Bononcini (rodzina kompozytorów)
Bononcini - rodzina kompozytorów włoskich, działających w II poł. XVII w. i w I poł. XVIII.
- Giovanni Maria Bononcini (ojciec, 1642-1678) - uczył się gry na skrzypcach i kompozycji, jest autorem 13 opublikowanych za życia opusów, w tym: sonat da camera i da chiesa (sonat triowych), sinfonii i tańców. Jest także autorem traktatu Musico prattico, wydrukowanego w Bolonii w 1673.
- Giovanni Battista Bononcini (starszy syn, ur. w Modenie w 1670, zm. w Wiedniu w 1747) - kompozytor głównie oper i oratoriów, działający w Rzymie, Wiedniu, Berlinie i Londynie. Uczył się w Bolonii, gdzie opublikował dwa zbiory triów (1685) i cztery sinfonii (1685-87); był członkiem Accademia Filarmonica (1689-1696 w Rzymie).
- W roku 1696 skomponował Triumf Camilli (Il trionfo di Camilla), którą odnosi znaczny sukces w Neapolu. Operę często błędnie przypisywano jego młodszemu bratu, Antonio Marii[1], obecnie uważa się za dzieło samego Giovanniego[2].
- W 1697 roku przybył na dwór Leopolda I w Wiedniu. Po śmierci cesarza Józefa I wrócił do Włoch. W roku 1720 przyjechał do Londynu, gdzie stał się rywalem Haendla.
- W roku 1737, po krótkim pobycie w Lizbonie osiadł w Wiedniu, gdzie pozostał aż do swej śmierci dekadę później. Jego ostatnią znaną kompozycją jest Te Deum (1741).
- W 1697 roku przybył na dwór Leopolda I w Wiedniu. Po śmierci cesarza Józefa I wrócił do Włoch. W roku 1720 przyjechał do Londynu, gdzie stał się rywalem Haendla.
- Antonio Maria Bononcini (młodszy syn, 1677-1726) - kompozytor i skrzypek. Napisał ok. 20 oper, wśród których często przypisuje mu się (fałszywie) Il trionfo di Camilla napisaną w rzeczywistości przez brata[2].
Przypisy
- ↑ Tak jeszcze w Encyklopedii muzycznej PWM, tom I ab, wyd. PWM, Kraków 1979, brak korekcji w Suplemencie (PWM, Kraków 1998).
- ↑ a b Viking Opera Guide, wyd. Holden, 1993 pisze na ten temat:
co można przetłumaczyć jako:Antonio Bononcini is best known by the persistent misattribution to him of Il trionfo di Camilla, a score by his elder brother Giovanni. This is doubly unfortunate because the lightly accompanied tunes in Camilla are far removed from Antonio's basic style which features counterpoint similar to that in Corelli's church sonatas.
Antonio Bononcini jest znany najlepiej z usilnego, błędnego przypisywania mu Il trionfo di Camilla, partytury jego starszego brata Giovanniego. Jest to podwójnie nieszczęśliwe, ponieważ lekki akompaniament w Camilli jest odległy od zwykłego stylu Antonia, używającego kontrapunktu na sposób podobny do sonat da chiesa Corellego.