosta puławski Mieczysław Lutman, dowódca 15 pp ppłk Władysław Wojakowski, dyrektor gimnazjum Bolesław Piwoński (prawdopodobnie siedzą w tej kolejności od lewej do prawej w 1. rzędzie). Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-P-1828
Oficerowie 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej w Wołkowysku, z płk Bolesławem Freyem pośrodku; 1919
Bolesław Frej płk