Bolesław Mierzejewski

Bolesław Mierzejewski
Ilustracja
Bolesław Mierzejewski
Data i miejsce urodzenia

7 października 1887
Warszawa, Polska

Data i miejsce śmierci

7 października 1980
Katowice, Polska

Zawód

aktor, śpiewak, reżyser

Współmałżonek

1.Ewelina Szymańska; 2.Władysława I.v.Korol z d.Lazar[1]

Lata aktywności

1905–1980

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy
Tablica pamiątkowa na fasadzie budynku przy ul. Gliwickiej 9 w Katowicach

Bolesław Mierzejewski, pseudonim Szeliga (ur. 7 października 1887 w Warszawie, zm. 7 października 1980 w Katowicach) − aktor filmowy i teatralny, śpiewak operetkowy, reżyser.

Życiorys

Był synem Stanisława i Joanny z domu Charlee. Pochodził z zubożałej po 1863 roku szlachty. Był uczniem warszawskiego Liceum im. Konopczyńskiego, z którego został wyrzucony za udział w strajku szkolnym w 1905.

Zadebiutował w grudniu 1905 roku w Warszawskiej Drużynie Dramatycznej. W latach 1908–1909 w trakcie nauki w Szkole Aplikacyjnej przy WTR występował w przedstawieniach teatrów: Rozmaitości, Małego i Letniego. Po skończeniu szkoły, został zaangażowany do Teatru Małego. W trakcie swojej dalszej kariery był członkiem zespołów: Teatru Miejskiego w Grodnie (1934–35), Teatru Ziemi Pomorskiej w Toruniu (1935–37), Teatru Nowego w Poznaniu (1936), Teatrów Miejskich we Lwowie (1937–38), Teatru Miejskiego w Bydgoszczy (1938–39), Operetki Poznańskiej (1939).

Przed wojną występował również w teatrach operetkowych i kabaretach w Warszawie („Morskie Oko”, „Cyrulik Warszawski”, „Banda”, „Znicz” i inne).

Od roku 1916 grał w filmie. Niekwestionowaną popularność zdobył jako pierwszy amant polskiego kina przedwojennego. Najsłynniejszą była rola Ordynata Michorowskiego w Trędowatej (1926).

W czasie wojny pracował jako kelner w kawiarni "Znachor", w której kasjerem był jego przyjaciel Karol Adwentowicz. W tym czasie poznał ukrywającą się w Warszawie wraz z trójką dzieci Władysławę Korol (z domu Lazar), wdowę po poległym w sierpniu 1940 r. Józefie Korolu, pierwszym komendancie Okręgu Śląskiego ZWZ[2]. Był członkiem Armii Krajowej i brał udział w powstaniu warszawskim[3].

W 1946 roku przeprowadził się wraz z poślubioną Władysławą Korol na stałe do Katowic, gdzie urodził się ich syn Ksawery[2]. Do śmierci w 1980 roku mieszkał przy ul. Gliwickiej 9. W Katowicach występował do 1976 r. w Teatrze Śląskim, a do końca życia był zaliczany w poczet członków zespołu. W radiu i telewizji pojawiał się głównie jako śpiewak operetkowy.

21 lipca 1972 został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy[4].

Jest autorem wspomnień Maraton z Melpomeną (Wydawnictwo: Śląsk, Katowice 1980).

Bolesław Mierzejewski spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 198-4-13/14)[5][6].

Grób Bolesława Mierzejewskiego na Starych Powązkach

Przedstawienia teatralne (wybór)

  • 1918 – Krysia Leśniczanka teatr „Nowości”
  • 1919 – Orfeusz w piekle Teatr Stołeczny
  • 1920 – Gri-gri
  • 1920 – Księżniczka Czardasza
  • 1920 – Choć na świecie dziewcząt roje
  • 1920 – Sybilla
  • 1923 – Wróg kobiet
  • 1923 – Bajadera
  • 1923 – Frasquita
  • 1925 – Księżniczka w masce
  • 1926 – Wieszczka wód teatr „Nowości”
  • 1926 – Manewry jesienne
  • 1926 – Cnotliwa Zuzanna
  • 1926 – Halo. Nowości teatr „Nowości”
  • 1926 – Królowa
  • 1928 – Najpiękniejsza z kobiet
  • 1929 – Jasnowłosy Cygan, teatr „Znicz”
  • 1931 – Damski raj, teatr „Kometa”
  • 1932 – Hip, hip, hura „Morskie Oko”

Filmografia

  • 1973 – Sanatorium pod klepsydrą jako Franciszek Józef, postać w panoptikum
  • 1951 – Gromada jako Szwagier młynarza, sekretarz sądu
  • 1951 – Młodość Chopina jako Profesor Linde
  • 1935 – Manewry miłosne
  • 1935 – Wacuś
  • 1933 – Romeo i Julcia jako Komisarz policji
  • 1932 – Księżna Łowicka
  • 1930 – Dusze w niewoli jako Jerzy Sielski
  • 1929 – Mocny człowiek jako Dyrektor teatru Ateneum
  • 1929 – Tajemnica skrzynki pocztowej
  • 1928 – Przedwiośnie jako Hipolit Wielosławski
  • 1926 – Trędowata jako Waldemar Michorowski
  • 1923 – Od kobiety do kobiety jako Tenor operowy Henryk Arto
  • 1922 – Chłopi jako Syn organiściny
  • 1922 – Kizia - Mizia jako Fonsio
  • 1919 – Kobieta, która widziała śmierć
  • 1919 – Przestępcy jako Zdzisław Ruszczyc
  • 1916 – Pod jarzmem tyranów jako Henryk, narzeczony Marii

Przypisy

  1. Bolesław Mierzejewski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-10].
  2. a b Henryk Szczepański: Legenda ulicy Gliwickiej [w:] "Śląsk" R. XIII, nr 12 (146), grudzień 2007, s. 42-46
  3. Powstańcze biogramy [dostęp: 2012-12-05]
  4. Lista odznaczonych w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 201 z 22 lipca 1972. 
  5. Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.
  6. Cmentarz Stare Powązki: STASIO MIERZEJEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-02-17].

Bibliografia

  • Bogdan Snoch: Górnośląski Leksykon Biograficzny. Suplement do wydania drugiego. Katowice: Muzeum Śląskie, 2006, s. 80. ISBN 83-60353-11-5.
  • Zbigniew Adrjański: Kalejdoskop estradowy : leksykon polskiej rozrywki 1944-1989 : artyści, twórcy, osobistości. Warszawa: Bellona, 2002. ISBN 83-11-09191-9.
  • Ludwik Sempoliński: Wielcy artyści małych scen. Warszawa: Czytelnik, 1977.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Order Sztandaru Pracy 1 klasy BAR.svg
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Bolesław Mierzejewski.png
Bolesław Mierzejewski - tenor operetkowy i artysta dramatyczny
Grób Bolesława Mierzejewskiego.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Bolesława Mierzejewskiego na Starych Powązkach
Katowice - plaque of Boleslaw Mierzejewski.jpg
tablica pamiątkowa, poświęcona Bolesławowi Mierzejewskiemu, umieszczona na fasadzie budynku przy ul. Gliwickiej 9 w Katowicach