Bonawentura Esteve Flores

Błogosławiony
Bonawentura z Puzol OFMCap.
Buenaventura de Puzol
Buenaventura (Julio) Esteve Flores
prezbiter
męczennik
Data i miejsce urodzenia

9 października 1897
Puzol

Data i miejsce śmierci

26 września 1936
Gilet

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

11 marca 2001
Plac Świętego Piotra
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

26 września i 22 września (w grupie 233 męczenników)

Szczególne miejsca kultu

Archidiecezja walencka

Bonawentura Esteve Flores znany też jako Bonawentura z Puzol, (hiszp.) Buenaventura (Julio) Esteve Flores (ur. 9 października 1897 w Puzol na terenie wspólnoty walenckiej, zm. 26 września 1936 w Gilet) – hiszpański błogosławiony Kościoła katolickiego, męczennik, prezbiter, kapucyn, ofiara prześladowań antykatolickich okresu hiszpańskiej wojny domowej[1][2][3].

Życiorys

Był jednym z dziewięciorga dzieci Vicente Esteve i Josefy Flors[1]. Ochrzczony został w miejscowej parafii w dzień po urodzeniu otrzymując imię Julio[1]. Pierwsze nauki pobierał w niższym seminarium, a do zakonu kapucynów wstąpił 15 września 1913 r.[3][1] Śluby czasowe złożył 17 września 1914 r., a profesję wieczystą 18 września 1918 r.[1] Studia i tytuł doktora uzyskał w Rzymie na Uniwersytecie Gregoriańskim[3]. Sakrament święceń kapłańskich otrzymał tamże[3] 26 marca 1921 r. z rąk arcybiskupa tytularnego Filippi Giuseppe Palica[1][4]. W Hiszpanii skierowany został do pracy dydaktycznej w Orihuela[1] jako wykładowca prawa kanonicznego i filozofii[3]. Realizując swoje powołanie, w ocenie współwyznawców, swoim stylem życia wskazywał wyznawane ideały, będąc jednocześnie żywym i wymownym znakiem Boga poświęcającym się przepowiadaniu Ewangelii i określany był jako człowiek Boży[1]. Był kaznodzieją, ojcem duchownym głoszącym roztropnie i z inteligencją Słowo Boże, będąc budującym przykładem pokory i dobroci dla wiernych[1]. Gdy po wybuchu wojny domowej rozpoczęły się prześladowania katolików i napaści na klasztory, przebywał w klasztorze w Masamagrell[3]. Ukrył się w domu rodzinnym[3][5]. 24 września aresztowany został przez milicję i razem z grupą współwięźniów, w której znaleźli się jego ojciec i jeden z braci rozstrzelany w dwa dni później w Gilet[3][1]. Przed egzekucją udzielił absolucji około trzynastu współwięźniom i sam przygotował się do męczeńskiej śmierci[1][5]. Pochowany został na miejscowym cmentarzu w zbiorowej mogile[1].

Miejscem kultu Bonawentury z Puzol jest archidiecezja walencka[6]. Po ekshumacji dokonano translacji relikwii i spoczywają w kaplicy Męczenników kapucyńskich klasztoru św. Magdaleny w Massamagrell[1].

Proces informacyjny odbył się w Walencji w latach 1957–1959[7]. Beatyfikowany w pierwszej grupy wyniesionych na ołtarze męczenników z zakonu kapucynów zamordowanych podczas prześladowań religijnych 1936–1939[8][9], razem z Józefem Aparicio Sanzem i 232 towarzyszami, pierwszymi wyniesionymi na ołtarze Kościoła katolickiego w trzecim tysiącleciu przez papieża Jana Pawła II w Watykanie 11 marca 2001 roku[1][7].

Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest przez katolików w dzienną rocznicę śmierci (26 września), a także w grupie męczenników 22 września[9][5].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Beato Bonaventura da Puzol (Julio Esteve Flors) Sacerdote e martire (wł.). 2006-10-30. [dostęp 2013-06-12].
  2. ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 385. ISBN 978-83-7318-736-8.
  3. ↑ a b c d e f g h Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 403. ISBN 978-83-7318-736-8.
  4. ↑ Archbishop Giuseppe Palica (ang.). [dostęp 2013-06-12].
  5. ↑ a b c Directorio Franciscano. Santoral Franciscano; Beato Buenaventura de Puzol (hiszp.). [dostęp 2013-06-12].
  6. ↑ Santos y Mártires valencianos; Buenaventura de Puzol (hiszp.). [dostęp 2013-06-12].
  7. ↑ a b Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 405. ISBN 978-83-7318-736-8.
  8. ↑ José Aparicio Sanz Presbítero y 232 compañeros presbíteros, religiosos, religiosas y laicos mártires (hiszp.). [dostęp 2013-06-12].
  9. ↑ a b Alfonso Ramírez Peralbo, OFM Cap (postulator): Beati Martiri Spagnoli Cappuccini di Valencia (wł.). 2006-10-30. [dostęp 2013-06-12].

Linki zewnętrzne