Bolesław Kon
 Bolesław Kon (1934) | |
| Data i miejsce urodzenia | 9 grudnia 1906 Warszawa |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 czerwca 1936 Warszawa |
| Instrumenty | fortepian |
| Gatunki | muzyka poważna |
Bolesław Kon (ur. 9 grudnia 1906 w Warszawie, zm. 10 czerwca 1936 tamże) – polski pianista żydowskiego pochodzenia, laureat III nagrody na II Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina[1].
Życiorys
Młodość i wykształcenie
Urodził się w ubogiej żydowskiej rodzinie, w której nie było tradycji muzycznych. Podczas I wojny światowej uczył się w Konserwatorium Moskiewskim u Konstantego Igumnowa. W latach 1924–1928 studiował w Polsce, najpierw w Wyższej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (klasy Bolesława Domaniewskiego i Aleksandra Michałowskiego), a następnie w Konserwatorium Warszawskim (klasa Zbigniewa Drzewieckiego). Studia ukończył z wyróżnieniem[2].
Kariera pianistyczna
Po studiach przeniósł się do Krakowa, gdzie w latach 1929–1931 był profesorem w klasie fortepianu w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego. Oprócz działalności pedagogicznej koncertował w wielu miastach Polski[3]. W 1932 wziął udział w II Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina. Dotarł do finału, gdzie zgromadził tyle samo punktów, co Abram Lufer. Ówczesny regulamin konkursu nie przewidywał nagród ex aequo, więc o kolejności miejsc zdecydowało losowanie. W wyniku zastosowania tej procedury Kon zajął III miejsce, a Lufer IV[4]. Kon otrzymał też nagrodę dla najlepszego Polaka w konkursie[5].
W 1933 zwyciężył w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w Wiedniu[6]. Po sukcesach konkursowych zaczął występować w wielu europejskich krajach (Francja, Holandia, Włochy, Rumunia, Austria i Węgry). Koncertował też w Polsce podczas imprez organizowanych przez Stowarzyszenie Miłośników Dawnej Muzyki, Towarzystwo Współczesnej Muzyki Polskiej i Organizację Ruchu Muzycznego. W jego repertuarze były utwory m.in. Siergieja Rachmaninowa i Fryderyka Chopina, ale nie pozostawił żadnych nagrań muzycznych[7].
10 czerwca 1936 popełnił samobójstwo w Warszawie[6]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 239-2-13)[8].
Przypisy
- ↑ Wysocki 1987 ↓, s. 26.
- ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 61.
- ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 62.
- ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 64.
- ↑ Wysocki 1987 ↓, s. 25.
- ↑ a b Bolesław Kon (pol.). ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2020-12-31].
- ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 63.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: LUDWIK KON, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-01-31].
Bibliografia
- Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 61–63. ISBN 83-910515-1-X.
- Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.
Linki zewnętrzne
- Bolesław Kon, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2021-12-15].
Media użyte na tej stronie
Pianista Bolesław Kon