Bolesław Jakubiak

Bolesław Jakubiak
Ilustracja
podpułkownik łączności
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1891
Radzikowo

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń, RFSRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Legiony Polskie,
Wojsko Polskie

Jednostki

5 Pułk Piechoty,
36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej,
1 Pułk Łączności,
2 Pułk Łączności,
13 Kresowa Dywizja Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920-1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Bolesław Jakubiak (ur. 4 marca 1891 w Radzikowie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik łączności Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Wacława i Rozalii z Piotrowskich. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Ursynowie. 10 sierpnia 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 5 pułku piechoty do kryzysu przysięgowego, internowany w Szczypiornie i Łomży. W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 36 pułku piechoty. W czasie wojny polsko-bolszewickiej służył w grupie gen. Aleksandrowicza, dowództwie Grupy „Bug” i następnie w dowództwie Frontu Galicyjsko-Wschodniego. W okresie międzywojennym był dowódcą kompanii w I batalionie telegraficznym oraz w Szefostwie Łączności DOK IV. W latach 1923–1927 służył w 1 Pułku Łączności, a następnie w DOK I, w Departamencie Inż. MSWojsk. jako kierownik Referatu Regulaminów. Od 1929 był dowódcą 2 Pułku Łączności i dowódcą 6 Batalionu Telegraficznego, od 1931 szefem łączności 13 DP i komendantem kadry 2 Batalionu Telegraficznego. W 1934 r. został dyrektorem nauk w Szkole Podchorążych Saperów, a następnie wykładowcą w Szkole Podchorążych Inżynierów i Saperów. W latach 1936–1938 został zarządcą Głównej Składnicy Wojsk Łączności.

Po agresji ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 wzięty do niewoli sowieckiej, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na Liście Wywózkowej 022/3 z 9 kwietnia 1940 r., poz. 31.

Życie prywatne

Żonaty z Elżbietą z Gajkowskich, miał synów: Jerzego, Lecha i Sławomira.

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Dekret Naczelnego Wodza nr 12845 z dn. 17.05.1922 r.
  2. ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  3. ↑ M.P. z 1929 r. Nr 123, poz. 302 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.

Bibliografia

  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie