Bolesław Szwaczyk

Bolesław Szwaczyk

komandor
Data i miejsce urodzenia	22 marca 1900 Stara Pecyna
Data i miejsce śmierci	12 września 2002 Gdynia
Przebieg służby
Siły zbrojne	Polska Marynarka Wojenna
Jednostki	Wojsko Polskie Marynarka Wojenna (II RP) Polska Marynarka Wojenna
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Bolesław Szwaczyk (ur. 22 marca 1900 w Starej Pecynie, zm. 12 września 2002 w Gdyni) − lekarz wojskowy, oficer Polskiej Marynarki Wojennej, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, żołnierz Armii Krajowej.

Życiorys

Bolesław Szwaczyk pochodził z rodziny chłopskiej. W listopadzie 1918 roku, jako osiemnastolatek, brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich. Dwa lata później wstąpił jako ochotnik do wojska, biorąc udział w działaniach wojny polsko-bolszewickiej. Za tę kampanię został odznaczony Orderem Odrodzenia Polski. W 1922 roku wstąpił do Szkoły Podchorążych Sanitarnych w Warszawie i w sześć lat później uzyskał dyplom ukończenia studiów medycznych na Uniwersytecie Warszawskim. Po odbyciu obowiązkowego, dwuletniego stażu szpitalnego został lekarzem w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu.

W 1934 roku przeniesiono go do 14 dywizjonu artylerii konnej, stacjonującego w Białymstoku. Rok później otrzymał promocję do stopnia kapitana i został skierowany na przeszkolenie morskie oraz oddelegowany do Marynarki Wojennej. Był starszym lekarzem kadry szeregowych floty w Gdyni Oksywiu, a od 1938 roku, jako następca Augustyna Dolatkowskiego, lekarzem Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej w Toruniu, wkrótce przeniesionej do Bydgoszczy.

Po ataku Niemiec na Polskę w 1939 roku został z personelem szkoły ewakuowany na wschód i trafił doniewoli radzieckiej. Wkrótce uciekł z transportu i powrócił do rodzinnej wsi. Podczas okupacji niemieckiej pracował jako lekarz i konspiracyjnie udzielał pomocy medycznej stacjonującym w okolicy oddziałom partyzanckim Armii Krajowej. W 1944 roku został lekarzem Wojskowej Komendy Uzupełnień 2. Armii LWP w Białymstoku. Wkrótce awansował do stopnia majora i otrzymał przeniesienie do tworzonej na nowo Marynarki Wojennej. Był organizatorem i pierwszym ordynatorem Oddziału Chorób Wewnętrznych Szpitala Marynarki Wojennej w Gdyni a od 1949 roku zastępcą szefa Służby Zdrowia MW. W 1953 roku został w trybie natychmiastowym przeniesiony do rezerwy, co uzasadniano jego sanacyjną przeszłością.

Po przejściu do cywila Bolesław Szwaczyk został lekarzem w jednej z gdyńskich przychodni, a wkrótce jej kierownikiem. Pracował również w ambulatorium Państwowej Szkoły Morskiej. Po przejściu na emeryturę w 1968 roku pozostał aktywnym zawodowo, między innymi prowadząc zajęcia dydaktyczne dla oficerów floty handlowej i uczestnicząc w konferencjach naukowych Katedry Medycyny Morskiej Wojskowej Akademii Medycznej. W 1990 roku został awansowany do stopnia komandora, zaś w 2000, w setną rocznicę urodzin, odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł w wieku 102 lat i został pochowany z honorami wojskowymi na cmentarzu w Małym Kacku. W pogrzebie uczestniczył między innymi dowódca Marynarki Wojennej, admirał floty Ryszard Łukasik.

Wspomnienia komandora Bolesława Szwaczyka zostały opublikowane w wydanym w 2004 roku przez Akademię Marynarki Wojennej zbiorze Moja droga na morze. Jubileuszowe wspomnienia absolwentów oksywskiej Alma Mater.

Bibliografia

• Kazimierz Dęga, Kazimierz Kaczmarek: Kmdr dr med. Bolesław Szwaczyk. Wspomnienie pośmiertne. „Przegląd Morski” nr 6/2003, ISSN 0137-7205.