Bolesław Mikiewicz (1895–1959)

Bolesław Zygmunt Mikiewicz
major dyplomowany piechoty major dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

6 maja 1895
Przeworsk

Data śmierci

1959

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Formacja

Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie

Jednostki

42 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920-1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Bolesław Zygmunt Mikiewicz[a] (ur. 6 maja 1895 w Przeworsku, zm. 1959) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 6 maja 1895 w Przeworsku, w ówczesnym powiecie łańcuckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Bolesława (1869–1925), adwokata, i Katarzyny Wiktorii (1869–1959), córki Zygmunta Węclewskiego. Miał dziewięcioro rodzeństwa, a wśród nich brata Bronisława (1899–1942) – majora łączności Wojska Polskiego[2].

W 1913 złożył maturę z odznaczeniem w c. k. Gimnazjum III w Krakowie[3]. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[4].

16 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 1 Pułku Piechoty[4]. 1 maja 1916 został mianowany chorążym piechoty[5]. 6 lipca 1916 pod Wołczeckiem, w trzecim dniu bitwy pod Kostiuchnówką, dostał się do rosyjskiej niewoli[6].

4 marca 1919 jako chorąży byłych Legionów Polskich i byłego II Korpusu został przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany z dniem 1 lutego 1919 podporucznikiem piechoty[7]. 1 grudnia 1919 został mianowany z dniem 1 grudnia 1919 porucznikiem w piechocie[8].

14 listopada 1921 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu normalnego 1921–1923[9]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 498. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. 1 października 1923, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego został przeniesiony do 58 Pułku Piechoty w Poznaniu[11]. Następnie został przydzielony do Oddziału IV Sztabu Generalnego[12], a w 1925 przeniesiony do 52 Pułku Piechoty w Złoczowie[13].

W listopadzie 1926 został przydzielony z 52 pp do Biura Ogólno-Administracyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko referenta[14]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku[15]. 12 kwietnia 1927 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 11. lokatą w korpusie oficerów piechoty[16]. W kwietniu 1928 został przesunięty we wspomnianym biurze na stanowisko pełniącego obowiązki szefa wydziału przepisów[17][18]. Z dniem 1 marca 1932 został przeniesiony do 42 Pułku Piechoty w Białymstoku na stanowisko dowódcy batalionu[19][b][21]. Od 2 do 31 marca tego roku był przydzielony z 42 pp do Biura Og. Adm. MSWojsk[22]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[23], a następnie przeniesiony w stan spoczynku.

Bolesław Zygmunt Mikiewicz w 1928 zawarł związek małżeński z Marcelą Olszewską (1901–1985), z którą miał trzy córki urodzone w Białymstoku: Zdzisławę (1929–1935), Bożennę Antoninę Malwinę (1933–1990) i Marię Honoratę Izabelę (ur. 1934).

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ W marcu 1932 ogłoszono sprostowanie imion i daty urodzenia mjr. dypl. Bolesława Mikiewicza z „Bolesław ur. 6 października 1894” na „Bolesław Zygmunt ur. 6 maja 1895”[1].
  2. ↑ Tym samym unieważniono jego przeniesienie z dniem 1 stycznia 1932 do 80 pp na stanowisko dowódcy batalionu, ogłoszone 23 października 1931[20].

Przypisy

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 265.
  2. ↑ Dramowicz 2011 ↓, s. 252-253.
  3. ↑ Sprawozdanie 1913 ↓, s. 131.
  4. ↑ a b Żołnierze Niepodległości ↓.
  5. ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 29.
  6. ↑ VII Lista strat 1916 ↓, s. 15.
  7. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 29 z 15 marca 1919, poz. 908.
  8. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 98 z 28 grudnia 1919, poz. 4146.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 155, 408, 1500.
  10. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 45.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 585.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 11, 147, 353.
  13. ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 14.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 50 z 24 listopada 1926 roku, s. 413.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku. Dodatek Nr 1, s. 3.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 118.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 174.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 124, 179, 1097.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 232.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 328.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29, 572.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 251.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
  24. ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  25. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29.
  26. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Orzełek legionowy.svg
Orzełek legionowy
PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).