Bolesław Pytel
 pułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 lipca 1883 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 20 czerwca 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 39 Pułk Piechoty Strzelców Lwowskich |
| Stanowiska | dowódca batalionu piechoty |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  _2r_BAR.svg){kind=small}     | |
Bolesław Wilhelm Pytel (ur. 1 lipca 1883 w Hołyniu, zm. 20 czerwca 1940 w Palmirach) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Bolesław Wilhelm Pytel urodził się 1 lipca 1883 roku w Hołyniu, w ówczesnym powiecie kałuskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Bolesława i Walerii[1]. Ukończył seminarium nauczycielskie i nauczycielski kurs matematyczno-przyrodniczy[1].
W czasie I wojny światowej, od 14 sierpnia 1914, walczył w Legionach Polskich. Był oficerem 3 pułku piechoty i 4 pułku piechoty Legionów. 11 listopada 1914 roku awansował na chorążego, 20 sierpnia 1915 roku – podporucznika, a 1 lipca 1916 roku – porucznika[2]. Uczestnik przejścia II Brygady Legionów na Ukrainę. Następnie służył w II Korpusie Wschodnim i dywizji gen. L. Żeligowskiego na Kubaniu i w Odessie[1].
W 1920 roku pełnił służbę w 30 pułku Strzelców Kaniowskich. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony w stopniu majora, w piechocie, ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920 roku, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[3]. W okresie od 27 sierpnia 1920 roku do 27 lutego 1921 roku dowodził 39 pułkiem piechoty Strzelców Lwowskich.
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 221. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W 1923 roku dowodził II batalionem 78 pułku piechoty w Baranowiczach[4][5]. 20 października 1923 roku został przeniesiony do 7 pułku piechoty Legionów w Chełmie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[6]. 3 października 1924 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 10 batalionu granicznego w Krasnem nad Uszą[7]. 1 grudnia 1924 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 59. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8][9]. 31 października 1927 roku został przeniesiony z KOP do 52 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Złoczowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[10]. 26 kwietnia 1928 roku został mianowany dowódcą 26 pułku piechoty w Gródku Jagiellońskim[11]. 24 grudnia 1929 roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 14. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12][13][14]. Z dniem 31 sierpnia 1933 roku został przeniesiony w stan spoczynku[15].
Był członkiem prezydium honorowego Małopolskiego Strażackiego Klubu Sportowego „Leopolia”[16]. Był kierownikiem Bratniej Pomocy, członkiem zarządu Lwowskiego Oddziału Związku Legionistów Polskich[17], komendantem Koła Czwartaków, prezesem Okręgu Warszawskiego Związku Kaniowczyków i Żeligowczyków oraz komendantem okręgowym Junackiego Hufca Pracy. Był także redaktorem i wydawcą tygodnika „Reduta” we Lwowie[1].
Na podstawie zarządzenia personalnego L.dz. 3846/IV-1 szefa Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych pułkownik w stanie spoczynku Bolesław Wilhelm Pytel, zamieszkały na ulicy Felińskiego 18 m. 1 (Żoliborz Oficerski) został powołany do służby stałej, wyznaczony dowódcą Gdańskiej Brygady Obrony Narodowej i zobowiązany do stawienia się 5 września 1939 roku o godz. 12.00 u generała brygady Kazimierza Sawickiego w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego przy ul. Myśliwieckiej 3/5/7[18].
Rozstrzelany 20 czerwca 1940 roku w Puszczy Kampinoskiej pod Palmirami. Po wojnie jego ciało zostało ekshumowane i pochowane na cmentarzu w Palmirach.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6719
- Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)[19]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie, po raz pierwszy w 1921)[20]
- Złoty Krzyż Zasługi[1]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[1]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 249. [dostęp 2021-09-20].
- ↑ Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 9.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, poz. 671.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 208, 835, tu jako datę urodzenia podano 1 lipca 1883 roku..
- ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 349, 401.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 67 z 20 października 1923 roku, s. 715.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 75 z 21 lipca 1925 roku, s. 395.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 732.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 138, 344, tu jako datę urodzenia podano 31 stycznia 1889 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 331.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 136.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 21 z 24 grudnia 1929 roku, s. 438.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 42, 165, tu jako datę urodzenia podano 31 stycznia 1889 roku.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 18, 556.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 126.
- ↑ Wiadomości bieżące. Walne zgromadzenie M. S. K. S.. „Słowo Polskie”. Nr 275, s. 7, 7 października 1931.
- ↑ Nowy zarząd Związku Legjonistów. „Gazeta Lwowska”. Nr 29, s. 3, 1 lutego 1934.
- ↑ Gdańska Brygada Obrony Narodowej? Twoje forum o wojnach światowych
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
- ↑ „W zamian za otrzymane wstążeczki biało-amarantowe b. armii gen. Hallera”, Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2097 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 42, s. 1666)
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
- Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy
Baretka: Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.