Bolesław Witczak

Bolesław Witczak
Data i miejsce urodzenia

8 marca 1966
Szamotuły

Prezes Unii Polityki Realnej
Okres

od 7 czerwca 2008
do 19 lutego 2011

Przynależność polityczna

Unia Polityki Realnej

Poprzednik

Stanisław Żółtek (p.o.)

Następca

Bartosz Józwiak

Bolesław Witczak (ur. 8 marca 1966 w Szamotułach) – polski przedsiębiorca i polityk, prezes Unii Polityki Realnej w latach 2008–2011.

W 1981 roku skończył naukę w Szkole Handlowej, w 1988 roku został uczniem Instytutu Technologii Drewna w Poznaniu. W latach 2001–2005 studiował logistykę w Wyższej Szkole Komunikacji i Zarządzania w Poznaniu, w której zdobył dyplom. W 2002 roku wziął udział w kursie „Teoria Ograniczeń” organizowany przez Institute/Velocity Management Group Abrahama Y. Goldratta.

W 1992 roku przystąpił do Unii Polityki Realnej, której struktury zorganizował w Szamotułach. W wyborach parlamentarnych w 2005 roku startował do Sejmu z listy Platformy Janusza Korwin-Mikke (jak cała UPR), natomiast dwa lata później wystartował z listy Ligi Polskich Rodzin (w ramach porozumienia Liga Prawicy Rzeczypospolitej) w okręgu pilskim. Od 5 listopada 2007 roku przewodniczył wielkopolskim strukturom partii, a od 2 czerwca 2008 roku – podkarpackim.

7 czerwca 2008 roku Konwentykl wybrał go na prezesa partii w miejsce pełniącego obowiązki Stanisława Żółtka i jego poprzednika Wojciecha Popieli[1]. W 2009 roku poprowadził kampanię wyborczą do Europarlamentu, doprowadzając do rejestracji list partii we wszystkich okręgach[2]. Sam wystartował z pierwszego miejsca warszawskiej listy[3], co wywołało konflikt z Januszem Korwin-Mikkem[4]. W tych wyborach partia osiągnęła na poziomie kraju wynik 1,1%[4] (81 146 głosów). Bolesław Witczak wyraził zadowolenie z wyniku partii[5], mimo że był on słabszy niż w wyborach europejskich pięć lat wcześniej. W okresie wyborów liczba członków partii zaczęła maleć, ale nadal wynosiła ok. 650[6].

W 2009 roku były prezes UPR Janusz Korwin-Mikke zagroził odejściem z partii, jeśli ówczesne władze otrzymają absolutorium[7]. Część działaczy wzywała Bolesława Witczaka do dymisji – do wniosku przychyliło się 9 z 13 członków Konwentyklu (potrzebna większość 4/5)[8], ale w listopadzie 2009 roku organ ten odrzucił wniosek[9]. Wkrótce potem Janusz Korwin-Mikke odszedł z UPR, argumentując swą decyzję małą medialnością prezesa i niegospodarnością przy kampanii wyborczej[8].

W wyborach samorządowych w 2010 roku zamierzał ubiegać się o stanowisko radnego sejmiku województwa wielkopolskiego, jednak partii nie udało się tam zarejestrować list.

9 stycznia 2010 roku Konwentykl UPR po raz pierwszy w historii powołał na prezesa kobietę, dotychczasową I wiceprezes partii – Magdalenę Kocik[10], jednak część działaczy UPR zakwestionowała legalność Konwentyklu[11]. 17 lutego 2010 zwołali oni Konwentykl, na którym obrany na prezesa został Stanisław Żółtek[12]. We wrześniu 2010 roku sąd rejestrowy uznał wybór Magdaleny Kocik na prezesa partii za nieważny, pozostawiając w rejestrze jako prezesa Bolesława Witczaka[13]. Kolejny Konwentykl z 19 lutego 2011 roku wybrał w jego miejsce na prezesa Bartosza Józwiaka. W marcu 2011 roku Sąd Okręgowy w Warszawie odrzucił wniosek o wpisanie Stanisława Żółtka do ewidencji jako prezesa partii[14]. 12 lipca tego samego roku jego apelacja została odrzucona przez warszawski sąd apelacyjny[15]. 12 września 2011 roku Sąd Okręgowy w Warszawie wpisał do ewidencji partii politycznych Bartosza Józwiaka jako prezesa UPR[16].

W 2014 roku Bolesław Witczak kandydował w wyborach samorządowych do sejmiku województwa wielkopolskiego z list Ruchu Narodowego[17], którego częścią stała się wcześniej UPR (pozostając odrębną partią).

Życie prywatne

Od 1996 roku jest żonaty, ma synów Antoniego i Jana.

Przypisy

  1. ↑ Bolesław Witczak nowym prezesem Unii Polityki Realnej. nczas.com, 8 czerwca 2008.
  2. ↑ UPR zainaugurował kampanię wyborczą. interia.pl, 9 maja 2009.
  3. ↑ Wybory do Parlamentu Europejskiego 2009 > Okręgi > Warszawa. pkw.gov.pl.
  4. ↑ a b Apel członka UPR z 20. letnim stażem do członków KNP. ruchwolnosci.pl, 25 września 2012.
  5. ↑ Bolesław Witczak: wynik UPR to nie jest klęska. bankier.pl, 8 czerwca 2009.
  6. ↑ Grzegorz Pustkowiak: Bezdroża UPR JK-M i KNP. fronda.pl.
  7. ↑ Adam Wawrzyniec: Bolesław Witczak do Korwin Mikkego: „Mimo wszystko dziękuję Panu”. nczas.com, 18 października 2009.
  8. ↑ a b Janusz Korwin-Mikke: Dlaczego wystąpiłem z UPR?. korwin-mikke.pl, 18 października 2009. [dostęp 2015-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 marca 2015)].
  9. ↑ Janusz Korwin-Mikke: Witczak pozostał prezesem UPR. korwin-mikke.pl, 22 listopada 2009. [dostęp 2015-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-04)].
  10. ↑ Magdalena Kocik nowym prezesem UPR!. upr.org.pl, 10 stycznia 2010.
  11. ↑ Krzysztof Pawlak: Próba operetkowego puczu w Unii Polityki Realnej. asme.pl, 10 stycznia 2010.
  12. ↑ Protokół z posiedzenia Konwentyklu Unii Polityki Realnej w dniu 17 lutego 2010 r.. jurewicz.org.pl.
  13. ↑ Adam Wawrzyniec: Bałagan (prawny) w UPR. nczas.home.pl, 29 września 2010. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-21)].
  14. ↑ Unia Polityki Realnej jest jedna!. upr.org.pl, 31 marca 2011.
  15. ↑ Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie. upr.org.pl, 12 lipca 2011.
  16. ↑ Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie. upr.org.pl, 12 września 2011.
  17. ↑ Profil na portalu wyborysamorzadowe2014.pl. [dostęp 2015-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-28)].

Linki zewnętrzne

Prezesi Unii Polityki Realnej