Bolesław Halerz

Bolesław Halerz

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	13 maja 1929 Czermna
Data i miejsce śmierci	29 stycznia 2018 Poznań
Przebieg służby
Lata służby	1950–1990
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo ludowego Wojska Polskiego
Jednostki	9 Łużycki pułk czołgów 29 pułk lotnictwa myśliwskiego 38 pułk lotnictwa myśliwskiego OPL
Stanowiska	przewodniczący Komisji Kwalifikacyjnej na Klasy
Późniejsza praca	prezes Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP
Odznaczenia

Grób płka Bolesława Halerza na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu

Bolesław Halerz (ur. 13 maja 1929 w Czermnej, zm. 29 stycznia 2018 w Poznaniu) – pułkownik Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, doktor nauk wojskowych, pilot, prezes Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP.

Życiorys

Urodził się w miejscowości Czermna koło Jasła. Tam też rozpoczął naukę szkolną. W 1950 roku został wcielony do odbycia służby wojskowej do 9 Łużyckiego pułku czołgów w Słupsku. W kwietniu 1951 przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Lotniczej nr 5 w Radomiu. W 1952 ukończył szkołę i został promowany na pierwszy stopień oficerski.

Następnie skierowany do 29 pułku lotnictwa myśliwskiego w Ornecie. Służąc w tej jednostce przeszedł kolejne szczeble lotniczej i dowódczej kariery od szeregowego pilota do dowódcy eskadry włącznie. W latach 1956–1958 służył w 38 pułku lotnictwa myśliwskiego OPL w Powidzu na stanowisko pomocnika dowódcy pułku.

Przez kolejne 8 lat (1958–1966) był wykładowcą w Wyższej Szkole Pilotów w Modlinie (w kolejnych latach znana jako Centrum Szkolenia Lotniczego). W latach 1966-1969 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP. Po ukończeniu ASG zostaje wyznaczony na stanowisko starszego pomocnika szefa Oddziału Studiów Programowania w Dowództwie Wojsk Lotniczych w Poznaniu, które pełnił do kwietnia 1973. Ukończył również kurs metodyczny dla kadry operacyjno- taktycznej Wojsk Lotniczych.

W 1977 uzyskał stopień doktora nauk wojskowych w Akademii Sztabu Generalnego przedstawiając pracę na temat pokonywania obrony przeciwlotniczej przeciwnika. W kwietniu 1978 roku objął prestiżowe stanowisko Przewodniczącego Komisji Kwalifikacyjnej na Klasy, które pełnił przez blisko 12 lat, do 30 czerwca 1990. Od grudnia 1978 był również docentem w Wyższej Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie. Służbę wojskową zakończył 20 listopada 1990 roku.

Podczas 40-letniej służby w lotnictwie wykonywał loty na samolotach Po-2, Jak-18, Jak-23, TS-8 Bies, TS-11 Iskra, MiG-15, Lim-2. W powietrzu spędził prawie 2500 godzin.

Po przejściu w stan spoczynku był działaczem Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP, posiadał legitymację członkowską nr 25. Od września 1992 roku wiceprzewodniczący Zarządu Głównego, od 7 czerwca 1995 prezes Zarządu Głównego stowarzyszenia. Funkcję prezesa w stowarzyszeniu pełnił przez 14 lat. Od 8 czerwca 2009 roku Prezes Honorowy Zarządu Głównego stowarzyszenia. Zmarł 29 stycznia 2018 w Poznaniu w wieku 88 lat. Pochowany w Kwaterze Lotników na poznańskim cmentarzu komunalnym Miłostowo.

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• nagroda resortowa MON za pracę doktorską
• statuetka Ikara
• nagroda Błękitne Skrzydła przyznana za całokształt wybitnej działalności dla lotnictwa polskiego przez Krajową Radę Lotnictwa i redakcję Skrzydlatej Polski (2009)

Bibliografia

• biogram na stronie internetowej Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP, dostęp: 2019-11-25
• Lotnicze Wspomnienia, dostęp: 2019-11-25
• Seniorzy Lotnictwa Wojskowego RP w dęblińskim Muzeum, dostęp: 2019-11-25
• Bolesław Halerz : Nekrologi, dostęp: 2019-11-25