Bonifacy VII

Bonifacy VII

Franco

antypapież
Miejsce urodzenia	Rzym
Data śmierci	20 lipca 985
Miejsce pochówku	bazylika św. Piotra
Antypapież
Okres sprawowania	974, 984-985
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	rzymskokatolicki
Pontyfikat	984

Bonifacy VII (właśc. Franco; ur. w Rzymie, zm. 20 lipca 985) – antypapież w czerwcu 974 i od sierpnia 984 do 20 lipca 985^[1].

Życiorys

Był Rzymianinem, synem Ferruciusa^[1]. Wywodził się z kręgów zakonnych. W 972 został kardynałem-diakonem^[1]. Był popierany przez stronnictwo Krescencjuszy^[2]. Podczas gdy cesarz Otton II był zaabsorbowany sprawami w Niemczech, w 974 roku wybuchło powstanie przeciwko Benedyktowi VI^[1], który został wtrącony do więzienia i zamordowany^[2]. Ten czyn zwrócił uwagę hrabiego Sicco i ludu rzymskiego, który zmusił antypapieża do ucieczki^[1]. Bonifacy VII zrabował wtedy skarbiec Bazyliki Piotrowej i uciekł do Bizancjum^[2].

W 980 na krótko powrócił do Rzymu, lecz już wiosną 981 musiał ponownie uciekać^[1]. Po śmierci Ottona II w 983, przy niepopularności papieża Jana XIV powrócił do Rzymu w kwietniu 984^[1]. Natychmiast nakazał uwięzienie prawowitego papieża i otrucie go^[2]. Jego drugi pontyfikat trwał do śmierci w lipcu 985 – prawdopodobnie został zamordowany^[2]. Po śmierci, jego ciało zostało wystawione na widok publiczny; było przebijane włóczniami, wleczone przez ulice i porzucone na rynku^[2].

Zobacz też

• Antypapież
• Poczet papieży

Przypisy

Bibliografia

• Boniface VII (Antipope) (ang.). Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-03-11].