Boniowice (Ukraina)

Boniowice
ilustracja
Państwo Ukraina
ObwódFlag of Lviv Oblast.png lwowski
Rejonstarosamborski
Wysokość260 m n.p.m.
Populacja 
• liczba ludności

698
Nr kierunkowy+ 380 3238
Kod pocztowy82022
Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Boniowice”
Położenie na mapie Ukrainy
Ziemia49°35′30″N 22°49′53″E/49,591667 22,831389
Portal Ukraina

Boniowice (ukr. Боневичі) – wieś w rejonie starosamborskim obwodu lwowskiego Ukrainy. Wieś liczy około 698 mieszkańców. Leży nad rzeką Wyrwą w pobliżu ujścia do niej Strwiąża. Podlega nowomiejskiej silskiej radzie.

Wieś prawa wołoskiego, położona była w pierwszej połowie XV wieku w ziemi przemyskiej województwa ruskiego[1]. Wieś, położona w powiecie przemyskim, była własnością Samuela Konstantego Kazimierza Szczawińskiego, jej posesorem był Piotr Paweł Mniszek, została spustoszona w czasie najazdu tatarskiego w 1672 roku[2]. W połowie XIX wieku właścicielami posiadłości tabularnej w Boniowicach byli spadkobiercy po Leonie Pawlikowskim[3]. Pod koniec XIX wieku właścicielem dóbr w Boniowicach był Arnold br. Bees[4], a dzierżawcą dóbr w Boniowicach był Berisch Lwów[5].

Od 1872 przez miejscowość przebiega Pierwsza Węgiersko-Galicyjska Kolej Żelazna.

W 1921 Broniowice liczyły około 766 mieszkańców i leżały w ówczesnym powiecie dobromilskim. W okresie II Rzeczypospolitej w Boniowicach prowadziła gospodarstwo rolne inż. Halina Żurowska.

Ważniejsze obiekty

  • Cerkiew greckokatolicka

Przypisy

  1. Grzegorz Jawor, Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu, Lublin 2000, s. 212, 223.
  2. Andrzej Gliwa, Wykaz zniszczeń we wsiach i miastach ziemi przemyskiej po najeździe tatarskim z 1672 roku : (cz. I), w: Prace Historyczno-Archiwalne, Tom 13 (2003), Rzeszów 2003, s. 142.
  3. Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 19.
  4. Z izby sądowej. „Echo z nad Sanu”. Nr 2, s. 3, 10 maja 1885. 
  5. Z izby sądowej. „Echo z nad Sanu”. Nr 14, s. 4, 2 sierpnia 1885. 

Bibliografia

  • Mapa WIG Dobromil Pas 50 Słup 35 Warszawa 1938
  • Księga adresowa Polski (wraz z W.M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej Warszawa 1928 s. 640

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Lviv Oblast location map.svg
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Районы Львовской области с 17 июля 2020 года.
Flag of Lviv Oblast.png
Flag of Lviv Oblast, Ukraine
UKR rejon starosamborski COA.png
Herb rejonu starosamborskiego
Coat of Arms of Staryi Sambir Raion.png
Herb rejonu starosamborskiego
Боневичі 2008.jpg
Autor: Kadaffi1995, Licencja: CC BY-SA 3.0
боневичі