Bonawentura Lenart

Bonawentura Lenart
Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1881
Oświęcim

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 1973
Warszawa

profesor
Specjalność: konserwacja zabytków
Uczelnia

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Wawrzyn Akademicki
Na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Bonawentura Lenart (ur. 8 sierpnia 1881 w Oświęcimiu, zm. 9 kwietnia 1973 w Warszawie) – polski grafik, liternik, konserwator, profesor warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Życiorys

Ukończył studia przemysłowo-artystyczne w Zurychu i Londynie. W latach 1909–1915 pracował jako kierownik wzorcowej pracowni konserwatorskiej w Krakowie. W 1913 był współzałożycielem z grupą innych artystów pracowni artystycznej Warsztaty Krakowskie zajmującej się projektowaniem, ale także wykonywaniem wzornictwa przemysłowego. Pracownia ta wzorowała się na Wiener Werkstätte. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich (pseudonim Wyklejka), zaszeregowany do intendentury 1 pułku piechoty Legionów I Brygady Legionów, a następnie przeniesiony do grupy prowiantowej tego pułku. Przeniesiony do rezerwy w 1919 w stopniu podporucznika.

Później zajmował się introligatorstwem i konserwacją książek, a także rękopisów. W latach 1919–1929 kierownik pracowni doświadczalnej liternictwa, drukarstwa i introligatorstwa przy Wydziale Sztuk Pięknych uniwersytecie w Wilnie. W 1929 założył w Bibliotece Narodowej Pracownię Konserwatorską. W latach 1929–1939 konserwator Biblioteki Narodowej. W 1936 utworzył Biuro Introligatorskie.

Po II wojnie światowej, zorganizował w Warszawie Pracownię Konserwacji Zabytków Grafiki i wykładał w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych od 1951 roku. W latach 1945–1955 kierownik pracowni konserwatorskiej Naczelnej Dyrekcji Muzeów i Ochrony Zabytków.

Sławę zyskał jako wynalazca szeregu ulepszeń w technice oprawy książki i stemplowych wyklejanek. Wykonał oprawy: Teka od Narodu Polskiego dla Ameryki (1926) i Połączenie Krakowa z Pogórzem (Magistrat krakowski Marchott, Muzeum techniczno-przemysłowe w Krakowie). Autor szeregu rozpraw z dziedziny drukarstwa i grafiki. Wydał: Konserwacja książki zabytkowej i jej oprawy (1926), Liternictwo (1928), Piękna książka (1928).

Pochowany wraz z żoną Pauliną (1888–1955), obok kwater żołnierzy batalionu „Zośka”, na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 20-2-30)[1]. Tuż przy nim pochowani są jego synowie: phm. ppor. Jan Lenart i ppor. Wojciech, żołnierze baonu „Zośka”, którzy zginęli w powstaniu warszawskim.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze, www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2020-06-07].
  2. ↑ M.P. z 1950 r. nr 6, poz. 58 „za zasługi położone dla Narodu i Państwa w dziedzinie (...), oświaty, nauki, kultury i sztuki”
  3. ↑ M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  4. ↑ M.P. z 1947 r. nr 149, poz. 894 „za zasługi położone w zabezpieczeniu arcydzieł kultury polskiej”.
  5. ↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 338 „za zasługi na polu pracy artystycznej”.
  6. ↑ M.P. z 1936 r. nr 261, poz. 461 „za wybitną działalność wydawniczą w dziedzinie literatury pięknej i zasługi na polu księgarstwa”.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL Wawrzyn Akademicki BAR.svg
Baretka: Wawrzyn Akademicki.
B Lenart Powazki.jpg
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Zuska (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC-BY-SA-3.0
Powązki wojskowe w Warszawie, grób Bonawentury Lenarta (fot Zu)