Bolesław Gawiński

Bolesław Gawiński
Ilustracja
Bolesław Gawiński (przed 1911)
Data urodzenia

1868

Data i miejsce śmierci

26 marca 1928
Sanok

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Zawód, zajęcie

sędzia

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor

Małżeństwo

Zofia

Dzieci

Marianna, Władysław, Stanisław

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Bolesław Mieczysław Gawiński (ur. 1868, zm. 26 marca 1928 w Sanoku) – polski doktor praw, sędzia.

Życiorys

Dom przy ul. Bartosza Głowackiego 19 w Sanoku
Nagrobek Bolesława Gawińskiego

Bolesław Mieczysław Gawiński[a] urodził się w 1868[1]. Pochodził ze Słabca na obszarze Królestwa Polskiego[2]. Podjął studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Podczas studiów został członkiem założonej w czerwcu 1890 w Tarnowie tajnej organizacji szkolno-akademickiej pod nazwą Liga Narodowa (wraz z nim m.in. Stanisław Augustyński, Wacław Borzemski, Jan Stapiński), za co był objęty śledztwem władz austriackich i był zagrożony aresztowaniem[3]. Po uwięzieniu Stapińskiego, mając 21 lat był objęty aktem oskarżenia z 24 czerwca 1891 przed trybunałem orzekającym we Lwowie w sprawie o przynależność do Ligi Narodowej (zarzucono mu pełnienie funkcji naczelnika Stapińskiego oraz kasjera związku), czemu Gawiński wraz z towarzyszami zaprzeczył[4]. W połowie 1895 uzyskał stopień doktora praw na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[2].

Był praktykantem sądowym, po czym decyzją C. K. Wyższego Sądu Krajowego we Lwowie na początku stycznia 1896 został mianowany auskultantem sądowym w C. K. Sądzie Krajowym we Lwowie[5]. Od około 1898 był adjunktem w C. K. Sądzie Powiatowym w Rawie[6]. Jako adjunkt sądowy na początku sierpnia 1899 został przeniesiony do C. K. Sądu Powiatowego w Baligrodzie[7], gdzie pracował w kolejnych latach[8]. We wrześniu 1902 został przeniesiony z Baligrodu i mianowany na stanowisko sekretarza C. K. Sądu Powiatowego w Podwołoczyskach[9]. Następnie został przeniesiony ponownie do C. K. Sądu Powiatowego w Baligrodzie, gdzie pracował jako najwyższy urzędnik: od około 1903 w randze radcy[10], od około 1904 jako sędzia[11], od około 1909 jako radca sądu krajowego[12], a od około 1910 figurował także jako naczelnik[13]. Następnie został przeniesiony do C. K. Sądu Obwodowego w Sanoku, gdzie od około 1911 był radcą[14], od około 1912 radcą sądu krajowego[15], również podczas I wojny światowej do 1918[16]. W 1913 został wybrany zastępcą przewodniczącego sądu przysięgłych[17]. Podczas I wojny po 1915 w gronie sędziów galicyjskich został powołany do składu sądu apelacyjnego w Lublinie[18]. Był wykładowcą prawa cywilnego i handlowego na zakończonym 12 sierpnia 1917 I-ym kursie nauk administracyjno-społecznych dla urzędników przyszłej administracji polskiej[19].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do służby sądowniczej II Rzeczypospolitej. Postanowieniem Naczelnika Państwa z 30 sierpnia 1919 został mianowany wiceprezesem Sądu Okręgowego w Sanoku[20][21] i sprawował to stanowisko w latach 20.[22] do śmierci[23].

Prywatnie pasjonował się pszczelarstwem, w 1912 obok Ludwika Sikory prowadził wykłady i ćwiczenia praktyczne w tym zakresie podczas kursu ogrodniczo-pszczelniczego dla więźniów sanockiego więzienia[24]. Był przewodniczącym wydziału Towarzystwa Ogrodniczo-Pszczelniczego w Sanoku[25][26]. 17 maja 1911 został wybrany zastępcą przewodniczącego sanockiego oddziału towarzystwa „Eleutria”, propagującego wstrzemięźliwość od napojów alkoholowych[27]. Na przełomie lipca i sierpnia 1911 został sekretarzem rady nadzorczej Domu Handlowo-Przemysłowego w Sanoku[28][29]. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (1912)[30][31], w którym w 1913 zasiadł w sądzie honorowym[32]. Pod koniec 1912 został wybrany członkiem wydziału „Towarzystwa Bursy”, sprawującego pieczę nad Bursą Jubileuszową im. Cesarza Franciszka Józefa w Sanoku[33]. Został członkiem wydziału (zarządu) zawiązanego 22 maja 1919 Koła Przyjaciół Harcerstwa w Sanoku[34][35]. Był jednym z zastępców dyrektora Kasy Oszczędności miasta Sanoka (1927)[36].

Jego żoną była Zofia z domu Kosińska (ur. 1871)[37][38][39][b]. Ich dziećmi byli Marianna Stanisława (ur. 1899[40], nauczycielka szkół średnich[41], zamężna i osiadła w Szwajcarii), Władysław Stanisław (ur. 1901[42], inżynier leśnictwa[43] wzgl. rolnictwa, żonaty z Nadzieją Kott[44]), Stanisław Mieczysław (1904[45]-2000, drużynowy harcerski w Sanoku[46][47], lekarz ze stopniem doktora[48], major Wojska Polskiego, osiadły w Toruniu[39][49])[50][51]. Po przenosinach do Sanoka około 1911 Bolesław Gawiński zamieszkiwał przy ulicy Podgórze[52]. Później rodzina Gawińskich zamieszkiwała w Sanoku w domu przy ulicy Bartosza Głowackiego[53] pod numerem 146[54], po zmianie numeracji 19[c][55]. W latach 30. dom nabył i zamieszkał z rodziną lekarz weterynarii i oficer por. dr Ludwik Hellebrand[53].

Bolesław Gawiński zmarł 26 marca 1928 w Sanoku w wieku 59 lat[38][56][23][39][d]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku[38].

Odznaczenia

austro-węgierskie

Uwagi

  1. ↑ W niektórych wydaniach Szematyzmów z 1904-1911 był określany jako „Mieczysław Bolesław Gawiński”. W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Boleslaus Gawiński”.
  2. ↑ W latach 30. jego żona zamieszkiwała w Krakowie. Została pochowana na Cmentarzu Najświętszej Marii Panny w Toruniu, gdzie spoczął także ich syn Stanisław. Por. Marian Łysiak: Stanisław Mieczysław Gawiński (1904–2000). oil.org.pl. [dostęp 2016-10-26].
  3. ↑ W książce Paweł Kosina podał numer 18, jednak jest to pomyłka gdyż chodzi o numer 19. Por. Paweł Kosina: Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele. Sanok: Stowarzyszenie Przyjaciół Heleny Kosiny w Sanoku, 2006, s. 52. ISBN 83-924210-0-0.
  4. ↑ Parafialna księga zmarłych podała wiek 66 lat.

Przypisy

  1. ↑ Gawiński family. familylink.com. [dostęp 2016-10-26]. (ang.).
  2. ↑ a b Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 152, s. 3, 6 lipca 1895. 
  3. ↑ Wacław M. Borzemski: Pamiętnik tajnych organizacji niepodległościowych na terenie byłej Galicji w latach 1880-1897. Lwów: 1930, s. 49, 51, 52, 193.
  4. ↑ Wacław M. Borzemski: Pamiętnik tajnych organizacji niepodległościowych na terenie byłej Galicji w latach 1880-1897. Lwów: 1930, s. 56, 58, 60.
  5. ↑ Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”. Nr 17, s. 1, 23 stycznia 1896. 
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 52, 53.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 53, 56.
  6. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 63.
  7. ↑ Mianowania. „Słowo Polskie”. Nr 183, s. 1, 3 sierpnia 1899. 
  8. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 102.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 102.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 108.
  9. ↑ Mianowania i przeniesienia w sądownictwie. „Słowo Polskie”. Nr 456, s. 2, 19 września 1902. 
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 130.
  10. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 108.
  11. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 108.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 125.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 125.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 125.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 138.
  12. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 138.
  13. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 142.
  14. ↑ a b c Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 139.
  15. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 142.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 142.
  16. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1914. Wiedeń: 1914, s. 987.
    •Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1915. Wiedeń: 1915, s. 992.
    •Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1916. Wiedeń: 1916, s. 944.
    •Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1917. Wiedeń: 1917, s. 978.
    •Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1033.
  17. ↑ Rozmaite obwieszczenia. „Gazeta Lwowska”. Nr 222, s. 12, 27 września 1913. 
  18. ↑ Sędziowie galicyjscy w Królestwie Polskim. „Nowości Illustrowane”. Nr 6, s. 7, 9 lutego 1918. 
  19. ↑ Głos prowincji. Absolwenci kursu urzędniczego w Lublinie. „Głos”. Nr 219, s. 4, 29 sierpnia 1917. 
  20. ↑ Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”. Nr 212, s. 1, 14 września 1919. 
  21. ↑ Nominacje. „Kurier Polski”. Nr 235, s. 2, 16 września 1919. 
  22. ↑ Kalendarz powszechny „Haliczanin” na rok pański 1925. Lwów: 1925, s. 51.
    •Ogłoszenia, Upadłości. „Gazeta Lwowska”. Nr 76, s. 3, kwietnia 1926. 
    •Ogłoszenia, Upadłości. „Gazeta Lwowska”. Nr 199, s. 6, 1 września 1927. 
    •Kalendarz sądowy na rok 1927. Warszawa: 1927, s. 150.
    •Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz: Kalendarz sądowy na rok 1928. Warszawa: 1928, s. 75.
  23. ↑ a b Ruch służbowy w sądownictwie. Zmarli. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. Nr 9, s. 145, 1 maja 1928. 
  24. ↑ Kurs ogrodniczo-pszczelniczy dla więźniów. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 16, s. 2, 21 kwietnia 1912. 
  25. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 11 z 9 marca 1913. 
  26. ↑ Rozwój sadownictwa w powiecie sanockim od r. 1906–1913. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 12, s. 1-2, 16 marca 1913. 
  27. ↑ Kronika. Walne zgromadzenie sanockiego oddziału Eleuteryi. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 24, s. 3, 11 czerwca 1911. 
  28. ↑ Kronika. Dom Handlowo-Przemysłowy w Sanoku, Stowarz. zarejestr. z ogr. poręką. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 33, s. 3, 6 sierpnia 1911. 
  29. ↑ Ogłoszenie. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 18, s. 4, 5 maja 1912. 
  30. ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 14. ISBN 978-83-939031-1-5.
  31. ↑ Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 2009-11-29. [dostęp 2016-03-15].
  32. ↑ Zarząd. sokolsanok.pl. [dostęp 2016-06-18].
  33. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 50, s. 3, 15 grudnia 1912. 
  34. ↑ Kronika. Koło przyjaciół harcerstwa w Sanoku. „Ziemia Sanocka”. 14, s. 3, 1 czerwca 1919. 
  35. ↑ Czesław Mazurczak: Harcerstwo Sanockie 1910–1949. Kraków: Harcerska Oficyna Wydawnicza, 1990, s. 34.
  36. ↑ Księga pamiątkowa kas oszczędności w Małopolsce wydana z powodu 25-lecia istnienia Związku Polskich Kas Oszczędności we Lwowie. O działalności należących do Związku Małopolskich i dwóch śląskich (Bielsko i Cieszyn) kas oszczędności. Lwów: 1927, s. 86.
  37. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 155 (poz. 233).
  38. ↑ a b c Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 328 (poz. 38).
  39. ↑ a b c Marian Łysiak: Stanisław Mieczysław Gawiński (1904–2000). oil.org.pl. [dostęp 2016-10-26].
  40. ↑ Państwowe Gimnazjum Wyższe w Sanoku. Katalog główny, Rok 1918/1919. s. 622.
  41. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 149 (poz. 182).
  42. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1912/13 (zespół 7, sygn. 59). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 13.
  43. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 150 (poz. 200).
  44. ↑ Księga małżeństw (1924–1936). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 329.
  45. ↑ Państwowe Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku. Katalog główny, rok 1921/22 (zespół 7, sygn. 82). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 581.
  46. ↑ XXXVI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1921/1922. Sanok: 1922, s. 15, 24.
  47. ↑ Czesław Mazurczak: Harcerstwo Sanockie 1910–1949. Kraków: Harcerska Oficyna Wydawnicza, 1990, s. 57.
  48. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 150 (poz. 201).
  49. ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 124.
  50. ↑ Paweł Kosina: Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele. Sanok: Stowarzyszenie Przyjaciół Heleny Kosiny w Sanoku, 2006, s. 52-53. ISBN 83-924210-0-0.
  51. ↑ Paweł Kosina. Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele (cz. 4). „Góra Przemienienia”. Nr 25 (149), s. 18, 18 czerwca 2006. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. 
  52. ↑ Skorowidz powiatu sanockiego wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 42.
  53. ↑ a b Dorota Mękarska. Spacerkiem po mieście. Ulica Głowackiego. „Tygodnik Sanocki”. Nr 17, s. 6, 11 września 1991. 
  54. ↑ Państwowe Gimnazjum Wyższe w Sanoku. Katalog główny, Rok 1918/1919. s. 418.
  55. ↑ Paweł Kosina. Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele (cz. 4). „Góra Przemienienia”. Nr 25 (149), s. 20, 18 czerwca 2006. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. 
  56. ↑ Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. G 1928, (Tom , str. 318, poz. 38).
  57. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 224.

Media użyte na tej stronie

AT-T weiss-rot spange BAR.svg
Biało-czerwona baretka dla różnych tyrolskich odznaczeń – Austria.
AUT KuK Friedensbande BAR.png
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka: wstążka dla części odznaczeń cywilnych oraz niektórych odznaczeń wojskowych nadawanych w czasie pokoju (Friedensbande) dla odznaczeń austro-węgierskich:
Grave of Bolesław Gawiński at Central Cemetery in Sanok 1d.jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nagrobek Bolesława Gawińskiego na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.
Ord.Franz.Joseph-CAV.png
Autor: LuigiXIV, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nastrino da Cavaliere dell'Ordine Imperiale di Francesco Giuseppe (Austria)
Bolesław Gawiński.jpg
Bolesław Gawiński, sędzia C. K. Obwodowego w Sanoku (około 1910)
19 Głowackiego Street in Sanok (old).jpg
Dom przy ulicy Bartosza Głowackiego 19 w Sanoku. Widok na początku XX wieku.